۳ راهکار ساده برای حفظ تعادل مکالمه و برقراری ارتباطی گرم و گیرا

مکالمه در کنار هدف اصلی خود، راهی است برای اینکه در مورد چیز های زیادی که خودتان مستقیماً تجربه نکرده اید یاد بگیرید. وقتی شما و طرف مکالمه تان تجربه های خود را با هم در میان می گذارید، هر دوی شما از این تبادل نظر سود خواهید برد. پس اگر به دنبال داشتن مکالماتی گرم و دوستانه با طرف مقابل خود هستید، توصیه ی دیل کارنیگی را به خاطر بسپارید: «نکات مهم زندگی دیگران را پیدا کنید و تشویقشان کنید در مورد آنها حرف بزنند. در دیگران به دنبال موضوعاتی باشید که برایشان اهمیت ویژه ای دارد، مطمئن شوید موضوعاتی که برای خودتان اهمیت دارد را نیز برایشان آشکار می کنید، و به این ترتیب ادامه دادن مکالمه کار آسانی خواهد بود».

به آسانی می توان درک کرد که یک مکالمه ی نامتوازن اثری منفی به جا می گذارد. اگر ارائه ی اطلاعات حساب شده باشد، شرکت کنندگان احساس خواهند کرد نسبت به  یکدیگر به شکلی طبیعی و غیر تهدید آمیز شناخت حاصل کرده اند. هرچه تبادلات شما متوازن تر باشند، سریعتر با طرف مقابل خود آشنا خواهید شد و احتمال پا گرفتن رابطه ی کسب و کاری میان شما افزایش پیدا خواهد کرد. یکی از ویژگی های مهمی که برای داشتن یک مکالمه ی خوب باید در نظر داشته باشید حفظ تعادل مکالمه از جنبه های مختلف است. در ادامه سه جنبه ی مختلفی که می توانید در مکالمات خود به تعادل آنها توجه کنید را از نظر خواهید خواند.

حفظ تعادل رفت و برگشتی مکالمه

در یک مکالمه ی خوب، شرکت کنندگان از تبادل دو طرفه ی اطلاعات که بین آنها جریان دارد آگاهند. در این تبادل اطلاعات باید موازنه ای میان حرف زدن و گوش کردن برقرار باشد. یک مکالمه ی خوب مانند بازی با توپ است. ابتدا یکی گوی مکالمه را در اختیار دارد و صحبت می کند، سپس بعد از اندک زمانی مکالمه را به شخص دیگر واگذار می کند. این «واگذاری» می تواند در قالب یک سؤال، درباره ی چیزی نظر خواستن، یا بیان دیدگاه شخص دیگری باشد که نوبت سخن گفتن اوست. طرف مقابل مکالمه ی شما با در اختیار گرفتن گوی مکالمه، هم می تواند همان موضوع را ادامه دهد، هم می تواند آن را عوض کند. طرفین می توانند با انداختن گوی مکالمه از طرف خود به سمت طرف دیگر، در میزان ارسال و دریافت اطلاعات میان خود تعادل برقرار کنند.

حفظ تعادل میان حرف زدن و گوش کردن

برای اینکه مکالمه مهیج و ادامه دار باشد، طرفین باید همانطور که شنونده های خوبی هستند، سخنوران خوبی نیز باشند. در جریان مکالمه حتماً هر دو کار را انجام دهید. پس از اینکه نظرات خود را به اختصار ابراز کردید، در نقطه ای گوی مکالمه را به شخص دیگر واگذار کنید. بعضی ها فکر میکنند باید نظرات خود را با طول و تفصیل زیاد توضیح دهند اما عموماً نیازی به چنین کاری نیست. با این کار طرف خود را گیج می کنید و یا حتی حوصله اش را سر می برید. بهتر این است که اول تصویری کلی از آنچه می خواهید بگویید ارائه کنید، سپس اگر طرفتان خواست بیشتر در این باره بداند، می توانید جزئیات بیشتری را به گفته های خود بیافزایید. نظرات و سؤال های خود را به جای فرعیات، روی موضوعات اصلی متمرکز کنید. به این ترتیب از موضوع خارج نمی شوید. این کار باعث می شود کسی که به حرف های شما گوش می کند، گیج یا خسته نشود.

«شنوندگان خوب» ممکن است فکر کنند نیازی نیست درباره ی خودشان زیاد توضیح بدهند، و به همین دلیل گفته هایشان خسته کننده و حوصله سر بر می شود. آنها ممکن است با خودشان فکر کنند: «چه اهمیتی دارد که من اهل کجا هستم، یا چه کار می کنم، یا کدام مدرسه می رفته ام؟». شنونده ای خوب بودن مهم است، اما پا به پای طرف مقابل همراهی کردن هم هنگام مکالمه بسیار ضروری و مهم است. اگر یکی زیادی بگوید و دیگری کم، مکالمه نامتوازن خواهد شد. یک مکالمه ی نامتوازن برای هر دو طرف ناخوشایند است. یکطرف ممکن است احساس کند طرف مقابل زیاد حرف می زند، طرف مقابل نیز ممکن است از سکوت ناخوشایند طرف دیگر ناراحت شود.

حفظ تعادل در انتقال اطلاعات

وقتی کسی حرف می زند، بهتر است اطلاعات اولیه ی شخصی خود، ایده ها، افکار، حقایق و جزئیات آنها را تقریباً به یک میزان ارائه کند. این به معنی تبادل یک به یک نیست، بلکه به معنی توازنی کلی در قالب موضوع مکالمه است. وقتی تبادل اطلاعات توازن داشته باشد، این امکان فراهم می شود تا یکدیگر را به یک اندازه بشناسید. اگر مکالمه ی شما به شکلی فعال برگزار شود، اطلاعات زیادی میان شما رد و بدل خواهد شد و در انتهای بحث هر یک از طرفین تا حدودی با یکدیگر آشنایی پیدا خواهند کرد. این راهی طبیعی برای شناختن افراد است، که در عین افزایش اعتماد بین دو طرف، آن ها را به بازگویی اطلاعات شخصی بیشتر تشویق می کند که به نوبه ی خود به بالا رفتن صمیمیت دو طرف و آمادگی آنها برای رسیدن به توافق بیشتر کمک خواهد کرد.