اواخر دهه هفتاد میلادی را تصور کنید؛ فورد چهار سال متوالی به کمک خودرویی به نام GT40 به مقام قهرمانی لمانز دست یافته و فراری نیز زخم خورده از این رویداد در صدد انتقام گیری و اعاده حیثیت از دست رفته است.

در چنین فضایی بود که پورشه به عنوان یکی از بازیگران رده‌های بعدی در این مسابقات تصمیم گرفت تا خودرویی جدید را وارد عرصه کند.

در آن زمان فردیناند پیچ (پدر معنوی ویرون و برخی از خودروهای نام آشنای دیگر) به همراه هلموت بوت رهبری تیم پورشه را برعهدا داشتند و هدف آن‌ها رسیدن به اولین مقام قهرمانی پورشه در لمانز بود.

برای نیل به این هدف دو پیشرانه ۶ سیلندر ۲.۲۵ لیتری قبلی پورشه را با یکدیگر ادغام کردند تا یک پیشرانه ۱۲ سیلندر تخت پدید بیاید. در کنار این با توجه به تجارب کسب شده در خودروهایی همانند ۹۰۸، یک شاسی فضایی بسیار سبک و استثنائی طراحی شد.

بنابر قوانین آن دوران، باید حداقل ۲۵ نمونه از هر خودرو تولید می‌شدند تا جواز حضور در مسابقات اتوموبیلرانی کسب شود. بنابراین اندکی پس از رونمایی از محصول جدید با کد ۹۱۷ در نمایشگاه ۱۹۶۹ ژنو، ۲۵ دستگاه از آن در مقابل کارخانه پورشه پارک شدند تا فردیناند پیچ بتواند تاییدی برای حضور آن کسب کند.

در سال ۱۹۶۹ برای اولین بار پورشه مدل ۹۱۷ را در پیست مسابقه آزمود. از همان ابتدای کار مشخص شد که ۹۱۷ با وجود آن که از باقی خودروها به مراتب سریعتر است، اما توانایی مقابله با رقبای سرسخت ایتالیایی را ندارد. با این حال پورشه عزم خود را جزم کرد تا بتواند در سال بعد با تمام قوا به سمت قهرمانی یورش ببرد.

برای این کار چندین گونه متفاوت از این خودرو با اشکال متفاوت دم و دماغه و حتی فرم کلی متفاوت بدنه تولید شدند و به تیم‌های متفاوتی (حتی به تیم‌های شخصی و بدون حمایت مالی پورشه) سپرده شدند تا شانس پیروزی این خودرو افزایش یابد.

دلیل اصلی این امر اما عدم اطمینان مهندسان پورشه از کارایی تمامی گونه‌های این خودرو بود کخ در طول پروسه طراحی، زاده شده بودند. در نهایت در فصل ۱۹۷۰ پورشه بسیار خوش درخشید و توانست علاوه بر پیروزی‌های متوالی، دو مقام اول و دوم لمانز را کسب کند. این به معنای پیروزی پورشه بر رقیبی سرسخت به نام فراری ۵۱۲ در فصل  ۱۹۷۰ و  در تمامی مسابقات به جز سبرینگ بود.

در سال ۱۹۷۱ اما علاوه بر فراری، آلفارومئو نیز با خودرویی جدید یعنی سری ۳۳ وارد میدان شده بود و خود را برای شکست دادن پورشه آماده می‌کرد. با این حال پورشه در این فصل نه تنها از قهرمانی خود در لمانز دفاع کرد، که توانست سریعترین رکورد تاریخ مسابقات لمانز تا سال ۲۰۱۰ را نیز از خود برجای بگذارد.

حکمرانی ۹۱۷ بر مسابقات به حدی بود که دست اندرکاران برای فصل ۱۹۷۲ با محدود کردن حجم پیشرانه، سعی کردند تا از شرکت کردن آن جلوگیری کنند. به همین دلیل پورشه نیز تصمیم گرفت تا این خودرو افسانه‌ای را به مسابقات Can-Am بفرستد.

جایی که ۹۱۷ در آن نیز خوش درخشید و توانست در دو فصل ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ به مقام اول دست یابد. بنابراین ۹۱۷ به عنوان اولین قهرمان لمانز با نشان پورشه توانست در دو سوی اقیانوس اطلس به اسطوره‌ای بدل شود که هیچ رقیبی به گرد پای آن نمی‌رسید و تنها تغییر قوانین بود که از پس آن برمی‌آمد!