فضانوردان چه تسلیحاتی را با خود به مدار می برند؟

آیا تا بحال از خود پرسیده اید که فضانوردان در صورت مواجهه با خطر چطور باید از خود محافظت نمایند؟ برای مثال اگر یک موجود فضایی به یکباره وارد ایستگاه فضایی بین المللی شود یا یکی از اعضای ایستگاه دچار جنون گردد و قصد حمله به دیگران را پیدا کند چه اتفاقی می افتد؟

تصاویری که در ادامه می بینید پاسخگویی به این سوالات را برایتان راحت تر خواهند کرد: فضانوردان معمولا نوعی سلاح یا دست کم ابزار را با خود حمل می کنند تا از خود در برابر خطرات احتمالی حفاظت نمایند.

چاقوی جیبی نجات محصول آمریکا

این چاقوی تاشو که 1959 Camillus نام دارد بخشی از کیت نجات آلن شپارد بود که در تاریخ 5 می سال 1961 میلادی در جریان ماموریت مرکوری فریدام 7 با خود به فضا برد.

نخستین چاقوی نجات در مدار (1960 تا 63)

چاقوهای دست ساز «آسترو» مدل 17 توسط شرکتی به نام Randall Made Knives ساخته می شدند و در اختیار سرنشینان فضاپیمای مرکوری قرار می گرفتند. این چاقوها تیغه ثابت و یک غلاف بزرگ داشتند. تیغه 5.5 اینچی این ابزار آنقدر قوی بود که در صورت نیاز فضانوردان می توانستند از آن برای باز کردن کپسول استفاده نمایند و یک دسته منفذ دار برایش در نظر گرفته شده بود که فضانوردان وسایل مورد نیاز برای زنده ماندن خود را به آن آویزان می کردند تا در صورت فرود در قلمرو شوروی یا نقاط ناخواسته دیگر بتوانند از آنها استفاده کنند.

کارد M-1

ناسا سفارش ساخت یک چاقوی تازه به نام M-1 را به شرکت W.R. Case & Sons Cutlery Co. داده بود تا فضانوردان در جریان ماموریت های Gemini و آپولو از آن استفاده نمایند. دسته این چاقو از جنس پلی پروپیلن بود و در پشت تیغه آن نیز تعدادی دندانه اره مانند کار گذاشته شده بود. نوک تیغه این چاقو کند ساخته شده بود تا فضانوردان از آن به عنوان ابزاری برای کند و کاو استفاده کنند.

کپسول های Gemini و آپولو البته طوری طراحی شده بودند که در اقیانوس و نزدیک استوا فرود بیایند و چاقوی M-1 هم برای این در اختیار فضانوردان قرار داده می شد تا در صورت فرود در جنگل یا نقطه ای غیر از موقعیت اصلی از آن استفاده نمایند.

استحکام سنج (Penetrometer)

این ابزار در واقع برای اندازه گیری حدودی استحکام یا مقاومت سطح ماه در برابر نفوذ طراحی شده بود. با این حال، تردیدی نیست که نقش نوعی سلاح مبارزه را هم ایفا کرده است.

چوب گلف

چوب های گلفی که آلن شپارد فضانورد ناسا در فوریه سال 1971 میلادی به کار برد تا دو عدد توپ گلف را با استفاده از آنها روی سطح ماه پرتاب نماید نیز در گروه سلاح های مبارزه جای می گیرند.

ابزار ورزشی درون پروازی آپولو

فضانوردان آپولو 11 در جریان ماموریت خود از این وسیله برای انجام تمرینات ورزشی درون محیط کوچک فضاپیما استفاده می کردند که البته می توانست نقش یک ابزار مرگبار برای خفه کردن دشمن یا قلاب سنگ را هم ایفا نماید.

ظروف لبه تخت برای صرف شام

چاقوهای تیز و دندانه داری که در میان ست غذاخوری Skylab II دیده می شوند مطمئنا می توانند نقش یک سلاح خطرناک را ایفا نمایند.

چاقوی سوئیسی Victorinox

چاقوی جیبی و چندکاره تولید شده توسط شرکت Victorinox AG یکی از ابزارهای روزمره و مرسومی است که در ایستگاه فضایی بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. این چاقو تیغه تیزی دارد و از اواخر قرن 17 میلادی تا به امروز در ماموریت های ناسا مورد استفاده قرار گرفته است.

تفنگ TP-82 محصول شوروی

روشن است که استفاده از سلاح های گرم یا دیگر تسلیحاتی که از خود نیرو به سمت عقب تولید می کنند در محیط بی وزنی توصیه نمی شود اما این به معنای نفی وجود چنین تسلیحاتی هم نیست.

کپسول فضایی سایوز معمولا یک کیت نجات دارد که حاوی تسلیحاتی برای حفاظت از فضانوردان در برابر حیوانات وحشی و به خصوص خرس هاست البته در صورتی که کپسول در مناطق جنگلی دور افتاده نظیر سیبری فرود بیاید. این تفنگ سه لول (دو لول روی یکی دیگر قرار دارد) که TP-82 نام دارد مشخصا برای سایوز طراحی شده است.

یکی از این لوله ها برای پرتاب گلوله، یکی برای پوکه و دیگری پرتاب منور به کار می رود و ساختار قابل تفکیک روی بدنه آن نیز نقش نوعی کارد را ایفا می کند.

یکی از مشارکت کنندگان در پروژه ساخت این تفنگ الکسی لنو فضانورد روسی است که نخستین راهپیمایی فضایی را انجام داد و وقتی فضاپیمای حاملش در منطقه ای دو رافتاده فرود آمد، چندین روز را در آنجا به تنهایی سپری کرد.

فضانوردان روسی بین سال های 1982 تا 2006 میلادی یکی از این سلاح ها را که در کیت نجات سایوز پنهان شده بود با خود به فضا می بردند و حتی آن را به ایستگاه فضایی بین المللی نیز برده اند.

براساس برخی گزارشات خبری، چون مهمات ویژه این سلاح تمام شده است و دیگر تولید نمی گردد، از سال 2007 میلادی تا به امروز، روسی ها با خود یک سلاح نیمه خودکار معمولی را حمل می کنند.

تفنگ های لیزری شوروی

 

تصاویری که در ادامه می بینید به تسلیحات لیزری واقعی مربوط می شود که در دهه 1980 میلادی برای فضانوردان روسی تولید شدند. این تفنگ های آینده نگرانه از مهمات ویژه آتش بازی استفاده می کنند و کارکرد اولیه شان نیز غیرفعال نمودن حسگرهای نوری به کار رفته در فضاپیماها و ماهواره های دشمن است. طبق گفته روسی ها، پرتوهای لیزری این تسلیحات آنقدر انرژی داشتند که می توانستند کلاه فرد هدف را بسوزانند و به داخلش نفوذ کنند یا هر شخصی را از فاصله حدودا 20 متری نابینا کنند.

دیلم

در این تصویر که به سال 1995 میلادی باز می گردد فرمانده Kenneth D. Bowersox را می بینید که دیلم موجود در جعبه ابزار فضاپیمای کلمبیا را در دست دارد.

ساطور

در این تصویر که به سال 1997 میلادی باز می گردد، فرمانده والری کورزان را در جریان ماموریت میر 22 می بینید که از یک ساطور برای تکه تکه کردن سوسیس استفاده می کند.

چاقوی امرسان

این چاقوی تاشو را یکی از پیمانکاران ناسا برای آن ساخت تا در جریان ماموریت های شاتل فضایی و در داخل ایستگاه فضایی بین المللی از آن استفاده نماید. ناسا 30 قبضه از این سلاح را سفارش داد و آنها را در سال 1999 میلادی تحویل گرفت.

ابزارهای برقی

انواع مختلفی از ابزارهای برقی بیسیم توسط فضانوردان در محیط خارج از زمین به کار می روند. این ابزارها که به مته های مختلف مجهز هستند می توانند نقش یک سلاح بسیار خطرناک را ایفا کنند.

در این تصویر جان گرانسفلد فضانورد و متخصص ماموریت STS-125 ناسا را می بینید که یک ابزار برقی را در دست دارد و در شاتل فضایی آتلانتیس به سر می برد.

کاردهای روسی

این چاقوی مثلثی بخشی از کیت نجات و شرایط اضطراری سایوز است.

تفنگ ماکاروف

تفنگ 9 میلیمتری و نیمه خودکار ماکاروف عموما هم توسط ارتش روسیه به کار می رود و هم نیروهای پلیس این کشور. اما این سلاح در کپسول فضایی سایوز نیز به عنوان جزو استاندارد کیت نجات آن مورد استفاده قرار می گیرد.

تفنگ آبی ویرپول

 

تفنگ های آبی ساخته شده از فولاد ضد زنگ ویرپول آب گرم و داغ را در داخل فضاپیماهای آمریکایی فراهم می کنند و به فضانوردان امکان می دهند که آب پاکیزه بنوشند و غذاهای بدون آب خود را برای خوردن آماده کنند. این ابزارها همچنین نقش نوعی خاموش کننده آتش را در شرایط اضطراری ایفا می کنند.