چرا نبرد میان طرفداران و سازندگان هدست های واقعیت مجازی اجتناب ناپذیر است؟

دو هدست واقعیت مجازی آکیلس ریفت و HTC Vive حالا به صورت رسمی عرضه شده اند؛ البته اینکه هدست های پیش خرید شده کی به دست خریداران می رسد، خود یک بحث جداست. در چند وقت اخیر دو کمپانی آکیلس و اچ تی سی با مشکلاتی در ارسال نسخه های پیش خرید هدست های واقعیت مجازیشان برخورده اند که البته صحبت درباره آن فایده ندارد و صرفا باید تا انتشار اخبار تکمیلی در این مورد منتظر ماند.

وقتی که به جامعه دوست داران تکنولوژی واقعیت مجازی نگاه می کنیم، اگرچه هنوز از عرضه عمومی هدست های واقعیت مجازی تنها کمی بیشتر از یک هفته می گذرد، هر سیستم حالا طرفداران خاص خود را دارد که به همین زودی شروع به مجادله و بحث با یکدیگر کرده اند.

در حقیقت، بحث و جدل ها از ماه ها پیش و از زمان معرفی تکنولوژی واقعیت مجازی شروع شده بودند، اما حالا که هدست ها به دست مردم رسیده، در انجمن هایی از قبیل Reddit، فروم ها و نیز کامنت هایی که در پست مقالات مربوط به واقعیت مجازی فرستاده می شود، شاهد رشد روزافزون آن ها هستیم.

این پدیده شاید برای بسیاری از خبرنگاران که مباحث مربوط به واقعیت مجازی را پوشش می دهند و نیز توسعه دهندگانی که هیچوقت بحث و جدلی با دیگر رقبای خود نداشته اند، کمی ناامیدکننده به نظر برسد. در حال حاضر ایده کلی واقعیت مجازی بر مبنای صلح، عشق و هارمونی بنا شده و سه کمپانی آکیلس، اچ تی سی و سونی در تلاش اند تا به هدفی یکسان، یعنی رساندن واقعیت مجازی به دست اکثریت مردم، دست پیدا کنند. وقتی یک پلتفرم پیشرفت می کند، در واقع همه آن ها پیشرفت کرده اند.

از لحاظ تئوری می توان به ایده احترام گذاشت. واقعیت مجازی هنوز در ابتدای راه است و باید با چالش های زیادی مقابله کند تا به تکنولوژی مورد پسند عموم تبدیل شود. بنابراین بحث و مجادله با رقبا نه تنها هیچ فایده ای نخواهد داشت، بلکه به اهداف طولانی مدت هم آسیب خواهد زد.

با این حال همه ما به قدری با این صنعت آشنایی داریم که بدانیم چنین بحث هایی اجتناب ناپدیر بوده و باید به آن عادت کرد. آیا چند دهه پیش طرفداران سه کمپانی نینتندو، سگا و آتاری برخوردی دوستانه با یکدیگر داشتند تا مطمئن شوند که کنسول های بازی، آینده این صنعت را تشکیل می دهد؟ قطعا خیر و واقعیت مجازی هم از این قائده مستثنی نیست.

اگر ساده بگوییم، واقعیت مجازی قرار است حتی از کنسول های بازی هم بزرگتر باشد. قیمت گذاری هدست های واقعیت مجازی به گونه ایست که خریداران معمولی و آن دسته از افرادی که قادر به پرداخت هزینه های لازم باشند، تنها یکی از آن ها را تهیه خواهند کرد. ریفت 600 دلار قیمت دارد، وایو 800 دلار و پلی استیشن وی آر هم 400 دلار. و البته برای اجرای بازی دو هدست وایو و ریفت نیازمند سخت افزاری 1000 دلاری هستید، درحالی که پلی استیشن وی آر با تمام پلی استیشن 4 های فروخته شده سازگاری دارد.

برای خرید یکی از این هدست ها، قرار است هزینه زیادی پرداخت شود و گیمرها به محض خرید یکی از آنان، شروع به طرفداری از «تیم خودشان» خواهند کرد. اگر شما 1600 دلار برای راه اندازی هدست ریفت تان هزینه کرده باشید، طبیعی است که به دفاع از فیسبوک برمی خیزید و امیدوار خواهید بود که هدست شما، موفق ترین هدست در این حوزه باشد.

یا اگر شما نزدیک به 2000 دلار برای هدست وایو هزینه کرده و اتاق ناهارخوری منزلتان را برای دسترسی به فضای کافی، تخلیه کرده باشید، مطمئنا تجربیات ارزان قیمت تر واقعیت مجازی مثل پلی استیشن وی آر و ریفت، برایتان کم اهمیت و ناچیز به نظر خواهید رسید.

وقتی یک کمپانی از مشتریان خود می خواهد که از میان رده قیمتِ چند صد دلار تا چند هزار دلار یکی را برای خرید محصولی مشخص انتخاب کنند، در واقع در حال به دست آوردن وفاداری آن ها است؛ چه این موضوع را متوجه شده و چه نشده باشد.

چه افرادی کمترین اهمیت را به نبردهای کنسولی در صنعت بازی های ویدیویی می دهند؟ افرادی که هر سه سیستم را خریداری کرده اند. این افراد می توانند ساعت ها درباره نقاط قوت و ضعف اکس باکس وان، پلی استیشن 4 و Wii U صحبت کنند، اما آن ها برخلاف افرادی که تنها از پس هزینه های یک سیستم بر می آیند، طرف کمپانی مشخصی را نمی گیرند.

مردم وقتی که یک اکس باکس وان تهیه می کنند و می بینند که پلی استیشن 4 به محتویاتی اختصاصی از سمت توسعه دهنده ای خاص دسترسی دارد، عصبانی می شوند. مردم وقتی Wii U می خرند و نابودی آن را زیر سایه پلی استیشن 4 و اکس باکس از لحاظ میزان فروش و دسترسی به محتویات شخص ثالث مشاهده می کنند، عصبانی می شوند.

قضیه واقعیت مجازی هم به همین شکل است، اما حتی می توان گفت بسیار جدی تر. در حال حاضر، بسیاری از مردم بسته به شرایط مختلف مانند بودجه های معین، پلتفرم خود و یا حتی فضای خالی در منزل ممکن است نسبت به خرید یکی از هدست های پلی استیشن 4، آکیلس ریفت و وایو مجاب شوند.

با توجه به سرمایه گذاری عظیمی که روی واقعیت مجازی از سوی مردم می شود، طرفداری از پلتفرمی خاص طبیعی به نظر می رسد. بدیهی است که «مردم معمولی» قادر به خرید هر سه این هدست ها (و هر هدست دیگری که ممکن است در آینده عرضه شوند) نیستند. بنابراین مردم یکی را انتخاب می کنند و می خواهند که آن هدست، بهترین هدست بازار باشد.

بنابراین اهداف غایی واقعیت مجازی، تا حد زیادی برای همین دسته از مردم کم اهمیت تلقی می شوند. آن ها محصولیرا تهیه می کنند و می خواهند مطمئن شوند که با خرید آن، دست به انتخابی درست زده اند.

شاید نبرد میان موبایل های هوشمند برای بسیاری بی معنی باشد و آن ها درک نکنند که چرا سایر مردم تا این حد به مقایسه اپل و اندروید و ویندوز علاقه نشان می دهند. هرچه نباشد همه آن ها فقط یک موبایل اند!

اما با این حال، هر تکنولوژی جدیدی چنین پیامدهایی هم با خود به همراه می آورد. این تکنولوژی ها نوعی انگیزه برای بحث و جدل در میان مخاطبان بر می انگیزند. و واقعیت مجازی هم هیچ تفاوتی با حوزه موبایل یا کنسول های بازی ندارد.