خودرو انقلابی کمپانی شل؛ ایده های بزرگ در بدنه ای کوچک [تماشا کنید]

بسیاری بر این باورند که آینده حمل و نقل جهان در اختیار خودروهای برقی یا هیدروژن سوز خواهد بود، اما مشکلات مربوط به باتری ها، تولید پاک انرژی برق و همچنین سختی تولید و ذخیره سازی هیدروژن از جمله مسائلی هستند که تحول از سوخت های فسیلی به برق و هیدروژن را در ابعاد گسترده مشکل و زمان بر می کند.

در چنین شرایطی کمپانی های متعدد تولید کننده نفت، شرکت های خودروسازی و مهندسان خلاق نیز پیوسته بر روی روش هایی برای بهبود بازدهی موتورهای درون سوز و تولید خودروهای کار آمد تر کار می کنند و ماحصل چنین تلاش هایی را می توان در خودرو مفهومی کمپانی شل جستجو کرد.

T25 یک خودرو فوق العاده جالب (از دید مهندسی) است که توسط گوردن موری (سر طراح و خالق سوپر اسپرت افسانه ای مکلارن F1) ساخته شده است.

فیبرکربن قابل بازیافت، وزن فوق العاده سبک حدود 550 کیلوگرمی، آیرودینامیک خوب با ضریب 0.29، قابلیت حمل سه سرنشین و پیشرانه پیشرفته و اقتصادی سه سیلندر، از جمله ویژگی های قابل توجه T25 هستند.

مصرف سوخت این خودرو در سرعت حدود 70 کیلومتر بر ساعت حدود 2.6 لیتر در یکصد کیلومتر است و طبیعتا بسیاری از محدودیت ها ویپیچدگی های ساخت خودروهای برقی و هیبریدی (مانند نیاز به استفاده از باتری های سنگین وزن و گران قیمت) نیز در این خودرو وجود ندارد.

براساس پیش بینی ها، این خودرو در طول دوران خدماتی خود می تواند حدود 34 درصد انرژی کمتری نسبت به یک خودرو درون شهری متداول مصرف کند.

در هوشمندی گوردن موری همین بس که این خودرو پاک و دوستدار محیط زیست، از بدنه ایمنی برخوردار است ولی برای صرفه جویی در هزینه های ساخت و وزن کاملا فاقد درب ساخته شده است.

سقف خودرو به همراه بخش های جانبی به شکل لولایی باز می شوند تا دسترسی سرنشینان به فضای کابین ممکن شود. راننده مانند مکلارن F1 کمی جلوتر از دو سرنشین دیگر می نشیند و بدین ترتیب استفاده بهینه از فضا ممکن شده است.

ابعاد و اندازه های تی 25 نیز به گونه ای انتخاب شده تا دور زدن در عرض تنها شش متر ممکن شود و پارک کردن خودرو به صورت عمودی بین سایر خودروهای پارک شده نیز قانونی و مجاز باشد که همین نکته به معنای پارک فوق العاده آسان و رفع مشکل کمبود فضای پارک در شهر های پر ازدحام امروزی است.

نوآوری و سرمایه گذاری اصلی شل در بخش پیشرانه این خودرو قابل مشاهده است، جایی که به لطف روغن موتورهای ویسکوزیته پایین، بازدهی پیشرانه افزایش یافته و مصرف سوخت در حدود 5 درصد کاهش داشته است.

پر واضح است که موتور سه سیلندر برای سازگاری با این روغن جدید و رقیق، باز طراحی شده است و با پیشرانه های رایج در خودروهای امروزی تفاوت هایی دارد.

در نهایت مهمترین نکته در مورد T25 هزینه تولید و قیمت پایین آن است، به شکلی که هزینه مونتاژ بدنه فیبرکربنی که کاملا قابل بازیافت است، در حدود یک چهارم هزینه مونتاژ بدنه های فلزی فعلی است و این امر سرمایه گذاری در توسعه و عرضه انبوه تی 25 را توجیه پذیر می کند.

با این حال حدود 6 سال از تولید نسخه اولیه T25 می گذرد و تاکنون علیرغم بهبود های متعدد این خودرو، هنوز هیچ شرکت یا سرمایه گذار جدی ای برای عرضه این مدل پیش قدم نشده و کاهش قیمت بنزین و نفت در یکی دو سال اخیر، به بی رغبت شدن کمپانی ها برای سرمایه گذاری در خصوص تولید این خودرو تازه دامن زده است.

در نهایت می توان گفت که چه T25 به تولید انبوه برسد و چه نرسد، دانش و تکنولوژی لازم برای تولید خودروهای بنزین سوز کم مصرف و سبز درون شهری وجود دارد و در صورت افزایش دوباره قیمت نفت، بازهم خودروهای سنتی و بنزین سوز یارای رقابت با نمونه های گران قیمت و برقی و هیبریدی را خواهند داشت.