نبردی که پایانی ندارد؛ مک در برابر پی سی

مدتی بود که نبرد میان مک و پی سی آرام گرفته بود اما حالا با برگزاری دو کنفرانس پشت سر هم، باید پادشاهان خفته را علنا آماده جنگ بدانیم. مایکروسافت و اپل طی سال های اخیر مجادلات بسیاری بر سر تعیین جهت دنیای ابزارهای پردازشی داشتند اما این هفته ای که گذشت شاهد تغییر در راهبردهای هر دو کمپانی آمریکایی بودیم.

مایکروسافت مقصود ساخت کامپیوتر ارزان قیمت برای همه مردم را فراموش کرده و به سراغ مشتریان اصلی اپل رفته است و هر دو حالا بر سر یک موضوع بزرگ نظرات متفاوتی دارند: آیا باید رابط کاربری و نمایشگر لمسی طراحی کرد یا چنین کاری بی ضرورت است؟ هر کدام یک نظری دارند.

بنیاد تفاوت و عدم توافق میان این دو کمپانی بزرگ را می توان در گذشته سخت افزار و نرم افزارهایی که تولید کرده اند دنبال کرد. اپل، تبلت و تلفن هایش را که از سیستم عامل iOS بهره می بردند از هم جدا کرد و همه مک هایش سیستم عامل macOS را اجرا می کردند.

از سوی دیگر، مایکروسافت به ایدئولوژی یک سیستم عامل برای همه دستگاه ها معتقد است و ویندوز 10 را طراحی کرده تا تلفن های همراه، پی سی ها، تبلت ها و حتی دستگاه هایی نظیر اکس باکس وان و هولولنز نیز از آن بهره بگیرند. استراتژی ها به شکل قابل توجهی با یکدیگر تفاوت دارند.

این هفته، مایکروسافت و اپل پشت هم و در دو شب متوالی کنفرانس های شان را برای معرفی کامپیوترهای جدید برگزار کردند و فرصتی نادر در اختیار ما قرار دادند تا کامپیوترهای معرفی شده به فاصله 24 ساعت را با یکدیگر دقیقا مقایسه کنیم.

مایکروسافت یک ساعت اول کنفرانس خود را به نمایش قابلیت های جدید ویندوز 10 اختصاص داد، از اپلیکیشن جدید پینت گرفته تا استراتژی هایش در بخش واقعیت مجازی و سپس به سراغ اخبار اصلی، یعنی سرفس بوک i7 و سرفس استودیو، کامپیوتر آل-این-وان 3000 دلاری اش رفت.

از سوی دیگر، اپل نیمه ابتدایی کنفرانس خود را صرف تعریف از قابلیت های جدید آیفون 7 و اپلیکیشن های جدید اپل تی وی کرد و در نیمه دوم به سراغ سه مک بوک پروی جدید و زیبارو رفت.

اپل به مک هایی با صفحه لمسی اعتقادی ندارد اما یک قسمت لمسی به دو (از سه) مدل مک بوک پروی جدید خود اضافه کرد. البته نه آنجایی که مایکروسافتی ها انتظارش را دارند. نوار لمسی مک بوک پرو، بسیار باریک است و درست در جایگاه دکمه های عملکردی مک بوک های پیشین و بالای کیبورد قرار گرفته. یک نوار لمسی OLED که به تاچ آی دی مجهز شده و به سادگی قابل دسترس و شخصی سازی برای هر برنامه ای است.

در واقع این نوار لمسی یک نمایشگر ثابت نیست که همان دکمه های فیزیکی قدیمی را روی خود جای داده باشد، بلکه وارد هر برنامه ای بشوید، شاهد تغییراتی خواهید بود. وقتی فوتوشاپ را باز می کنید، ابزارهایی برای کار طراحی در اختیارتان قرار می گیرد و وقتی در آیتونز هستید ابزارهای کنترل صدا را دارید.

هنوز برای آنکه تصمیم بگیریم آیا تاچ بار مک بوک های اپل واقعا کاربردی هستند یا صرفا جنبه زیبایی دارند زود است ولی باید بدانیم که اضافه شدن یک نوار ابزار باریک، با داشتن نمایشگری تمام لمسی کاملا تفاوت دارد. انتظار اپل آن است که توسعه دهندگان نرم افزار از قابلیت های نوار تاچ برای بهینه ساختن اپلیکیشن های خود نهایت استفاده را ببرند و کاربران هم با آن آشنایی پیدا کنند.

بنابراین قطعا استفاده از ورودی های لمسی جذابیت دارد و اپل هم نمی تواند آن را انکار کند یا بگوید استفاده از آن ها منطقی نیست. بالاخره پس از سال ها مقاومت در برابر مایکروسافت، حالا یک ورودی لمسی، هر چند باریک و محدود به لپ تاپ ها اضافه کرده اند.

چالش های فعلی نیز واضح اند. اپل باید بسیار تلاش کند تا از این نوار لمسی دفاع کند. دموی نمایش داده شده اگرچه بسیار هوشمندانه و دوست داشتنی طراحی شده بود اما دقیقا همان اعمالی که توسط دکمه های فیزیکی (آن هایی که اکنون حذف شده اند)، ترک پد یا دکمه های میانبر روی کیبورد انجام می شد را انجام می دهند.

در یکی از بخش ها، اپل روی استفاده از اموجی ها تمرکز کرد که عجیب به نظر می رسد. چرا؟ چون مک بوک پرو همانطور که از نامش پیداست برای حرفه ای ها طراحی شده؛ آن هایی که به سرعت و و دقت اهمیت می دهند، نه چنین مسائل ساده و عوام پسندی.

از سوی دیگر، ترک پد مک بوک پروها بزرگ تر شده اند اما مدیران اپل هیچ توضیحی در رابطه با اینکه چه تغییراتی صورت پذیرفته و چرا ترک پد تا این حد بزرگ شده ندادند. مک بوک پروها حالا شبیه یک تبلت مینیاتوری Wacom شده اند اما اپل هیچ توضیحی در رابطه با استفاده از Pencil روی آن نداد که اگر به جای اموجی ها، روی این بخش تمرکز می کرد، می توانست طراحان حرفه ای را مجذوب خود کند.

تاچ بار را که کنار بگذاریم، مک بوک پروهای جدید، یک قدم مطمئن و کم ریسک رو به جلو بودند. اپل بر سر کامپیوترهای جدیدش قماری نکرد و ترجیح داد تا محصولی با درصد تضمین موفقیت بالا معرفی کند و عموم را راضی نگه دارد.

رویکرد مایکروسافت در قبال سرفس استودیو اما دقیقا همان چیزی است که همیشه از اپل انتظارش را داشتیم. محصولی با قدرت بالا، مخصوص طراحان و خلاقانی که می خواهند روی کامپیوترهای شان دنیایی را بسازند. یک ابزار جدید به نام سرفس دایال، مکانیسم جدیدی برای کار با کامپیوتر ایجاد می کند که بسیار مناسب حرفه ای ها و خالقیت هنر و تصویر است.

این بازاری که از آن حرف می زنیم را معمولا اپل تحت اختیار خود داشت اما مایکروسافت حالا در تلاش است تا آن ها را از مک دور کرده و به سمت ویندوز بکشاند.

مایکروسافت هم مشابه با اپل، چالش های بسیاری دارد و باید خودش را اثبات کند. سرفس استودیو محصولی بازار ویژه است و سرفس دایال نیازمند حمایت توسعه دهندگان نرم افزار است تا بتوان به وسیله آن، خلاقیت را به بی نهایت رساند.

اپل کاربرانش را به تعامل با نواری لمسی دعوت می کند در حالی که مایکروسافت می گوید هدست به سر بگذارید، اشیاء سه بعدی بسازید و روی سرفس استودیو به وسیله سرفس دایال خلق هنر کنید.

تقریبا غیر ممکن است که بخواهیم کاربری یک لپ تاپ را با یک دسکتاپ مقایسه کنیم اما می توان در راستای نبرد میان لمسی بودن یا نبودن صحبت کرد و گفت که جنگی تازه در راه است و پیروز آن را مصرف کنندگان کامپیوترها مشخص می کنند. در حالی که اپل سعی دارد به شیوه خودش جلو برود و از مایکروسافت الگویی بابت داشتن صفحه های لمسی نگیرد، مایکروسافت می خواهد مشتریان اپل را برای خود کند.

هر دو کمپانی، برای کسب آنچه که این هفته نشان دادند باید مدت ها تلاش کنند و نتیجه کارهای شان را ارائه دهند. نبرد میان دو رقیب قدیمی هیچگاه تمامی ندارد و حالا اپل و مایکروسافت قدرتمندترین کمپانی های دنیا هستند و پیش بینی اینکه چه کسی برنده خواهد شد ابدا ممکن نیست.

اپل شاید تمایلی به نمایشگر لمسی روی مک ها نداشته باشد اما به وضوح نشان داده که آیپد پرو تا چه حد می تواند به عنوان یک رقیب برای مایکروسافت سرفس قوی ظاهر شود.

حالا هم مایکروسافت سعی دارد گامی اضافه برداشته و مشتریان بازار ویژه اپل را به سمت ویندوز بکشاند. اگر فکر کرده اید نبرد مک در برابر پی سی، سال ها پیش تمام شده، نگاهی به دو رویداد «سرفس پی سی مایکروسافت» و «hello again اپل» داشته باشید. ماجرا تازه دوباره داغ شده و خوشا به حال مصرف کنندگانی که این رقابت به نفع آن ها تمام خواهد شد.