رویای «ماشین» تحقق یافت؛ HP ابر کامپیوتر نوین خود را با موفقیت آزمایش کرد

بخش سازمانی شرکت «Hewlett Packard» گزارش می دهد که نمونه ای اولیه از «The Machine» را توسعه داده است؛ ابر کامپیوتری با معماری رایانش نوین که با اتکای بیش از اندازه اش به تکنولوژی حافظه، سرعت محاسباتی بالایی را در اختیار مصرف کنندگان تجاری قرار می دهد.

آخرین بار در خرداد سال ۹۴ بود که در مورد HP و پیشرفت پروژه «ماشین» شنیدیم. شرکت آمریکایی برای چند سال رویای ساخت ابرکامپیوتری با یک معماری نوین را در سر می پروراند، سیستمی قدرتمند که بنا بود بتواند رایانش یک مزرعه دیتا سنتر کامل را در قالب سخت افزاری در حد و اندازه یک یخچال قرار دهد.

کلیت ایده شرکت مورد اشاره این بود: «تمرکز بر روی حافظه های سریع تر به جای تمرکز بر قدرت پردازشی خام». در واقع، HP به جای بالابردن فرکانس پردازنده و قدرت پردازشی ابر رایانه اش، در پی آن بود که با توسعه یا استفاده از حافظه های سریع تر و یکپارچه از نوع بی نیاز از انرژی (چیپ Memristor) گونه ای جدید از معماری کامپیوتری را متولد کند.

حال HP نمونه ای اولیه و مفهومی از ایده خود را به تولید رسانده که با موفقیت هم قادر به انجام وظیفه اش است، اما هنوز جدول زمانی برای عرضه نسخه تجاری را مشخص نکرده و به علت آماده نبودن چیپ های Memristor و بهره گیری از DRAM در این نمونه اولیه، تاریخی را برای عرضه نهایی آن بیان نکرده است.

قرار بود «ماشین» از چیپ حافظه خاصی استفاده کند که در حال حاضر امکان تولید انبوه آن وجود ندارد و در خوشبینانه ترین حالت، در سال ۲۰۱۸ شاهد تولید آن خواهیم بود.

با این حال HP خبر می دهد که در حال حاضر مشغول تولید یکی دیگر از اجزای حیاتی از این ابرکامپیوتر، موسوم به چیپ X1 است. این چیپ و قطعات وابسته به آن، اجازه می دهند تا انتقال دیتا از طریق فیبرهای نوری پر سرعت با هزینه بسیار کمتری انجام شود.

مهندسین اچ پی می گویند که با استفاده از چیپ X1، گویی کاربر سازمانی دیتای خود را در یک سیستم جا به جا می کند و سرعت انتقال، با افزایش قابل توجهی همراه خواهد بود. از سوی دیگر این چیپ به طراحان سیستم های تجاری اجازه می دهد تا سیستم ها را به شکل عمودی (برای صرفه جویی در فضا) طراحی کنند. در حال حاضر مدارهای مجتمعی که در بسیاری از سرورها مورد استفاده قرار می گیرند، دارای طراحی افقی هستند.

«The Machine»، پروژه ای است که تا کنون صدها مهندس HP را درگیر خود کرده و واگرایی شدیدی نسبت به اصول اولیه ای دارد که در سال ۱۹۴۵ توسط «جان فون نویمان» تعریف شدند و هنوز هم دنیای رایانش کامپیوتری، دنبال می شوند. «مگ وایتمن»، مدیر عامل اجرایی HP در همین رابطه می گوید: «ماشین، تمام قوانین قبلی را می شکند». وی همچنین خبر می دهد که اچ پی دست کم برای مدت ۱۰ سال اخیر، مشغول توسعه آن بوده است.

همانگونه که ذکر شد، در معماری های کنونی کامپیوترها، نقطه تمرکز برای طراحی سیستم بر افزایش قدرت پردازشی قرار گرفته است. این در حالیست که امور محاسباتی سنگین، معمولاً توسط صدها ریزپردازنده مدیریت می شوند. این ریزپردازنده ها برای کار، مستلزم تعامل و بازیابی مکرر دیتا از حافظه دستگاه هستند و در بیشتر مواقع، مدت زمانی را منتظر کپی شدن داده ها و دریافت آنها می شوند.

بنای طراحی «ماشین» برای حل این مشکل بوده است و مهندسین اچ پی تلاش داشته اند تا با تولید «استخری از دیتا»، رفت و آمد داده ها بین اجزای سیستم کامپیوتری را غیرضروری کنند. حالا صدها پردازنده می توانند به شکل مستقیم به منبع دیتایی که در یک سرور ذخیره شده، دسترسی داشته باشند.

نمونه اولیه ای که در مقر اصلی اچ پی به نمایش کشیده شد، دارای ماژول هایی دراز با حالت کشویی است که درون شاسی اصلی قرار می گیرند. هر دو ماژول، فضایی ۸ ترابایتی را در اختیار دارند که تقریبا ۳۰ برابر بیشتر از سرورهای مرسوم کنونی است.

نکته قابل توجه دیگر این است که سیستم مورد بحث، در حال حاضر با استفاده از چیپ های «حافظه دسترسی تصادفی پویا» (DRAM) توسعه پیدا کرده است و بسیار بعید به نظر می رسد که در نسخه نهایی، از همین چیپ ها استفاده شود چرا که دو مشکل اساسی (دست کم برای چنین سیستمی) دارند: گران هستند و زمانی که منبع انرژی به آنها متصل نباشد، دیتای خود را از دست می دهند.

پیشتر اچ پی عنوان کرده بود که تصمیم دارد از چیپ های Memristor استفاده کند که حتی در صورت نبود منبع انرژی،‌ باز هم اطلاعات خود را حفظ می کنند. اچ پی اینک می گوید که هنوز هم در حال توسعه چیپ های Memristor برای «ماشین» است و به نظر می رسد به همین دلیل، تاریخ نهایی عرضه این سیستم سازمانی را بیان نکرده است.