موبایل های هوشمند نیازی به جایگزین ندارند، مکمل می خواهند

این تلفن 5 اینچی که الان در دست دارید یا احتمالا در فاصله ای کمتر از یک متر نسبت به شما مشغول استراحت است، همان تلفنی که بدون آن زندگی کردن برای تان دشوار خواهد شد، تقریبا هر کاری که این روزها از آن انتظار داشته باشید را انجام می دهد.

این غاصب بزرگ زندگی روزمره همه ما، توانایی هر چه که فکر کنید را دارد و بسیاری از مفاهیم زندگی مردم را دچار تغییر ساخته، مسائلی که شاید تا ده سال پیش اهمیت داشتند. دیگر کسی روزنامه نمی خرد، کمتر کسانی هستند که موزیک پلیر جداگانه تهیه می کنند و حتی ارتباط بین انسان ها را هم به شیوه ای کاملا قابل توجه تغییر داده است.

انسان ها، تلفن های همراه را بیش از هر گجت دیگری در طول تاریخ مورد استقبال قرار دادند و آن را روز به روز بهتر کردند. نتیجه، پدید آمدن صنعتی تریلیون دلاری بود که انتظار می رود تا چهار سال آینده، در دسترس شش میلیارد انسان روی کره زمین قرار بگیرد.

و باز با این حال، یک سری هستند که به خودشان اجازه می دهند بپرسند: «بعد از این چه؟»

این سوال را بارها از سوی تولیدکنندگان ساعت های هوشمند، شرکت های سازنده لامپ های هوشمند، هدفون سازها و دیگر اعضای بزرگ بدنه صنعت تکنولوژی شنیده ایم. همه آن ها در تلاش هستند تا «اتفاق بزرگ بعدی» را پیدا کرده و بفهمند زمانی که بالاخره تلفن های همراه فراموش می شوند، محصول بزرگ بعدی چه خواهد بود.

برخی روی اینترنت اشیاء شرط بندی کرده اند و انتظار دارند دنیای آتی ما پوشیده از کامپیوترها باشد، برخی دیگر می گویند آینده همان بدن انسان است. کامپیوترها را در آینده باید پوشاند و در آینده ای کمی دورتر، باید انتظار داشت کامپیوترها درون بدن ما قرار بگیرند، به جای آنکه روی بدن باشند.

همه و همه به دنبال آن هستند تا بدانند که چه محصولی می آید و آیفون را از رده خارج می کند. اما دقت کنید، مسئله این است: اسمارتفون ها قرار نیست ناپدید شوند.

نه امروز و فردا، و نه در آینده ای نزدیک. اسمارتفون ها آمده اند که بمانند و شک نکنید که به این زودی ها هیچکدام از ما داخل مغزمان یک چیپ نداریم که از طریق ارتباطات رادیویی با مغز دیگران ارتباط برقرار می کند.

مسئله ای است که همه سوال اشتباه می پرسند. سوال صحیح این است: حالا که دنیا را اسمارتفون ها فراگرفته و درون جیب همه یک موبایل پیدا می شود، چه کار هیجان انگیز دیگری می توانیم انجام دهیم؟

به این دو عبارت همانند دو جبهه کاملا متفاوت نگاه کنید: آن هایی که می آیند تا اسمارت فون ها را از میان بردارند و آن هایی که می آیند تا اسمارت فون ها را کامل کنند. بگذارید دو هدفون مختلف را با هم مقایسه کنیم تا دو عبارت فوق را بهتر بتوان تشریح کرد.

یک هدفون از کمپانی چینی Vinci که علاوه بر پخش موسیقی، حافظه 32 گیگابایتی و اتصال 3G هم دارد. می توانید بدون تلفن تان موسیقی را به واسطه اینترنت استریم کنید و اصلا هم نگران نباشید که تلفن تان کجاست. علاوه بر این، ضربان قلب و تعداد گام های برداشته شده شما را هم ثبت می کند و می گذارد با فرامین صوتی، کنترل اش کنید.

اگر همه این ها برای تان کافی نیست، خُب حتما نمایشگر لمسی بزرگی که روی گوشی سمت چپ برای اعمال کنترل روی موسیقی ها قرار گرفته، راضی کننده خواهد بود.

روی کاغذ، این ها ویژگی های دیوانه کننده ای نیستند اما عملا کمپانی سازنده اش را دیوانه ها می چرخانند. اصلا بگذارید اسکین مسخره اندرویدی و سنگینی آن را کنار بگذاریم. تمام کاری که وینچی می خواهد انجام دهد، گذاشتن یک کامپیوتر روی جمجمه سر شما است.

سیستم عامل Vinci Voice اصلا به خوبی سیری یا دستیار گوگل نیست و رابط کاربری آن هم بسیار سنگین و کند است. نمایشگر لمسی انقد بد طراحی شده که بارها طول می کشد تا بخواهید رمز وای-فای خانه تان را به آن بفهمانید. مسخره است که من بخواهم هدفون هایم را به وای-فای متصل کنم یا به خاطرشان یک سیم کارت بی مصرف بخرم.

بله، قطعا ادعای Vinci صحیح است که این هدفون می تواند بسیاری از کارهای موبایل شما را انجام دهد، اما شرط می بندم که ترجیح می دهید همه آن کارها را روی تلفن تان انجام دهید و بیخیال انجام شان با هدفون شوید.

در نقطه مقابل اما هدفون های جدید Bragi قرار می گیرد که به شکل نه چندان خلاقانه ای نام شان The Headphone است. این هدفون های بلوتوث عالی کار می کنند و گوشی های کوچک شان به راحتی درون گوش می نشیند.

هر کاری که از یک هدفون هوشمند انتظار دارید را انجام می دهند، کارهایی که هیچ تلفن همراهی قادر به انجامش نیستند. از پخش صدا گرفته تا حرف زدن با سیری بدون در دست گرفتن چیزی یا فشردن و لمس کردن دکمه ای. از کیفیت عالی پخش گرفته تا تغییر موسیقی، تنها با دو بار کلیک روی دکمه ای که روی گوشی سمت راست قرار گرفته. این هدفون ها نمی خواهند اسپاتیفای را باز طراحی کنند یا برای تان خرید منزل انجام دهند. آن ها فقط یک هدفون پیشرفته و هوشمند هستند که کار خودشان را عالی انجام می دهند.

Bragi هم یک بار مشابه با Vinci دیدگاهی جاه طلبانه داشت و آخرین محصولش که یک کامپیوتر تو گوشی بود، هم حافظه داخلی داشت و هم پایشگرهای سلامتی که گیک ها این روزها خوش شان می آید داشته باشند. باید ژست های حرکت مخصوص به دستگاه را یاد می گرفتید، باگ هایش را تحمل می کردید و کلی کار می کردید تا این کامپیوتر بتواند نقش هدفونی خودش را ایفا کند.

تجربه آن پیچیده و ناخوشایند بود و نقطه اوج این است که هدفون ها آشغال محض بودند. اما در عوض محصولی که با نام The Headphone روانه بازار کردند، ساده است، آخرین فناوری بلوتوث را ارائه می دهد و به شکل هوشمندانه ای، مکمل تلفن همراه تان می شود.

همین ماجرا را با AirPod های اپل و Here Ones شرکت Doppler داریم. همه این دستگاه ها برای اینترنت، دستیار صوتی و تقریبا همه رابط کاربری شان، وابسته به تلفن هوشمندتان هستند. از سوی دیگر اما Vinci اهمیتی نمی دهد که موبایل تان همراه تان هست یا صبح پیش از بیرون آمدن از خانه، آن را زیر تخت جا گذاشته اید.

البته که همین نکته، اصل ماجرا است. بر اساس صفحه کیک استارتر آن ها «Vinci دستگاهی مستقل است. بنابراین نیازی نیست آن را به تلفن همراه تان متصل کنید و یا دنبالش بگردید. از آزادی کامل حین دویدن، مسافرت رفتن و پیمودن بین مسیر خانه و محل کار لذت ببرید.»

گجت های بسیاری هستند که این روزها از چنین جمله هایی برای مطرح کردن خود استفاده می کنند. ساعت هوشمند Gear S سامسونگ نیز با شعار «تلفن تان را در خانه بگذارید» به پیش آمده. Gear S را دست کنید و با آن تلفن جواب دهید و با استفاده از کیبورد کامل آن، پیامی برای دوستان تان تایپ کنید. دیگر هیچ وقت نیازی به آیفون تان نخواهید داشت.

مسخره نیست؟ هیچ کس نمی خواهد موبایل اش را در خانه جا بگذارد. مردم از اینکه موبایل شان کنارشان نباشد احساس وحشت می کنند. این احساس به قدری جدی است که حتی برای آن یک نام هم انتخاب کرده اند: نوموفوبیا.

یک تحقیق جالبی اخیرا نشان داده که به طور متوسط، مردم روزانه 150 بار تلفن همراه شان را چک می کنند. یک تحقیق دیگر می گوید 71 درصد کاربران موبایل، به فاصله ای از موبایل شان می خوابند که بدون تکان خوردن بتوانند آن لعنتی را بردارند.

بله، شما می توانید خودتان را مجبور کنید که برای ساعاتی از موبایل تان دور باشید و یا حتی این زمان را به چند روز برسانید. شما می توانید بگویید فوبیای دوری از موبایل خانمان سوز است و نباید این شکلی باشد، اما حالا که هست. همه می خواند سرشان کمتر در موبایل های شان باشد اما هیچکس نمی گوید بیایید یک دنیای بدون اسمارت فون بسازیم.

یکی از راه ها برای اینکه بفهمیم در دنیای تکنولوژی امروز چه می گذرد، این است که بدانیم موفقیت عظیم اسمارت فون ها، صنایع دیگری را نیز تنومند ساخته که تولید قطعه برای آن می کنند.

بندیکت ایوانز، یک سرمایه گذار خطرپذیر می گوید: «سنسورها یک ماده خام هستند. آیفون 200 تامین کننده با 800 کارخانه مختلف دارد. همه آن ها فقط جنس خام هستند.»

تنها چیزی که از اسمارت فون ها فراگیرتر هستند، قطعات سازنده آن است که قیمت شان بسیار اندک بوده و موبایل ها را با این همه ویژگی منحصر به فرد بسیار ارزان ساخته اند. هر کسی با یک یک پیش زمینه ناچیز می تواند به نمایشگاه الکترونیک شنژن برود، یک مشت سنسور، دوربین، پردازنده و فرستنده رادیویی بردارد و موبایل بسازد.

ایوانز می گوید: «این امر کاملا بدیهی است. نکته اینجاست، چطور می خواهید محصول را کاربردی بسازید؟»

و این دقیقا مشکل این بحث است. جایگزین کردن محصولی جدید با آیفون (به عنوان نماد تلفن های هوشمند البته)، سریع ترین راه برای باختن به آن است. در عوض، همین موبایلی که عالی کار می کند را می توان بهتر کرد. کاربردهای جدید به آن افزود، کاربردهایی که مردم با موبایل درون جیب شان امروز نمی توانند انجام دهند.

ساعت های هوشمند می توانند مفید واقع شوند. یک سری دوست دارند اطلاعات مهم و جزئی و یا نوتیفیکیشن ها را سریعا روی مچ دست خود ببینند. Spectacle های اسنپ هم فاصله بین گرفتن عکس و ویرایش آن را از بین برده و کلی کارهای جالب دیگر انجام می دهد.

بهترین تلویزیون ها کروم کست ها هستند و آن هایی که با Airplay همخوانی دارند و می توانید با تلفن تان کنترل شان کنید. واقعیت مجازی و افزوده موبایل محور مثل Gear VR و پروژه تانگو نیز گوشه ای از آینده وابسته به موبایل را نشان مان می دهند. چیزهای بسیاری مشابه به این وجود دارد و هنوز کسی به آن ها پی نبرده است. همه شان هم یک نقطه مشترکی دارند: به جای جایگزین شدن، سعی می کنند موبایل تان را بهتر از قبل کنند.

این خبر خوبی برای همه تولیدکنندگان گجت ها در سراسر جهان است. خیلی زود، 6 میلیارد نفر روی کره خاکی به اینترنت اتصال خواهند یافت و ID منحصر به فرد خودشان را دارند. با موبایل های شان خرید می کنند و یک میکروفون و دوربین هم همیشه در جیب شان دارند. لازم نیست همه آن ها را جدا بسازید. در عوض نجات دادن ما از تلفن های مان، سعی کنید با استفاده از قدرت آن ها، زندگی مان را بهتر کنید.