خلاقیت؛ آنچه ساعت های هوشمند برای همراه ساختن کاربران با خود نیاز دارند

هنوز مدت زیادی از پا گذاشتن اولین ساعت های هوشمند به بازار نگذشته است، ابزاری که بسیاری اعتقاد داشتند پتانسیل زیادی دارد و به زودی در کنار موبایل، به یکی از اصلی ترین لوازم همراه هر شخص تبدیل خواهد شد.

اما در ادامه شاهد بودیم که محصولات عرضه شده توسط تولید کنندگان مشکلات و نارسایی های قابل توجهی دارند و به سادگی نمی توانند خریداران را به پرداخت مبالغ نه چندان ارزان راضی نمایند.

بر همین اساس شاهد ادامه ی روند پایین آمدن میزان فروش ساعت های هوشمند هستیم که به گزارش IDC فقط در سه ماهه ی سوم سال جاری میلادی نسبت به بازه ی مشابه سال گذشته 51 درصد کاهش داشته است.

این موضوع حتی دامان اپل که تولید کننده پر طرفدار ترین ابزار پوشیدنی بازار به شمار می رود را هم گرفته و اپل واچ را به دومین محصولی تبدیل کرده که در این بازه با کاهش فروش مواجه شده است.

فروش ساعت های هوشمند در سه ماهه سوم سال جاری به نیم کاهش یافته است

بر اساس گزارش اخیر IDC مقام نخست کاهش فروش هم به موتورولا تعلق می گیرد، یعنی همان چیزی که باعث شد این شرکت مثل هوآوی و LG از عرضه ی نسل جدید ساعت هوشمندش در سال 2016 خودداری نماید.

ساعت های هوشمند سامسونگ که مبتنی بر سیستم عامل تایزن هستند هم در مقابل این رکود موفقیتی نداشتند و حتی Pebble که یکی از مبتکران ساعت هوشمند به حساب می آید پس از خریداری شدن توسط فیت بیت، فروشگاه های خود را تعطیل کرد.

برخی اعتقاد دارند مشکل اصلی از ساعت های هوشمند نیست و این کاربران هستند که هنوز برای استفاده از چنین ابزاری آمادگی ندارند، اما بررسی های اخیر خلاف چنین اعتقادی را نشان می دهد.

البته تردیدی وجود ندارد که کاربران تمایلی برای خرید ساعت های هوشمند از خود نشان نمی دهند، اما ریشه ی این موضوع به جذابیت نداشتن محصولات موجود در بازار باز می گردد.

کافی است ابزارهای پوشدنی مثل ساعت هوشمند و دستبندهای ردگیر سلامتی عرضه شده از اوایل سال 2015 تاکنون را مد نظر بگیرید تا نمایان شود بیشتر آنها تفاوت قابل توجهی با نسل های قبل و بعد از خود ندارند.

تفاوت محصولات جدید با نسل های پیشین ناچیز است

البته تفاوت های ظاهری در این میان به چشم می خورد و هر بار قدرت پردازش دستگاه بیشتر شده یا قابلیت هایی مثل حسگر ضربان قلب به محصول اضافه شده، اما تفاوت ها در همین حد هستند و محصولات جدیدتر ویژگی چشمگیری در اختیار کاربر قرار نمی دهند.

در حقیقت می توان گفت نهایت ابتکار تولید کنندگان به اضافه کردن حسگر و تغییر ظاهر دستگاه محدود است، در نتیجه برای جلب توجه کاربران به ساعت های هوشمند چیز زیادی در دست نیست.

حتی مربی های هوشمند نرم افزاری که قرار است روی این ساعت ها کاربر را برای انجام فعالیت ورزشی راهنمایی کنند آنقدرها کاربردی به نظر نمی رسند و بسیاری از آنها، در نهایت به گفتن جمله های الهام بخش بسنده می کنند.

چنین قابلیت هایی برای بسیاری از کاربران آنقدر ارزش خرید ندارد که آنها را به پرداخت چند صد دلار هزینه راغب کند، در نتیجه نمی توان گفت مشکل از خریداران است که نسبت به ابزارهای پوشیدنی بی توجه هستند.

محدودیت عمر باتری در ساعت های هوشمند از موبایل ها پر رنگ تر است

علاوه بر این باید توجه داشت مشکل عمر باتری که سالهاست به عنوان اصلی ترین نارسایی در تلفن های هوشمند به حساب می آید، حالا در ساعت های هوشمند به یک عامل کاملاً آزار دهنده تبدیل شده و لذت استفاده از چنین ابزارهایی را از بین می برد.

البته برخی تولید کنندگان با راه حل هایی مثل استفاده از صفحه نمایش سیاه و سفید یا e-paper موفق شده اند عمر باتری را از یک یا دو روز به یک هفته یا بیشتر برسانند، اما این روش هم آنقدری جذاب به نظر نمی رسد که برای کاربران کافی باشد.

این موضوع کاربران را بر سر دوراهی قرار می دهد که محصولی مجهز به نمایشگر با کیفیت رنگی را انتخاب کنند که لازم است هر روز آن را از دست باز کرده و شارژ نمایند، یا محصول دیگری که با هر شارژ چند روزی با شما همراه است اما نگاه کردن به نمایشگر تک رنگ و بی روحش هیچ هیجانی ندارد، در نتیجه باز هم مشکل ابزارهای پوشیدنی حل نشده باقی مانده است.

اما مهم تر از همه اینکه ساعت های هوشمند فعلی یا بیش از حد به موبایل کاربر وابسته هستند و آزادی عمل وی را می گیرند، یا به شکلی تلاش می کنند مستقل باشند که در عمل کارایی چندانی ندارد.

برای مثال گیر اس 3 سامسونگ محصولی است که توسط سازنده اینگونه تبلیغ می شود: «ساعت هوشمندی برای کنار گذاشتن موبایل»، اما واقعیت این است که پس از مدتی سر و کله زدن با رابط کاربری و نمایشگر کوچک این محصول به این نتیجه می رسید که استفاده از موبایل برای انجام همین کار ها به مراتب ساده تر است و آزادی عمل بیشتری هم در اختیار شما می گذارد.

بسیاری گمان می کردند ساعت های هوشمند همان ابزاری هستند که اینترنت اشیاء برای پیشرفت و گسترش استفاده به وجودشان نیاز دارد، اما حالا اسپیکرهای سخنگو مثل Google Home این وظیفه را از گردن ساعت های هوشمند برداشته اند.

عمده ترین دلیل چنین اتفاقی هم این است که اسپیکرهای هوشمند عرضه شده به بازار وظایف خود را به شکل مناسبی انجام می دهند و پس از خرید آنها کاربر با هزاران اما و اگر و محدودیت های بی پایان مواجه نمی شود. این محصولات ضمناً نه برای فعالیت به تلفن های هوشمند نیاز دارند و نه در مورد گرفتن جای آنها ادعایی می کنند.

بر همین اساس کاربران روز به روز به کارایی و سودمندی اسپیکرهایی مثل آمازون اکو پی می برند، در حالی که ساعت های هوشمند ناتوان از خدمت رسانی و جلب توجه خریداران، به سرعت در حال از دست دادن بازار نه چندان گسترده ی خود هستند.

گارمین تلاش می کند با تمرکز بر کاربران خاص محصولات بیشتری بفروشد

حالا دیگر کسی تردید ندارد که ساعت های هوشمند با شکل و شمایل و قابلیت های فعلی شانسی برای موفقیت ندارند، چرا که میبینیم کمتر کاربری حاضر است چند صد هزار تومان بابت به دست آوردن ابزاری صرف کند که بهبود چندانی در زندگی وی ایجاد نخواهد کرد.

البته شرکت هایی هم مثل گارمین وجود دارند که محصولات خود را با تمرکز بر ویژگی های خاص طراحی می کنند و هر ابزار پوشیدنی را برای یک کاربرد مخصوص به تولید می رسانند.

اما هرچند این روش کارایی خود را تا حدودی نشان داده، اما باز هم برای عموم کاربران جذابیت ندارد و تنها می تواند توجه خریداران به خصوصی را به خود جلب نماید.

بر همین اساس می توان گفت خلاقیت تنها چیزی است که می تواند این صنعت نوپا را نجات دهد و به تولید محصولاتی منجر شود که برای خریدار جذابیت داشته باشد و وضعیت فعلی بازار را تغییر دهد.