تحقیقات ناسا روی دوقلوهای فضانورد برای درک تأثیر سفرهای طولانی فضایی

زمانی که تقریباً یک سال کامل را به صورت مداوم در فضا بگذرانید، باید انتظار داشته باشید که پس از بازگشت به زمین، ناسا انواع و اقسام تحقیقات را روی شما به اجرا درآورد. آژانس فضایی دقیقاً همین رویه را برای «اسکات کلی» در پیش گرفته، فردی که نزدیک به 340 روز متمادی را در فضا سپری کرد.

در واقع اسکات یکی از بهترین گزینه ها برای تحقیقات به شمار می رود، زیرا برادر دوقلویی به نام مارک دارد، که او هم فضانورد است. ناسا نمونه خون و دیگر علائم بیولوژیکی این دو برادر را جمع آوری کرده تا هرگونه تأثیر زندگی درازمدت در فضا را بر بدن انسان شناسایی نماید.

اسکات کلی در مجموع 522 روز در مدار زمین حضور داشت، اما این رقم برای برادرش به 54 روز می رسد. نتایج اولیه این تحقیقات به تازگی منتشر شده و نشان می دهد روند متیلاسیون DNA در زمان حضور اسکات در فضا کاهش یافته، در حالی که در همین زمان، این ویژگی در برادرش که روی زمین حضور داشت، افزایش داشته است.

لازم به ذکر است در فرایند متیلاسیون DNA نوعی مارکر شیمیایی به دی ان ای اضافه می شود که بر بیان ژن تأثیر می گذارد، اما این روند برگشت پذیر است. محققین می گویند پس از بازگشت اسکات به زمین، سطح این مارکر به حالت عادی بازگشت، اما در حال حاضر هیچ ایده ای از دلیل بروز وضعیت فوق یا تأثیر آن بر بدن انسان ندارند.

تیم تحقیقاتی، تفاوت هایی در امضای ژنی دو برادر مشاهده کرده اند. البته این وضعیت در سطح زمین و در پاسخ به عوامل زیست محیطی نیز ایجاد می شود و مواردی همچون تغییر برنامه غذایی یا زمان بندی خواب می تواند آن را به وجود آورد.

داده های حاصل نشان می دهند تغییرات امضای ژنی در اسکات بیشتر از حد طبیعی بوده، که می تواند به استفاده مداوم از غذای منجمد و چالش های گسترده برای خوابیدن در حالت معلق ارتباط داشته باشد.

گفتنیست تلاش بعدی محققین، تعیین این موضوع است که کدام یک از تغییرات به وجود آمده در بدن اسکات، ناشی از حضور درازمدت در فضا بوده و کدامیک صرفاً به گذر زمان مربوط می شود. با این حال، انجام این نوع آزمایشات ژنتیک می تواند راه را برای اجرای پروژه های طولانی تری همچون سفر به مریخ هموارتر سازد.