آخرین بازماندگان دنیای اصالت و خشونت؛ معرفی 5 خودرو اسپرت با موتورهای اتمسفریک

شاید این خبر چندان خوشایند نباشد اما برخی معتقدند که موتورهای تنفس طبیعی تقریبا در انتهای راه خود قرار دارند و به سرنوشتی همانند پونتیاک دچار خواهند شد. دلایل بسیاری وجود دارند که حرکت به سمت استفاده از توربوشارژرها و یا سیستم های هیبریدی را توجیه می کنند.

در این بین یکی از کلاس هایی که علاقه ی زیادی به استفاده از توربوشارژرها نشان داده است کلاس خودروهای سوپر اسپرت است. توربوشارژرها را هم اکنون می‌تواند در محصولات بوگاتی، پاگانی، کونیخ زگ و مکلارن مشاهده کرد و حتی آخرین سنگرهای موتورهای تنفس طبیعی یعنی فراری و آستون مارتین نیز تسلیم شده و خودروهای خود را مجهز به موتورهای توربو می کنند.

همچنین مدل های پرچمدار این کمپانی های فراری، پورشه و مکلارن نیز در حال حاضر در کنار مجموعه ی بنزینی از سیستم محرکه ی برقی نیز بهره مند هستند.

با این وجود تعدادی از خودروهای هستند که همچنان به صورت تنفس طبیعی تولید شده و در کلاس خودروهای سوپر اسپرت حضور دارند. در این خودروها بنابه دلایلی چون سرعت پاسخ دهی بالا و نمودار خطی قدرت همچنان از موتور تنفس طبیعی بهره گیری شده است که در ادامه به معرفی آنها خواهیم پرداخت.

فراری F12

گرچه فراری در مدلهای 488، کالیفرنیا و GTC4 از موتورهای توربوشارژر دار استفاده می کند اما استفاده از موتور V12 تنفس طبیعی را متوقف نکرده است. موتور ۶.۳ لیتری وی شکل این خودرو می تواند ۷۳۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتون متر گشتاور را تولید کند.

در مدل مخصوص TDF حتی قدرت و گشتاور بیشتری در اختیار راننده است و قدرت تولید و گشتاور تولیدی این موتور به ترتیب به ۷۶۹ اسب بخار و ۷۰۵ نیوتون متر افزایش پیدا کرده است.

اینطور که از شواهد پیداست خودرویی که قرار است به عنوان جایگزین مدل F12 معرفی شود نیز همچنان از یک موتور ۱۲ سیلندر وی شکل بهره مند خواهد بود اما این موتور نه به تنهایی بلکه در کنار یک موتور برقی و تحت عنوان یک مجموعه ی هیبریدی مورد استفاده قرار خواهد گرفت، درست همانند آنچه در مدل لافراری دیده ایم.

لامبورگینی

شاید بسیاری فراری را به عنوان یکی از کمپانی های ثابت قدم در خصوص تولید خودروهای تنفس طبیعی بدانند اما باید گفت هیچ خودروسازی به اندازه ی لامبورگینی نسبت به موتورهای تنفس طبیعی وفادار نبوده و این شرکت حتی یک مدل توربو نیز تاکنون تولید نکرده است.

گرچه خودرو هایی چون آستریو کانسپت و اوروس به احتمال زیاد به موتورهای تویین توربو مجهز خواهند شد اما لامبورگینی تا به امروز تولید این مدل ها را به تعویق انداخته است و در حال حاضر تنها از موتورها تنفس طبیعی ۱۰ و ۱۲ سیلندر در مدل های هوراکان و اونتادور استفاده می کند. اخبار اخیر نیز نشان داده است که لامبورگینی فعلا قصد استفاده از موتورهای پرخوران و یا هیبریدی را ندارد و جایگزین این خودروها نیز از موتورهای تنفس طبیعی استفاده خواهد کرد.

آئودی R8

این خودرو که به نوعی برادر ناتنی لامبورگینی هوراکان به حساب میاید همچنان از موتور ۵.۲ لیتری ۱۰ سیلندر تنفس طبیعی استفاده می کند، گرچه دیگر نسخه ی ۸ سیلندر این خودرو دیگر تولید نمی شود.

موتور اتمسفریک این خودرو سبب شده تا در برابر رقبای خود یعنی مرسدس بنز AMG GT و اکثر مدل های پورشه ۹۱۱ یک نمونه منحصر به فرد و خاص به شمار آید.

ممکن است در آینده شاهد استفاده از موتور توربوی کوچک تری در این خودرو باشیم اما فعلا مسئولیت بخش اسپرت آئودی بر عهده ی استفان وینکلمن مدیر سابق لامبورگینی است و به نظر می‌رسد که آئودی همچنان از موتور دور بالای تنفس طبیعی استفاده خواهد کرد.

پورشه ۹۱۱ GT3

در حالی که اکثر مدل های پورشه ی ۹۱۱ به موتورهای توربو مجهز شده اند اما مدل GT3 همچنان از موتور اتمسفریک بهره مند است. این در حالی است که این خودرو به بسیاری از تکنولوژی های روز همانند سیستم چهارچرخ فرمان پذیر و سیستم چهارچرخ محرک مجهز است.

در خصوص توانایی های فنی و حرکتی این خودرو باید به قدرت ۴۶۹ اسب بخاری و شتاب صفر تا صد کیلومتر ۳.۵ ثانیه ای آن اشاره کرد. مدل GT3 RS نیز با قدرت ۵۰۰ اسب بخاری خود توانایی ثبت شتاب صفر تا صد کیلومتر را در عرض ۳.۳ ثانیه دارد.

مدل 911 R نیز که به همین موتور ۴ لیتری مجهز شده است با وجود داشتن یک گیربکس ۶ دنده ی دستی می‌تواند در ۳.۸ ثانیه به سرعت صد کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

آستون مارتین ونکوئیش S

آستون مارتین به تازگی مدل DB11 را روانه ی بازار کرده است که نه تنها از یک پلتفرم جدید بهره می برد بلکه از یک موتور جدید توربو نیز استفاده می کند که با همکاری AMG ساخته شده است.

اما در کنار این موتور، آستون مارتین تولید یک موتور ۱۲ سیلندر وی شکل ۵.۲ لیتری و یک موتور ۸ سیلندر وی شکل دارای توربوشارژر را در برنامه خود دارد و در آینده تمامی محصولات این کمپانی به توربوشارژر مجهز خواهند بود.

اما در این بین مدل ونکوئیش S یک استثنا است، چون به یک موتور ۱۲ سیلندر وی شکل به حجم ۶ لیتر مجهز است که تنفس طبیعی بوده و می‌تواند نزدیک ۶۰۰ اسب بخار قدرت را تولید کند.

جالب است بدانید که قدرت این موتور در مقایسه با موتور مدل DB7 که ۱۸ سال قبل معرفی شد و حجمی مشابه داشت در حدود ۵۰ درصد بیشتر است و همین نکته ظرفیت عظیم پیشرانه های احتراق داخلی را در افزایش راندمان نشان می دهد، ظرفیتی که شاید در چند سال آینده نیز ادامه حیات این مجموعه های مهندسی شگفت انگیز را تضمین کند.

مشکلات شایع و حساسیت های مربوط به پیشرانه های توربو را می توانید در این مقاله مطالعه فرمایید.