سیاهچاله ها ویران کننده تر از آن چیزی هستند که تصور می کنیم

سیاهچاله ها یکی از بخش های هیجان انگیز اما ترسناک فضای بیکران به شمار می روند، اما هر از گاهی ستاره ای سرگردان از بد حادثه به نزدیکی یک سیاهچاله عظیم می رسد و به خاطر پدیده گسست کشندی (Tidal Disruption) به دام می افتد؛ نتیجه این واقعه چیزی نیست جز از هم پاشیدن و نابود شدن ستاره.

فضانوردان تاکنون فکر می کردند TDE پدیده نادریست و با بررسی هزاران کهکشان مختلف، به این نتیجه رسیدند که طی هر 10000 الی 100000 سال در هر کهکشان تنها یک مورد گسست کشندی رخ می دهد، اما تیمی از محققین دانشگاه شفیلد انگلستان با این موضوع موافقت ندارند.

این تیم اخترشناسی با رصد 15 کهکشان که البته اندازه نمونه کوچکی محسوب می شود، نشان دادند دفعات وقوع TDE تا 100 برابر بیشتر از ارزیابی های پیشین است. این گزارش امروز در ژورنال اخترشناسی نیچر به چاپ رسیده است.

دکتر «جیمز مولانی» استاد اخترشناسی و پژوهشگر این تحقیق می گوید:

تمامی 15 کهکشان بررسی شده در حال برخورد با کهکشان های مجاور هستند. نتایج شگفت انگیز ما نشان می دهند نرخ وقوع TDE در زمان تصادم کهکشان ها به شدت افزایش می یابد، چون در این حالت تعداد زیادی ستاره در مجاورت سیاهچاله های ابرپرجرم مرکزی شکل می گیرند.

اوایل ماه جاری گروه دیگری از محققین، یافته های خود را در مورد طولانی ترین رخداد TDE منتشر ساختند که نزدیک به 10 سال به طول انجامیده. اگرچه سیاهچاله به صورت مستقیم قابل مشاهده نیست، اما زمانی که دیگر اجرام اطرافش را به همراه نور می بلعد، نشانه هایی از خود بروز می دهد.

حال با شناسایی بهتر ماهیت تخریبگر سیاهچاله ها، می توانیم درک دقیقی از سازوکار شکل گیری کیهان در آینده، و به ویژه در کهکشان خودمان پیدا کنیم. «کلایو تدهانتر» پروفسور اخترفیزیک می گوید:

بر اساس نتایج مربوط به کهکشان F01004-2237، پیش بینی می کنیم کهکشان راه شیری نهایتاً با کهکشان مجاور یعنی آندرومدا ادغام می شود. البته این رخداد حدود 5 میلیارد سال دیگر رخ می دهد.

لازم به ذکر است که نتایج فوق، تنها بر اساس مشاهده یک مورد TDE به دست آمده و برای اطمینان از آن، به تحقیقات بسیار بیشتری نیاز داریم.