رنو کولئوس در برابر هیوندای توسان، مزدا CX-5 و فولکس واگن تیگوان

رنو کولئوس در حالی اخیرا در ایران  به صورت رسمی رونمایی شده است که به لطف قیمت گذاری اولیه رقابتی (200 میلیون تومان) و طراحی ظاهری جذابش می تواند به عنوان یکی از مدعیان کلاس SUV های سایز متوسط مطرح شود.

کلاسی که رقبای بسیار زیادی از جمله ژاپنی ها و کره ای ها در آن حضور دارند و درصد بسیار زیادی از فروش این سگمنت شامل آن ها می شود.

در واقع پس از توافق هسته ای خودروهای وارداتی با تمامی شرایط دشوار عبور از گمرک و پلاک گذاری به دنبال سهم بیشتری از بازار خودرویی بسته ایران هستند و این مورد به خصوص در نمایشگاه خودروی تهران ملموس بود.

اما این همه ماجرا نیست و اینطور که از شواهد و قرائن پیداست ممکن در سال 96 شاهد عرضه نسل تازه خودروهای مزدا توسط بهمن موتور باشیم که اتفاقا شامل کراس اوور زیبای CX-5 نیز خواهد بود.

از طرف دیگر اولین محموله فولکس های وارداتی به ایران توسط شرکت ماموت به گمرک رسیده که مدل تیگوآن نیز در میان آن ها دیده می شود.

بنابراین می توان امیدوار بود که احتمالا در آینده ای نزدیک شاهد حضوری تمامی خودروهای صاحب نام حاضر در این تست در خیابان های ایران عزیزمان باشیم.

به همین مناسبت بد ندیدیم تا به بررسی رنو کولئوس در برابر رقبای مشهور خود که در حال حاضر در بازار ایران عرضه نمی شوند بپردازیم و شرایط خودروهای این کلاس پر طرفدار که بیشترین رشد را در بازارهای جهانی تجربه کرده است را به نوعی بسنجیم.

هیوندای توسان در نسخه هایلندر و مزدا CX-5 مدل 2016 در این تست حضور دارند و در زمان بررسی مدل 2017 یا همان نسل جدید CX-5 موجود نبود. اما مسئله تیگوان و کولئوس به کلی متفاوت است و نسل جدید آن ها با طراحی بسیار متفاوت و چشم نواز در پیش روی ما قرار گرفته است.

در اینجا سعی شده تا بهترین نسخه های موجود از هر خودرو را در کنار هم قرار دهیم. در ادامه با ما همراه باشید تا ببینیم کدایم یک از این ها قانع کننده ترین کراس اور سایز متوسط محسوب می شود؟

 بخش اول: قیمت و تجهیزات

در وحله اول باید ذکر کنیم که قیمت های اعلام شده مربوط به بازار کشور استرالیا و دلار استرالیا است. ارزان ترین کراس اور گروه فولکس واگن تیگوان با 41.490 دلار به همراه مالیات جاده است.

رنو کولئوس اینتنس با 43.490 دلار، مزدا CX-5 GT با 44.090 دلار و در نهایت هیوندای توسان هایلندر با 45.450 دلار گران ترین عضو گروه به حساب می آید.

این خودروها را نمی توان از نظر سطح تجهیزات با سدان های هم قیمتی همچون مزدا 6 و فولکس واگن پاسات مقایسه کرد زیرا بخشی از بهای پرداختی شما خرج سواری با ارتفاع بالاتر می شود.

این تجهیزات به صورت استاندارد در هر 4 عضو قرار داده شده است.

رهیاب ماهواره ای، کروز کنترل، دوربین دید عقب به همراه صفحه نمایش لمسی، چراغ های خودکار، تهویه هوای چند منطقه ای،5 ستاره ایمنی از موسسه یورو ان کپ و ایربگ برای تمامی سرنشینان.

همه خودروها به سقف تمام شیشه ای به جز فولکس واگن تیخوان که مجهز به سانروف است مجهز شده اند.

صندلی های چرمی به همراه تنظیم برقی و گرمکن صندلی، سیستم هشدار نقطه کور و سیستم ورود بدون کلید با استارت دکمه ای، همه این موارد به عنوان آپشن مجزا در فولکس واگن عرضه می شود اما بهای خود را هم دارد.

با این حال تیگوان آن چنان هم دست خالی نیامده و ویژگی های منحصر به فرد خود را دارا است.

تنها عضو گروه است که به صورت هم زمان به هر دو سیستم اپل CarPlay و آندروید Auto مجهز است.

تهویه هوای 3 منطقه ای، عرضه تنظیمات رانندگی در چند حالت مختلف، سیستم پارک کمکی و 4 شیشه مجهز به ویندوز پاور از تجهیزات آن به شمار می رود.

مدل پرچمدارد تیگوان را می توان در یک کلاس بالاتر و قابل مقایسه با خودروهای لوکس دانست که در بازه قیمتی اعضای گروه نبود.

در هر صورت ما برای این فولکس واگن تنها پکیج 2 هزار دلاری کمک راننده را به عنوان آپشن اضافه داریم و همین مسئله تیگوان را به ارزان ترین عضو گروه مبدل کرده است.

در این بسته کروز کنترل تطبیقی به کمک رادار، هشدار نقاط کور، بسته دیجیتالی به سبک خودروهای آئودی که می توانید نقشه ها و چیزهای دیگر را در آن مشاهده کنید.

آینه های تاشو برقی و دوربین 360 درجه از تجهیزاتی هستند که تیخوان را در این زمینه منحصر به فرد می کنند.

اما هر خودروساز با تجهیزات منحصر به فرد خود کار برای تصمیم گیری را سخت می کند. رنو و هیوندای دستی درب عقب برقی دارند.

مزدا به همراه حافظه صندلی آمده و تنها مزدا و فولکس واگن هستند که به ترمز اضطراری تجهیز شده اند.

کولئوس فرانسوی کره ای با تجهیزات فوع العاده ای همچون چراغ خودکار پرتو بالا با روشنایی بسیار بالا، صندلی مجهز به تهویه مطبوع و رادیو دیجیتالی در رقابت حضور پیدا کرده است.

فولکس واگن گرچه قیمت پایین تری دارد اما نبود سانروف و صندلی چرمی به صورت استاندارد بشدت توی ذوق شما خواهد زد. حتی استارت دکمه ای هم از آن صلب شده و باید با کلید خودرو را روشن کنید.

اما مزدا با عرضه سیستم هشدار نقطه کور، هشدار ترافیک در عقب و ترمز اضطراری که برای چنین کلاسی می تواند الزامی باشد را ستایش می کنیم.

همینطور رنو را به دلیل برچسب قیمتی خوب در کنار تجهیزات عرضه شده فراتر از انتظار ستایش می کنیم.

ما همیشه بخش طراحی ظاهری را به مخاطب واگذار می کنیم اما تیگوان با آن چرخ های سایز کوچک و طراحی نه چندان جذاب نمای پشتی در نگاه اول و چراغ های هالوژنی در قعر این بخش از مقایسه قرار خواهد گرفت.

رنو کولئوس خودروی جذاب تری است که بر پایه پلت فرم خواهر خوانده خود یعنی X-TRAIL قرار دارد.

گرچه کروم کاری بیش از حد به خصوص در نمای جلو می تواند کمی زننده باشد اما باز هم تصمیم گیری را در اختیار شما قرار می دهیم.

مزدا CX-5 با طراحی ظاهری اسپرتی و خطوط منحنی وار با این که نسل جدید آن نیست اما همچنان خوش تیپ جلوه می کند.

اما هیوندای توسان هم با طرح جدید چرخ های خود از راه رسیده که بهترین جلوه ظاهری را به نسبت دیگر خودروها به آن بخشیده است.

 بخش دوم: قوای محرکه

همه این کراس اور ها مجهز به موتور بنزین سوز و سیستم چهارچرخ متحرک AWD هستند. موتور کولئوس 2.5 لیتری 4 سیلندر تنفس طبیعی است که به صورت مشترک در نیسان X-Trail هم استفاده می شود.

این موتور توانایی تولید 169 اسب بخار قدرت در دور 6000 و 226 نیوتن متر گشتاور در دور 4400 را دارا است.

جعبه دنده آن از نوع CVT بهینه است و سیستم AWD مجهز به حالت قفل در سرعت های پایین است.

در دورهای پایین مشکل ارائه گشتاور مورد نیاز در آن دیده می شود که این باعث می شود تا جعبه دنده به صورت دائمی دور موتور را در دور بالا نگه دارد و این باعث افزایش لرزش و نویز به داخل کابین می شود.

گرچه وظیفه خود را انجام می دهد و پاسخ گویی دریچه گاز آن خوب است، اما سبقت گیری و پر کردن فضای های خالی می تواند کمی برای این خودرو چالش ایجاد کند. پیشرانه رنو در اینجا حرفی برای گفتن در مقابل رقبای خود ندارد.

موتور هیوندای 1.6 لیتری توربوشارژ شده است و 174 اسب بخار قدرت در دور 5500 تولید می کند و حداکثر گشتاور آن 265 نیوتن متر در دورهای 1500 تا 4500 است. بازه بزرگ حداکثر گشتاور آن باعث می شود تا با موتوری رام شده طرف باشیم.

جعبه دنده 7 سرعته DCT دوال کلاچ به گونه ای طراحی شده تا در زمینه مصرف سوخت صرفه جویی رعایت شود.

همانند جعبه دنده های دو کلاچه لحظه ای تردید در عکس العمل آن در رانندگی شهری دیده می شود.

به خصوص در سربالایی ها سیستم جلوگیری از عقب گرد خودرو به سرعت فعال می شود.

سیستم AWD هم بر پایه محور جلو است و حالت قفل 50:50 در حین گذر از جاده های ناهموار دارد.

همانند رنو، مزدا هم از موتور 2.5 لیتری تنفس طبیعی بهره می گیرد.

اما قدرت و گشتاور بالاتر آن 185 اسب بخار در دور 5700 و 250 نیوتن متر در دور 4000 باعث می شود تا از گشتاور استفاده بهتری شود.

جعبه دنده 6 سرعته اتوماتیک به همراه مبدل گشتاور عکس العمل قاطعی دارد و دارای یک حالت تهاجمی به خصوص در حین سنگین کردن دنده ها است که حس و حالی اسپرت را عرضه می کند و از این نظر لذت بخش است.

همانند مزدا های دیگر موتور به مقدار کمی مشکل شروع پر قدرت دارد و در زمان استارت سرد موتور کمی صدا تولید می کند.

اما در سوی دیگر سیستم غیر فعال سازی موتور در توقف کامل آن فوق العاده است.

سیستم AWD هم مجهز به سنسورهایی است که در زمانی که چرخ های جلو شروع به لغزش کند گشتاور بیشتری را به چرخ های عقبی ارسال می کند.

موتور تیگوان بهترین خروجی در بین اعضای این گروه را دارد.

یک واحد 2 لیتری توربوشارژ شده با حداکثر قدرت 177 اسب بخار در بین دورهای 3900 تا 6000 و 320 نیوتن متر گشتاور در بین دور های 1500 تا 3490.

از لحاظ عملکردی آن را تبدیل به بهترین انتخاب می کند. حداقل در بخش صدای تولید شده توسط موتور و پاسخ گویی موتور در حین شتاب گیری.

جعبه دنده DSG 7 سرعته دوال کلاچ در حین رانندگی شهری به مقدار کمتری به نسبت هیوندای مردد است و عکس العمل بهتری دارد گرچه به پای جعبه دنده مجهز به مبدل گشتاور مزدا نمی رسد.

سیستم AWD 4Motion نیز شامل حالت های مختلف رانندگی خارج جاده است که میزان کالیبراسیون دریچه گاز، عکس العمل جعبه دنده و حتی تنظیمات ESC را به صورت هوشمندانه تغییر می دهد.

از لحاظ میزان مصرف سوخت جای هیچ شگفتی نیست که به ارقام اعلام شده توسط خود خودروسازان دست پیدا نکردیم.

مزدا با مصرف سوخت ترکیبی 7.4 لیتر در هر 100 کیلومتر، توسان و تیگوان با مصرف سوخت مشابه 7.7 لیتر در هر 100 کیلومتر (سوخت فولکس واگن از نوع RON95) و رنو کولئوس با مصرف 8.3 لیتر در هر 100 کیلومتر.

ارقام بدست آمده در حدود 20 درصد بیشتر از اعداد ادعا شده بود.

در زمینه مصرف سوخت می توان مزدا را برنده اعلام کرد و سیستم اسکای اکتیو (نسبت تراکم بسیار بالا) آن کمک شایانی به این مورد می کند.

در هر صورت از آخر به اول در زمینه قوای محرکه و انتقال قدرت می توان به چیزی شبیه به این رسید:

رنو کولئوس، هیوندای توسان، مزدا CX-5 (به لطف رفتار بهتر در حین رانندگی شهری و مصرف بهینه سوخت) و در نهایت فولکس واگن تیگوان به دلیل این که علاوه بر مصارف شهری، در حالت خارج جاده ای هم درخشان ظاهر می شود و همانند همیشه قدرت مهندسی آلمانی را به رخ رقبای خود می کشد.

بخش دوم این مقاله فرداشب منتشر می شود.