چرا اینتل ۱۵ میلیارد دلار در صنعت خودروهای هوشمند سرمایه گذاری می کند؟

اینتل شرکتی است که بالاخره به این باور رسیده که هیچ شانسی در دنیای موبایل ندارد و از طرفی کسب و کار اصلی اش که مرتبط با کامپیوترهای شخصی است، با کاهش تقاضا رو به رو گشته و باید به فکر جایگزینی برای فروش به جای چیپ های کامپیوتری باشد تا بتواند در سال های آینده حاشیه سوددهی خود را بالا نگه دارد.

در روزهای گذشته، اینتل راهکارش را معرفی کرد و خبر داد که با خرید یک شرکت توسعه دهنده فناوری های مورد نیاز برای خودروهای هوشمند و بی راننده، وارد این حوزه از کسب و کار می شود. در واقع اینتل دومین خرید بزرگ خود طی ۵۰ سال گذشته را انجام داد و شرکتی فعال در زمینه توسعه تکنولوژی خودروهای هوشمند را با رقمی ۱۵.۳ میلیارد دلاری خرید.

اوبر، آلفابت و سایر شرکت ها باور دارند که آینده متعلق به خودروهای هوشمند است و در این میان هدف اینتل نیز آن است که پُلی باشد برای تحقق یافتن ایده های شرکت های دیگر این حوزه. اینتل در سال های گذشته موفق شد تا سبب شود کامپیوترهایی به فروش برسند که استیکر «Intel Inside» بر روی آنها دیده می شد و حالا می خواهد همین کار را با خودروهای هوشمند تکرار کند؛ خودروهایی که احتمالاً  در آینده، سالانه میلیون ها واحد از آنها در سراسر جهان به فروش خواهد رسید.

روی کاغذ استراتژی اینتل صحیح و منطقی به نظر می رسد اما مشکل زمانی است که می بینیم شرکت مورد بحث سابقه چندان روشنی در خرید شرکت های کوچک تر نداشته و معمولاً در این راه با مشکل مواجه شده است.

از سال ۱۹۷۷ تا ۲۰۰۲، اینتل حدود ۴۰ شرکت را خرید. در واقع پیش و پس از ترکیدن حباب دات-کام. پس از آن اینتل به سراغ خرید شرکت های بزرگ تر رفت. برای مثال در سال ۲۰۱۰ کمپانی ارائه دهنده راهکار های امنیتی McAfee را با مبلغ ۷.۷ میلیارد دلار خریداری کرد که در ادامه صدها میلیون دلار از دارایی های خود را در تراز منفی قرار داد، هزاران کارمند خود را اخراج کرد و بسیاری از دارایی های دیگرش را نیز به فروش رساند.

در همان زمان، نقطه اصلی اتکای اینتل بازار کامپیوترهای شخصی و تجهیزات سرور بود. تحلیلگران و سرمایه گذاران تمام این اتفاقات را به یاد دارند و به همین دلیل است که پس از اعلام خبر یک خرید ۱۵ میلیارد دلاری، ارزش سهام اینتل ۲ درصد کاهش یافت.

همانگونه که ذکر شد، اینتل به هیچ وجه عملکردی موفق در زمینه خرید سایر شرکت ها از خود نشان نداده است. در دوره قبل و بعد از حباب دات-کام، اینتل میلیاردها دلار صرف خرید شرکت هایی نظیر Wind River و Dialogic کرد و به این صورت کوشید تا وارد دنیای تلفن های هوشمند شود، که موفقیتی در پی نداشت و طی کردن مسیر اشتباه باعث زیان ۶۰۰ میلیون دلاری اش شد. هرچند توانست در سال ۲۰۰۶ آنها را به همان قیمتی که خریده بود، به مارول بفروشد.

در سال ۲۰۱۰، اینتل واحد وایرلس Infineon را خریداری کرد که کار ساخت چیپ چند مدل اولیه آیفون را بر عهده داشت. اینتل برای خرید این واحد ۱.۴ میلیارد دلار هزینه کرد و قرار بود این استراتژی، عاملی باشد برای حضور قدرتمندش در بازار موبایل و برداشتن سهمی از آن.

چیزی نگذشته بود که اپل به سراغ رقیب اینتل،‌ یعنی کوالکام رفت و از چیپ های مودم این شرکت در موبایل هایش استفاده کرد. این در حالیست که اینتل در سال ۲۰۱۶ شانس آن را یافت که دوباره نقشی در تولید آیفون و چیپ های مودم آن داشته باشد.

برخی دیگر از خریدهای اینتل از همان ابتدا عجیب بودند. مانند مک آفی، که هیچ وقت کسی ربط نوع کسب و کارش را به هسته اصلی اینتل نفهمید. در بازه زمانی ۶ ساله، ارزش مک آفی نصف شد و در سال ۲۰۱۶ اینتل خبر داد که آن را با رقمی ۴.۲ میلیارد دلاری فروخته است.

با این حال اکنون «برایان کرانیچ» مدیر عامل اینتل باور دارد که داستان خرید یک شرکت فعال در توسعه فناوری خودروهای هوشمند،‌ کاملاً متفاوت از گذشته است. وی عنوان کرد سهام داران را قانع کرده که حالا بحث «داده های بصری» مطرح است و خودروهای هوشمند قادر به جمع آوری آنها هستند.

کرانیچ در این رابطه گفت: «انقلاب بزرگ بعدی مربوط به داده های بصری است. این خودروها توانایی دیدن دنیا را دارند. این مسئله حالا بسیار مهم است چرا که در سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ می خواهیم خودروهایی هوشمند و بی نیاز از راننده داشته باشیم. باید از حالا چنین پلتفرمی توسعه دهیم و با اعتماد بگوییم که می توانیم در آغاز به کار واقعی خودروهای بی راننده نقش تاثیرگذاری ایفا کنیم.»

در این میان کرانیچ در مدیریت خرید های اینتل چندان هم ناتوان نبوده است و خودش ادعا می کند که پیش از فروش مک آفی موفق بوده تا آن را به سودآوری برساند.

نکته مهم اینجاست که اینتل در سال های اخیر تلاش داشته تا محدوده ای را برای فعالیت پیدا کند تا در ادامه کم کم اتکای خود به بازار پردازنده و کامپیوترهای شخصی را کاهش دهد و به نظر می رسد در این راه دست به هر کاری می زند و همین مسئله تا حدی باعث نگرانی سهام داران شده است.

همین مسئله سبب گشته تا اخیراً سرمایه گذاری هایی در زمینه پهپادها، واقعیت مجازی و همچنین اینترنت اشیا داشته باشد، هرچند که سرمایه گذاری ۱۵ میلیارد دلاری اش در زمینه توسعه فناوری مورد نیاز برای خودروهای هوشمند، بزرگترین قماری است که اینتل در سال های اخیر وارد آن شده است.