آشنایی با مکانیزم تشخیص عابرین و دوچرخه سواران در خودورهای جدید

اتومبیل های پیشرفته امروزی به انبوهی از تکنولوژی ها و تجهیزات رفاهی و ایمنی مجهز هستند. در کنار رعایت امنیت سرنشینان داخل خودرو، برخی از سازندگان پا را فراتر گذاشته و راهکارهایی را برای محافظت هر چه بهتر از افراد پیاده حاضر در معابر عمومی ارایه کرده اند. فناوری تشخیص عابرین و دوچرخه سواران یکی از این راهکارهاست که موضوع این مطلب شده است.

تا همین چندی پیش دوربین ها، رادارها و سنسورهای نصب شده در جلوی اتومبیل ها وظیفه نسبتا ساده ای داشتند که عبارت بود از تشخیص مکان و سرعت اجسام بزرگی (شامل انواع خودروهای سواری و کشنده های بزرگ) که کمی جلوتر در حال حرکت هستند؛ اما با پیشرفت های موجود خودروسازان وظیفه تشخیص و ردیابی اجسام متحرک کوچک تر را نیز به مجموعه اجزای یاد شده محول کرده اند.  این مجموعه در صورت شناسایی چنین اشیائی در مسیر خودرو راننده را برای ترمزگیری احتمالی مطلع می کنند. اما این سیستم ها با چه مکانیسمی وظیفه خود را انجام می دهند؟

سیستم تشخیص عابرین و دوچرخه سواران ولوو که در سال 2013 معرفی شد، به مجموعه ای از رادارها مجهز شده است. این رادارها در پشت جلوپنجره قرار داشته و با یک دوربین دیجیتال که بر روی آینه داخل کابین نصب شده برای کنترل اجسام حاضر در مسیر پیش رو همکاری می کنند.

داده های جمع آوری شده از این طریق به یک پردازشگر مرکزی که می تواند اشیای متحرک را تشخیص و طبقه بندی کند، ارسال می گردد. معیار طبقه بندی این اشیا اندازه و سرعت حرکت آنها نسبت به سرعت خودرو است.

رادارها و دوربین سیستم مورد نظر قادر هستند مسیر حرکت عابرین و دوچرخه سواران را پیش بینی کنند. بنابراین چنانچه احتمال برخورد توسط سیستم تشخیص داده شود، با پخش اخطار راننده در جریان خطر تصادف قرار می گیرد؛ در صورتی که راننده عکس العمل به موقعی از خود نشان ندهد، ترمزها وارد عمل شده و در نهایت خودرو متوقف می شود.

با اینکه رادار و دوربین وظایف متفاوتی دارند، اما داده های دریافتی از هر دوی آنها باید با هم همخوانی داشته باشند تا سیستم بدرستی عمل کند.

رادار وظیفه تشخیص اجسام و تخمین فاصله خودرو با آنها را دارد، در حالیکه دوربین نوع اجسام را بر اساس فاکتورهایی مثل الگوی حرکت، ارتفاع و اندازه مشخص می کند.

مهندسان ولوو در این باره می گویند: "برای کمک به شناسایی دوچرخه سواران، این سیستم باید اطلاعات واضحی از شکل بدن یک راکب و بدنه دوچرخه دریافت کند.

تشخیص دوچرخه، سر، بازوها، شانه، پاها، قسمت های فوقانی و تحتانی راکب به همراه الگوی حرکت اعضای بدن هنگام دوچرخه سواری برای عملکرد این سیستم ضروری است."

نرم افزار پردازش تصویر و داده های راداری می تواند راکبینی را که در کنار، جلو یا مسیرهای مخصوص دوچرخه سواران در حال حرکت هستند، تشخیص داده و از ترمزگیری های اشتباه پیشگیری کند.

این بخش از کار سیستم اهمیت بسیار بالایی دارد، زیرا در مسیرهای شهری دوچرخه سواران عمدتا در کنار خودروها تردد می کنند و در صورت تشخیص اشتباه، سیستم دخالت های نابجایی در فرایند رانندگی خواهد داشت.

با وجود پیشرفت های بسیار، هنوز محدودیت هایی نیز وجود دارند. برای مثال دوربین و رادار فقط مسیر پیش رو را اسکن می کنند و نمی توانند اطلاعاتی از کنار یا پشت خودرو بدست بیاورند که البته در برخی موارد سیستم تشخیص نقاط کور این نقیصه را برطرف می نماید.

همچنین لازمست که دوچرخه ها نیز مناسب بزرگسالان بوده و به رفلکتور (بازتاب کننده) نیز مجهز باشند تا توسط سیستم شناخته شوند. چنانچه این شروط محقق نگردند، راکب به عنوان یک عابر پیاده تشخیص داده خواهد شد.

محدویت دیگر این است که در شرایط نوری ضعیف یا در شب توانایی کلی سیستم تا حد زیادی کاهش می یابد.

نسل بعدی چنین سیستم هایی که احتمالا از فناوری لیدار (رادارهای لیزری) بهره خواهند برد، می توانند محدودیت های نمونه های کنونی را برطرف کنند.

شایان ذکر است اگر چه در این مطلب مکانیسم سیستم تشخیص عابرین کمپانی ولوو تشریح شده، اما در کل می توان گفت که سیستم های حاضر در خودروهای سایر برندها نیز از نحوه عملکرد مشابهی برخوردار هستند.