باستان شناسان قدیمی ترین فسیل انسان مدرن را در مراکش کشف کردند

باستان شناسان موفق شدند فسیل 300 هزار ساله ای از یک انسان باستانی که بر اساس پژوهش ها، قدیمی ترین نمونه موجود از «هموسِیپین» هاست را در مراکش از دل خاک خارج کنند. استخوان های موجود ترکیبی از ویژگی های مدرن و ابتدایی را در کنار یکدیگر به نمایش می گذارند که نشانگر مرحله ای از تکامل است که پیش از این برای دانشمندان ناشناخته بود.

اولین انسان های مدرن 200 هزار سال پیش در شرق آفریقا ظهور کردند

بر اساس دانش امروزی، اجداد ما در درخت خانوادگی انسان گونه ها که به «هومینین» ها مشهور هستند، 500 هزار سال پیش از نئاندرتال ها جدا شده و نخستین گونه از انسان های مدرن نیز در حدود 200 هزار سال پیش در شرق آفریقا پدیدار شده اند. حالا با اکتشاف جدید و دو پژوهشی که امروز در مجله «Nature» به چاپ رسیده اند، دانشمندان شروع این تمایز را در حدود 300 هزار سال پیش تخمین می زنند.

فسیل مورد بحث در محدوده اکتشافی «جبل ایرهود» در کشور مراکش پیدا شده که نخستین بار در دهه 60 میلادی، استخوان هایی از هومینین ها در آن یافت شده بود. البته در آن زمان تصور می شد این استخوان ها مربوط به 40 هزار سال پیش می شوند که بعدها متخصصین چنین رقمی را کاملاً اشتباه اعلام کردند.

از همین رو، محدوده مورد بحث در سال 2004 برای تحقیقات بیشتر بازگشایی شد و در طی هفت سال، باستان شناسان موفق شدند بقایایی از اسکلت بدن و فک هومینین ها و همچنین ابزار سنگی و حتی استخوان هایی از حیوانات را در یک لایه از زمین بیابند که پیدا شدن این موارد در یک لایه، نشانگر هم عصر بودن آنهاست.

کشف ابزار سنگی کمک شایانی به تحقیقات موسسه ماکس پلانک آلمان کرد چرا که آنها توانستند با استفاده از روش تاریخ گذاری «ترمولومینانس» و اندازه گیری الکترون های به دام افتاده در ابزار مذکور، تاریخ استخوان ها و ابزار و لایه زمین را 315 هزار سال پیش تخمین بزنند.

دانشمندان همچنین موفق شدند با استفاده از تکه استخوان های به جا مانده از جمجمه، اندازه سر و حالت چهره انسان های 300 هزار سال قبل را بازسازی کنند که در نتیجه مشخص شد، مغز آن ها دراز تر، تخت تر و کوچک تر از مغز ما بوده و چهره فرورفته تری داشته اند.

کشف اخیر، گونه جدیدی از انسان ها را معرفی نمی کند

البته پژوهش های اخیر در سطح جهانی با مخالفانی هم رو به رو هستند که ارزیابی های آنها را تایید نمی کنند. یکی از این مخالفان آقای «جان هاکس» دیرین مردم شناس دانشگاه مدیسون ویسکانزین است و می گوید:«پژوهش های اخیر به جز تاریخ، چیز تازه ای را به اطلاعات قبلی اضافه نمی کنند.» آقای هاکس معتقد است یافته های جدید مدرکی بر وجود گونه ناشناخته ای که مرز بین انسان های باستانی و مدرن باشد را ارائه نمی کنند.

به هر حال با همه این صحبت ها، فسیل های کشف شده را هرچه بنامیم باز هم از اهمیت پژوهش های اخیر کاسته نشده و اطلاعات به دست آمده، تصور بهتری از نحوه تکامل بشر و مسیر طی شده تا به امروز را ترسیم خواهند کرد.