افسانه های کیفیت؛ بررسی واقعیت های صنعت خودروسازی جهان

در دنیای امروز، باورهای غلط به راحتی جایگزین حقایق می شوند. تصورات و احساساتی که مردم آن ها را به عنوان حقیقت می پذیرند، حتی در صورت عدم وجود مدرکی برای اثباتشان، جایگزین واقعیاتی می شوند که با مدرک قابل اثباتند.یکی از عرصه هایی که در آن تقابل بین حقیقت و ابهام بسیار به چشم می آید، صنعت اتومبیل سازی است. در این مقاله سعی خواهیم داشت تا با برخی از باورهای غلط در دنیای خودرو آشنا شویم.

کره ای های بی کیفیت

کیا و هیوندای قریب به 20 سال است که در بازار خودروی آمریکا فعالیت دارند. هر دو کمپانی در حالی پا در این بازار گذاشتند که قیمت هایی رقابتی در عوض کیفیت و امنیت نه چندان مطلوب ارائه می دادند.

در گذر این سال ها، هر دو خودروساز در تمام زمینه ها به بلوغ رسیده اند؛ طراحی خارجی جذاب، کابین زیبا، امکانات فراوان و از همه مهم تر رشد چشمگیر کیفیت. حدود 5 سال پیش بود که کیا و هیوندای با برداشتن گامی بزرگ تصمیم گرفتند کیفیت محصولات خود را به حدی برسانند که به سختی بتوان بر آن ایرادی وارد کرد.

کیفیت خودروهای این دو کمپانی کره ای، هم اکنون به حدی پیشرفت کرده که به راحتی می توانند با انواع ژاپنی و آمریکایی مقایسه شوند. با وجود افزایش کیفیت در خط تولید، کیا و هیوندای خود را در شرایطی می یابند که باورهای نادرست شکل گرفته ناشی از ضعف محصولاتی که در گذشته تولید کرده اند، هم چنان پابرجاست.

براساس مطالعات موسسه JD Power چهارده درصد از خریداران خودروهای صفر، از ترس کیفیت پایین محصولات کیا و هیوندای، از خرید از این دو کمپانی سرباز می زنند.

همانطور که در رده بندی فوق مشخص است، در آمار مربوط به کیفیت اولیه، کیا و جنسیس در رده های اول و دوم، بالاتر از کمپانی های لوکس و بزرگی مانند پورشه قرار دارند.

هیوندای هم در جایگاه هشتم بوده که نشان از پیشرفت و تحول عظیم در صنعت خودروسازی کره است. این رده بندی بر اساس تعداد ایراد در هر 100 دستگاه تولیدی شکل می گیرد.

فاصله بین باور جاافتاده و حقیقت ماجرا درباره بی کیفیت بودن خودروهای کره ای آرام آرام در حال از بین رفتن است. در کنار رشد کیفیت محصولات، درصد اجتناب مشتریان از خرید محصولات این کمپانی ها، از 20 درصد در سال 2010 به 14 درصد رسیده که دستاوردی قابل ستایش است.

با این تفاسیر می توان گفت کیفیت خودرو کره ای کاملاً با گذشته متفاوت و تصور رایج پایین بودن سطح کیفی این خودروها به کل غلط است.

ژاپنی های فوق العاده

در دهه های 80 و 90 میلادی، نام های ژاپنی با عرضه خودروهایی قابل اعتماد و با کیفیت، بهتر از آنچه رقیبانشان ارائه می دانند، به شهرت خیلی خوبی دست پیدا کردند.

در آن دوران خودروسازان کره ای تازه در حال محکم کردن جای پای خود در بازار آمریکا بودند، اروپایی ها بخاطر وابستگی شدید به ریشه و گذشته از تغییر در شیوه ساخت خودروهایشان ممانعت می کردند و کمپانی های آمریکا به لطف سود کم خود انگیزه ای برای ایجاد تحول در محصولاتشان نداشتند.

در آن زمان تویوتا و هوندا در زمینه کیفیت و قابلیت اطمینان یکه تازی می کردند، این شرایط فرصتی را برای سایر برندهای ژاپنی فراهم آورد تا خود را در زیر سایه این صفات خوش جای دهند.

اما اکنون کره ای ها دیگر مانند سابق نیستند، اروپایی ها از خواب زمستانی بیدار شده اند و آمریکایی ها به خاطر رکود اقتصادی چند سال پیش به خود آمدند. اینکه گفته می شود خودروهای ژاپنی بهترین کیفیت را دارند دیگر صحیح نیست.

در تست های کیفیت اولیه یا IQS موسسه JD Power نیسان با کسب رتبه دهم بهترین جایگاه را در بین هموطنان خود دارد. جالب تر اینکه تنها خودروهای 4 خودروساز ژاپنی پس از 90 روز استفاده کیفیت خود را در حدی بالاتر از معمول حفظ می کنند.

قطعاً منظور این نیست که خودروهای تولید ژاپن کیفیت مطلوبی ندارند؛ اما باور غلط رواج یافته درمورد آن ها، با حقیقت فاصله زیادی دارد.

حتی اینفینیتی که در سال 2015 در رتبه پنجم لیست IQS قرار داشت، در سال 2017 در رتبه 23 جای گرفته است. محصولات کمپانی های ژاپنی بسیار رقابتی اند، اما محصولات سایر کمپانی ها هم وضعیت مشابهی دارند.

در میان برندهای ژاپنی تنها تویوتا، لکسوس و هوندا هستند که در تست های بلند مدت می توانند خوش بدرخشند و در بین نام های بزرگی مثل پورشه و مرسدس قرار بگیرند. بنابراین این باور غلط که تمام خودروهای ژاپنی با کیفیت و طول عمر بالا هستند نادرست است.

خودروهای ارزان غیرقابل اعتماد

بر اساس تست IQS انجام شده در سال 2015، قریب 50 درصد از خریداران، قابل اطمینان بودن را تاثیرگذارترین عامل در انتخاب خودروی دلخواهشان عنوان کردند.

متاسفانه امروزه اکثریت افراد خیال می کنند که طول عمر یک خودرو با قیمت آن رابطه مستقیم دارد؛ در واقع خودروهای ارزان قیمت در کنار مدل های لوکس مانند کالاهای چندبار مصرف و کم دوام به نظر می رسد.

در هر حال، قیمت یک خودرو لزوماً به مطمئن بودن آن ربط ندارد. تست اعتمادپذیری یا VDS که هر سال توسط JD Power انجام می شود، دوام خودروها را پس از  کارکردی سه ساله می سنجد.

برای مثال تویوتا کمری، اولین گزینه ای که به هنگام صحبت از خودرویی غیر لوکس و مطمئن به ذهن خطور می کند، در تست VDS مربوط به سال 2017، در بین خودروهای سایز متوسط، مقتدرانه در رتبه اول قرار گرفت.

بر اساس آمار منتشر شده توسط JD Power در سال 2015، 4 خودروی کوچک و کامپکت ارزان قیمت، از کمری امتیاز بهتری کسب کردند. سایون xD، تویوتا کرولا، تویوتا یاریس و نیسان Leaf، همه در بحث دوام و قابل اطمینان بودن از کمری عمل کردی بهتر از خود نشان می دهند.

غیر از نیسان Leaf سایر خودروهای ذکر شده با قیمتی کمتر از 20000 دلار به فروش می رسند.با توجه به عمر بالا و کیفیت خوب در کنار چنین قیمت های مناسبی، با اطمینان می توان گفت که دیگر کیفیت و دوام بالا مختص خودروهای گران قیمت و لوکس نیست.

آلمانی های پردردسر

خودروهای آلمانی، اکثراً به توانایی های بالای دینامیکی خود مشهورند و تجربه رانندگی جذابی را برای راننده خود ایجاد می کنند؛ اما اغلب شنیدیم که دارندگان این نوع خودروها از پر خرج بودنشان گله و شکایت دارند.

این باور نادرست که صرفاً خودروهای آلمانی پرخرج تر از خودروهای دیگر کشورها هستند، سالهاست مانند گردابی برندهای آلمانی را در خود گرفتار کرده است.

بار دیگر با مراجعه به مستندات و شواهد گردآوری شده بوسیله JD Power، تقریباً 51 درصد از خریداران خودروهای نو، کم خرج بودن و قابل اعتماد بودن خودرو را ملاک اصلی برای خرید آن در نظر می گیرند؛11 درصد هم صرفاً به دلیل آلمانی بودن یک خودرو از خرید آن خودداری می کنند.

فقط کافیست با ماشین حساب داخل گوشیتان ضرب و تقسیمی ساده کنید تا متوجه شوید همین 11 درصد، که رقم چندان بزرگی به نظر نمی رسد، چه بلایی بر سر کمپانی های آلمانی می آورد.

اما، واقعاً اتومبیل های آلمانی صاحبانشان را اذیت می کنند؟ آزمون VDS سال 2015 نشان می دهد 4 مورد از هر 5 خودرو آلمانی، پس از 3 سال استفاده مداوم، کیفیت طولانی مدتشان را بهتر از عرف این صنعت حفظ می کنند. صاحبان خودروهایی نظیر پورشه، ب ام و، بنز و آئودی کمتر از حد معمول ایرادی از اتومبیل هایشان گزارش می کنند.

خوب است که بدانید، رویه خوب ظاهر شدن این برندها در زمینه کیفیت بالا چندان مسئله جدیدی نیست؛ چراکه پورشه، ب ام و و بنز هرکدام به ترتیب از سال 2000 میلادی به این سمت 14، 12 و 9 بار به رده هایی بهتر از حد معمول و در شان نامشان دست پیدا کرده اند.

از آنجایی که بررسی های اینچنینی توسط موسسات معتبر، دیدی مناسب از حقیقت ماجرا برایمان فراهم می آورند، با تکیه بر نتایجشان می توان این تفکر که خودروهای آلمانی امروزه مطمئن نبوده و پردردسر هستند را اشتباه توصیف کرد.

البته طبیعتا این بررسی ها در بازار کشورهایی چون آمریکا انجام شده است و در شرایط خاص بازار کشورمان حتی می توان گفت که ریسک خرید خودروهای کره ای از نمونه های مشابه ژاپنی و آلمانی به مراتب کمتر به نظر می رسد و شرایط تا حد زیادی نسبت به سایر کشورهای جهان متفاوت است.