بررسی بازی موتوریس؛ پیست مسابقات

دیگر عادت کرده ایم که بعد از عرضه یکی از عناوین استودیوی «پارسیس گیمز» بنچمارک جدیدی برای بازی های موبایل ایرانی به وجود بیاید. با «یگان ویژه» توانستیم طعمی متفاوت از اپلیکیشن های اکشن ایرانی را بچشیم و «تیزبال» هم بازیکن ها را به یک ماجراجویی متفاوت از جنس هواپیماهای جنگی برد.

یگان ویژه به همراه تیزبال بهترین های سبک خود در میان ساخته های داخلی هستند و برای عنوان جدید آن ها یعنی «موتوریس» هم همین وضعیت را شاهد هستیم؛ موتوریس را به راحتی می توانیم بهترین بازی موتورسواری ایرانی بنامیم که حتی با وجود رقیب های قدرتمندی همانند SBK 16 باز حرف های زیادی برای گفتن دارد.

اما این بهترین بودن بدین معنی نیست که با عنوانی بی نقص رو به رو هستیم. بین ساخته های پیشین پارسیس گیمز، موتوریس بیشترین نقطه ضعف را دارد و علت اینکه به بازی لقب بهترین اپلیکیشن ریسینگ ایرانی را ندادیم به همین مشکلات بر می گردد.

موتوریس تمام المان های تبدیل شدن به یک شاهکار [بین ساخته های ایرانی] را دارد. از گیم پلی واقع گرایانه و گرافیک همیشه استثنایی بازی های پارسیس بگیرید تا صداگذاری نسبتا مناسب که همگی در سطح کیفی مطلوبی قرار دارند. اما بعضی نقطه ضعف های عجیب، موتوریس را از اینکه بهترین بازی ایرانی ریسینگ شود باز داشته اند.

موتوریس عنوانی شبیه سازی با محوریت مسابقات موتورسواری است و بنابراین به رقابت با بازیکن ها در پیست های مختلف می پردازید. بازی تنها یک حالت گیم پلی دارد که آن هم بسته به قدرت موتورها به 5 کلاس S ،A ،B ،C و SS تقسیم شده است.

در هر کلاس سه نوع مسابقه آماتور، حرفه ای و قهرمانی وجود داشته [تنها از دیدگاه درجه سختی متفاوت هستند] و اگر پیروز شدید جواز حضور به رقابت های چالش برانگیز تر را پیدا می کنید. البته فراموش نکنید برای ورود به کلاس های بالاتر نه تنها باید موتور مخصوص را بخرید بلکه باید سطح تان [Level] به مقدار خواسته شده برسد.

اولین نکته منفی موتوریس همینجا خودش را نشان می دهد؛ چرا این قدر حالت های گیم پلی کم هستند؟ موتوریس محدود به سری مسابقات Grand Prix و SBK نیست. بنابراین سازنده می توانست برای افزایش جذابیت گیم پلی، الهامات گوناگونی از هر کدام گرفته و عنوانش را سرگرم کننده تر کند.

در اینجا تنها باید با بقیه مسابقه بدهید و با وجود اینکه بازی از دیدگاه مکانیزم های گیم پلی یکی از بهترین های سبکش حتی بین نمونه های خارجی است اما همین کمبود محتویات باعث شده تا نکات مثبت کمتر به چشم بیایند. البته پارسیس نشان داده که پشتیبانی خوبی از ساخته هایش می کند و امیدواریم در آینده به این قسمت هم توجه نماید.

درون پیست مسابقات، توسعه دهنده تمام توانش را به کار گرفته تا همه چیز واقعی به نظر برسد. برخلاف بازی های آرکید، کنترل موتورها در بازی اصلا ساده نبوده و هنگام رسیدن به پیچ ها، راهی به جز ترمز کردن ندارید. در واقع جدا از افزایش قدرت موتور، قسمتی که مهمترین نقش را روی پیروزی بازیکن ایفا می کند همین ترمز کردن ها است.

اگر به موقع سرعت وسیله را کاهش ندهید، وارد خاکی می شوید و این به معنای عقب ماندن از بقیه خواهد بود. در صورتی که زیاد دست خود را روی پدال ترمز بگذارید هم دیگران از شما جلو می زنند. از دیدگاه گیم پلی، سازنده به هدفش که ارائه تجربه ای واقع گرایانه بوده کاملا رسیده است.

البته در اینجا دو نقطه ضعف عجیب باعث شده تا بازیکن آن لذتی که از این مکانیزم های جذاب گیم پلی انتظار دارد را نبرد. یکی از آن ها نبود قابلیت شخصی سازی کنترل است. تنها با استفاده از ژیرسکوپ می توانید جهت حرکت موتور را عوض کنید؛ از فلش ها خبری نیست.

البته ژیرسکوب عملکرد خیلی خوبی دارد ولی به علت پیچ های فراوان در یک مسیر، محدود بودن بازی به آن واقعا عجیب به نظر می رسد. جدا از اینکه بازیکن های زیادی [همانند خود ما] فلش ها را به ژیرسکوب ترجیح می دهند. در واقع برای بازی های رکوردی که جنبه فان یا سرگرمی دارند، ژیرسکوپ بخش هیجان انگیزی است.

ولی در عناوین رقابتی/شبیه سازی همانند موتوریس که یک اشتباه می تواند به معنای عقب افتادن تان از رقبا باشد، فلش ها گزینه به مراتب بهتری هستد. نقطه ضعف دوم مربوط به درجه سختی عجیب بازی می شود. با وجود اینکه تیزبال از یک درجه سختی کاملا متناسب بهره می برد ولی این بخش موتوریس چندان بالانس نیست.

اگر در دو مسابقه اول به راحتی بقیه را پشت سر می گذارید، در بعدی ها ورق برگشته و حالا آن ها هستند که با اختلاف شما را پشت سر می گذارند. ویژگی بدی است؟ اصلا، چون همین سختی در بازی ها باعث می شود تا بازیکن ترغیب به تلاش شود. ولی وقتی که پای کنترل سخت و نبود توازن میان هزینه و ارتقا وسط می آید همه چیز تغییر می کند.

پیرامون کنترل که بالاتر حرف زدیم، بنابراین یک راست می رویم سراغ بخش ارتقا. بازی در این قسمت پول خوبی به بازیکن ها [اگر ببرید] می دهد. اما وقتی که نزدیک به 4000 بزنین [ارز درون بازی] خرج یک موتور می کنید و همان موتور از یک وسیله 2000 بنزینی همچنان ضعیف تر است قضیه عجیب می شود.

در صورتی که مسابقات را نبرید، مجبورید به رقابت های قدیمی که قبلا پشت سر گذاشته اید بسنده کنید و چون هر کدام از آن ها بیش از 2 دقیقه طول می کشند بنابراین بعضی وقت ها حوصله انجام شان را نداشته و به پرداخت های درون برنامه روی می آورید.

از دیدگاه گرافیک، بار دیگر با یکی از بهترین های ایرانی رو به رو هستیم و موتوریس قدمی رو به جلو برای پارسیس به حساب می آید. پیست ها تنوع خیلی خوبی دارند و مسابقه با هر کدام در یک هوای متفاوت باعث شده تا لذت دیداری بازی افزایش یابد.

از آن طرف مدل سازی موتورها و شخصیت ها هم به بهترین حالت ممکن بوده و همانند دیگر ساخته های این استودیو، بعضی وقت ها باور نمی کنید که عنوانی ایرانی جلوی روی تان است. اما با وجود تمام این نکات مثبت، فیزیک برخورد خیلی خوب کار نشده است.

وقتی که به دیوارها اصابت می کنید، موتورسوار نیافتاده و همچنین هنگام برخورد به بقیه بازیکن ها شاهد واکنش های عجیبی هستیم. همچنین هنگامی که با سرعت زیاد حرکت می کنید، یک هاله عجیبی شکل می گیرد که البته می خواهد حس واقع گرایانه بازی را افزایش دهد ولی برعکس به خاطر زیاد بودن مقدار تاری آن بیش از حد جلوی دید را می گیرد.

همانگونه که ابتدای مطلب گفتیم، بازی صداگذاری مطلوبی دارد. صدای موتورها یا ترمز با وجود اینکه بعضی وقت ها اغراق شده به نظر می رسد، همچنان طبیعی بوده و حس بودن در پیست مسابقات را به مخاطب القا می کند. ولی موسیقی درون بازی بعد از چند دقیقه به راحتی زیبایی اش را از دست می دهد.

موتوریس با اختلاف بهترین بازی موتور سوارانی ایرانی است و تجربه اش مطمئنا می تواند جذابیت هایی داشته باشد. اما مشکلاتی بازی باعث شده تا ساخته جدید استودیوی معروف پارسیس گیمز مانع دریافت لقب بهترین بازی ایرانی سبک ریسینگ شود. امیدواریم با آپدیت های بعدی مشکلات این عنوان برطرف شوند و بازی به جایگاهی که لایقش است برسد.