«سیاره مرگ» با جوی مملو از مونوکسید کربن کشف شد

اینکه ذره‌ای آب در سطح سیاره‌ی WASP-18b وجود ندارد برای محققان ناراحت کننده‌ بود اما زمانی که متوجه شدند جو سیاره‌ را چه ترکیبی تشکیل داده است ناراحتی آنها به خوشحالی بدل گشت چرا که تا به حال چیزی شبیه به آن ندید‌ه بودند. اگرچه این سیاره که به سیاره مرگ معروف است برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ مشاهده شده،‌ اما هم اکنون تیمی متشکل از اخترشناسان تحقیقات جدیدی روی آن انجام داده و مقاله هایی را در موردش منتشر کرده اند.

کایل شپرد دانشجوی دکترای نجوم دانشگاه مریلند آمریکا درباره‌ی WASP-18b می‌گوید که ترکیب بندی این سیاره فراتر از حد انتظار است. او سیاره‌ی دیگری خارج از منظومه شمسی ندیده که کل اتمسفر خارجی آن بوسیله مونوکسید کربن پوشیده شده باشد.

سیاره مرگ آنچنان هم خطرناک نیست

این خبر باعث شد تا WASP-18b «سیاره‌ی مرگ» لقب بگیرد. اگرچه این سیاره از اگزوپلنت‌هایی نظیر «مشتری داغ» خطرناکتر نیست و در واقع به اندازه مشتری و همسایه‌اش زحل امن است. البته اینکه چندی پیش زحل فضاپیمایی را در چند دقیقه تبخیر نمود نیز نباید فراموش شود.

بیشتر سیاره‌های مشابه با «مشتر‌ی‌ داغ» که در منظومه‌های ستاره‌ای دیگر مشاهده شده اند روش‌های دیگری برای کشنده بودن داشتند. برای مثال تعدادی از آنها اتمسفری پر از ترکیباتی همچون اکسید تیتانیوم و اکسید وانادیوم داشتند. بعضی از نتایج آزمایش‌های تیم تحقیقاتی برای این سیاره مشابه سیارات دیگر بود.

سیاره‌ی مذکور هیچ شباهتی به اگزوپلنت‌های دیگر ندارد

آنها نشانه‌هایی از ترکیبات جاذب نور را در سطح WASP-18b شناسایی کرده و متوجه شدند که این اتفاق به دلیل وجود ترکیبات شیمیایی مشابه دیگر سیاره‌های فراخورشیدی است. این محققان پس از بررسی نور ساطع شده متوجه شدند که سیاره‌ی مذکور به هیچکدام از اگزوپلنت‌هایی که قبلاً مشاهده کرده بودند، شباهتی ندارد.

به طور مشخص این مدل‌ها بیانگر‌ این مطلب است که اتمسفر اگزوپلنت یاد‌شده تنها دی‌اکسید و مونو اکسید کربن را شامل می‌شود. محققان می‌دانستند که اگر همانند سیاره زهره، دی اکسید کربنی در اتمسفر موجود باشد پس باید اکسیژن کافی نیز وجود داشته باشد که بتواند آب تولید کند. درحالیکه این ماده در سطح سیاره مذکور دیده نمی‌شود.

با این حال اتمسفر جذب کننده نوری که متشکل از مونواکسید کربن باشد تاکنون دیده نشده است. به گفته «نیکو مدوسودان» اخترشناس دانشگاه کمبریج انگلستان، ترکیب عواملی از این دست راهی تازه برای درک روند فیزیکی-شیمیایی اتمسفر اگزوپلنت‌ها ایجاد خواهد کرد.

خوشبختانه قرار است تلسکوپ فضایی «جیمز وب» در سال ۲۰۱۹ به فضا پرتاب شود که این مهم می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره سیاره‌ی مرگ و دیگر سیاره‌های فراخورشیدی فراهم آورد.