بررسی بازی Attack On Titan 2 ؛ قلب‌هایتان را اهدا کنید، بشریت در خطر است!

چشم بادامی‌های ژاپنی نبوغی در ساخت انیمه دارند به‌طوری که این انیمه‌ها (انیمیشن ژاپنی) را فراتر از مرزهای کشورشان برده‌اند و برخی از این آثار توانستند در دنیا طرفداران بی‌شماری پیدا کنند. انیمه‌های محبوب جهانی عموما سال‌هاست که پخش می‌شوند و تعداد اپیزودهای زیادی دارند ولی در بین عناوین‌ تازه‌تر و جدیدتر نیز آثاری به چشم می‌خورد که دل طرفداران را تنها با چند قسمت در سرتاسر دنیا برده است. یکی از آنها همین عنوان «حمله به غول» یا همان Attack On Titan است که بر اساس مانگایی (کمیک‌بوک از نوع ژاپنی) به همین نام ساخته شده و تاکنون دو فصل از آن پخش شده است.

• سازنده:  Omega Force
• ناشر: Koei Tecmo
• پلتفرم ها: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان، نینتندو سوییچ، پی سی
• پلتفرم بررسی: پی سی

بازی‌های کامپیوتری به سراغ انیمه‌ها هم رفته‌اند و از دیرباز شاهد ساخت عناوینی بر اساس انیمه‌های ممعروف بودیم که اکثر آنها را استودیوی Bandai که اخیرا با دیگر استودیو بازیسازی یعنی Namco ادغام شده می‌سازد ولی دست‌اندرکاران انیمه Aot تصمیم گرفته‌اند تا بازی اقتباسی از انیمه‌شان را به استودیوی دیگری در ژاپن بسپارند. Tecmo Koei و تیم سازنده همیشه در صحنه آن Omega Force که سابقه ساخت سری Dynasty Warriors و Samurai Warriors را در کارنامه خود دارند وظیفه ساخت بازی را برعهده داشته و متاسفانه یا خوشبختانه بازی Aot از فرمولاسیون ثابت سری Warriors این شرکت تبعیت نمی‌کند و وارد فاز دیگری از سبک Hack n Slash شده است. در ادامه با هم خواهیم دید که این فاز جدید، خوب از آب در آمده است یا خیر!

پیش‌ از آنکه به بررسی بازی بپردازم به‌نظرم ضروریست که درباره انیمه حمله به غول نکاتی را بدانید چرا که بازی ساخته شده (چه نسخه فعلی چه نسخه قبلی) برای طرفداران انیمه و مانگا به مراتب جذاب‌تر و ملموس‌تر است تا افرادی که از دنیای داستان حمله به غول بی‌خبر هستند.

داستان دنیایی را نشان می‌دهد که در آن عده‌ای معدود از نسل بشر باقی‌ مانده در بین سه دیوار عظیم زندگانی می‌کنند تا از دست تایتان‌ها (یا همان غول‌ها) در امان بمانند، غول‌هایی که معلوم نیست از کجا آمده‌اند ولی ناگهان ظاهر شده و بیشتر نسل بشر را کشتند و خوردند. جالب اینجاست که بر اساس تحقیقات دانشمندان نسل بشر فعلی، غول‌ها نه دستگاه گوارشی دارند و نه احساسی به اسم گرسنگی دارند بلکه صرفا انسان‌ها را می‌خورند و می‌کشند و بس! انسان‌ها سالهاست که در این دیوارهای قفس مانند با آرامش زندگی می‌کنند، دیوارهایی که به ترتیب ماریا و رز سینا نام دارند.

داستان اصلی از آنجا آغاز می‌شود که ناگهان غولی قرمز رنگ و عظیم‌الجثه که ارتفاعش بیش از ۵۰ متر است بر سر دیوار ماریا ظاهر شده و با ضربه پای خود دیوار را خراب کرده و باعث می‌شود که غول‌های دنیای بیرون به داخل شهر بریزند و اکثریت را قلع و قمع کنند. اِرِن، میکاسا و آرمین سه دوستی هستند که از این حمله جان سالم به در می‌برند و در دیوار رز به ارتش ملحق می‌شوند تا انتقام خود را از غول‌ها بگیرند. ارتش به چند دسته تقسیم می‌شود و سلاحی که بشریت علیه این غول‌ها ساخته یک تجهیزات با تکنیک بخار است که می‌تواند کاری کند تا انسان‌ها در هوا به صورت سه بعدی پرواز کنند و به ناحیه پشت گردن غول‌ها، یعنی تنها نقطه ضعف آنها، ضربه بزنند و آنها را بکشند.

غول‌ها به محض کشته شدن به خاطر دمای بالای بیش از حد بدنشان بخار می‌شوند و جنازه‌ای روی دست آدمها باقی نمی‌گذارند تا بشود رویشان تحقیق کرد از همین رو گروهی هم در ارتش وجود دارد که مایل به دستگیری و زندانی کردن غولها به منظور تحقیق و تفحص روی آنهاست. در این بین رازها و داستان‌های بی‌شماری درباره غول‌ها و ماهیت آنها وجود دارد که تاکنون در دو فصل انیمه Aot به تصویر در آمده است.

البته مانگای حمله به غول در روایت داستانی بسیار جلوتر پیش‌رفته و رازهای زیادی را برملا کرده که احتمالا در فصل سوم (زمان پخش:تابستان 1397) به نمایش در خواهد آمد و جایی در بازی فعلی که در برگیرنده داستان فصل یک و دو انیمه است، ندارد.

فضای کلی حاکم بر داستان، فضایی تاریک و ناامید کننده است. انسان‌ها بسیار کم هستند و نبردشان با غول‌ها عملاً نبردی نابرابر است. تنها راهِ نابود کردن غول‌ها ضربه‌زدن به نقطه‌ای در پشت گردنِ آن‌ها است، اما این کار ساده نیست و به نظر نمی‌رسد که بشریت در این آخرین جایِ امنی که دارد شانس چندان زیادی در برابر دشمنش داشته باشد ولو اینکه تمام قلب‌های سربازانش هم اهدا شود. داستان بازی پیچیدگی‌ها و جزییات زیادی دارد، از نامگذاری شخصیت‌ها و مکان‌ها تا بسیاری از عناصر روانشناختی و مذهبی که در جای جای انیمه حضور دارد ولی صحبت مفصل درباره آن در این مطلب نمی‌گنجد و راستش را بخواهید، در بازی هم چندان به این عناصر داستان پرداخته نشده است.

یکی از مشکلاتی که بر سر راه سازندگان بازی روی انیمه وجود دارد، نوع روایت داستان عظیم و پر از جزییات انیمه‌هاست. مثلا سری دراگون بال در هر بازی دوباره از اول داستان انیمه‌اش را روایت می‌کند و این امر در گاهی مواقع تکراری به نظر می‌رسد، از همین رو سازندگانش به زیرکی هربار با گنجاندن داستانی تازه یا نوع روایتی جدید و سبکی جدید در گیم‌پلی و... سعی می‌کردند این تکراری بودن را از بازی بگیرند. (عنوان‌هایی مثل Naruto خوشبختانه درگیر این موضوع نشدند و بسان آدمیزاد داستان خودشان را از ادامه بازی قبلی شروع می‌کردند!)

حالا حکایت داستان بازی حمله به غول نیز همین گرفتاریست! اگر نسخه اول بازی Aot را تجربه کرده باشید (یا حتی نسخه 3DS بازی) عملا نیمی از داستان بازی برایتان تکراریست چرا که بازی دوباره از اول ماجرا شروع می‌شود و فصل یک (که طولانی‌تر از فصل دوم نیز به شمار می‌رود) را دوباره به خوردتان می‌دهد. در حقیقت چیزی حدود هفتاد هشتاد درصد بازی تکراریست و حدس بزنید که ترفند استودیو سازنده بازی برای زیادی تکراری نشدن انجام داده چیست؟ خلق یک شخصیت جدید توسط گیمر که در انیمه وجود نداشته و یک کاراکتر کاملا جدید است، به نظر کافیست اما...

اما این کاراکتر جدید که با کمترین قابلیت‌های شخصی‌سازی توسط گیمر ساخته می‌شود، نه حرف می‌زند و نه هیچ کار خارق‌العاده و منحصر به فردی می‌کند! یعنی عملا ایشان (که بسته به انتخاب شما می‌تواند زن باشد یا مرد) یک سرباز مثل صدها سرباز دیگر در دنیای انیمه است و هیچ پیش‌زمینه داستانی جدیدی نه خودش دارد و نه برای دیگر شخصیت‌ها به وجود می‌آورد! حداقل بازی نخست در هر مرحله کاراکتر جدیدی را به گیمر معرفی می‌کرد که قابلیت‌های متنوعی داشت ولی در نسخه دوم این موضوع حداقل در بخش داستانی به طور کلی حذف شده است و لطمه بزرگی را به این بخش وارد کرده است.

شروع بازی بسیار ملال آور و خسته کننده است و باید یک ساعت ابتدایی را با بردباری بازی کنید تا به بخش هیجان انگیز آن برسید. این یک ساعت شامل دیالوگ‌های طولانی و مراحل تمرینی است که البته اگر در این سری تازه‌کار هستید انجام دادن آنها ضروریست چرا که سیستم نبرد در این بازی با هر عنوان دیگری که می‌شناسید تفاوت دارد.

دنیای استیم پانک بازی (جهانی که در آن الکتریسیته و دیگر انرژی‌ها وجود ندارد و تکنولوژی بر اساس قدرت بخار جلو رفته) به همراه اسلحه‌های سردی که در اختیار شما قرار می‌گیرد، یک تجربه ناب است که در کمتر عنوانی با آن روبرو بوده‌اید و در ساعات اولیه بازی شما را مجذوب خود خواهد ساخت اما رفته رفته و به تدریج تکراری می‌شود و چشمه‌هایی که بازی از خود نشان می‌دهد تا از باتلاق تکراری شدن در بیاید، خیلی دیر عرضه می‌شوند و همین مساله ممکن است گیمر را دلزده کند.

آکروبات بازی و کشتار غول‌ها به روش‌های مختلف هسته اصلی و نقطه قوت بازی را تشکیل می‌دهد و در این قسمت نکاتی در آن اعمال شده که باعث بهینه شدن سیستم مبارزات بازی شده است. کنترل روان بازی در این بخش و دوربین نسبتا خوب بازی با وجود شلوغ بودن صحنه‌های مبارزه، مزید بر علت شده تا گیم‌پلی بازی را برگ برنده آن بنامیم. شما می‌توانید با دیگر سلحشوران میدان مبارزه متحد شوید و با آنها حرکات ویژه دونفره روی غول‌ها پیاده کنید و یا دستوراتی کوتاه به تیم خود مبنی بر حمله یا عقب نشینی دهید.

همانطور که پیش‌تر گفته شد می‌توانید به جای کشتن آنها، دستگیرشان کنید و آنها را به تیم تحقیقات تحویل دهید. غول‌های مختلفی در بازی وجود دارند که برخی از آنها Boss های مراحل به حساب می‌آیند و کشتنشان تاکتیک بیشتری را می‌طلبد و این غول‌ها نسبت به سایر غول‌های موجود در بازی کمتر احمق هستند و هوش مصنوعی بالاتری دارند.

یکی از ویژگی‌های جدید قسمت دوم بازی ساخت یک سری قلعه با امکانات مختلف در محیط مبارزات است که می‌تواند در خلال نبرد کمک‌های شایانی به شما و تیمتان کند. همچنین مثل شماره قبل المان‌های بازی‌های نقش آفرینی در طول بازی به چشم می‌خورد و میزان آنها بیشتر هم شده است. در زمان استراحت بین مراحل می‌توانید در شهر بچرخید و آیتم‌های مختلف را خرید و فروش کنید و یا اسلحه‌هایتان را آپگرید کرده و یا حتی تغییراتی در ظاهر خودتان و هم تیمی‌هایتان اعمال کنید. نکته جدید در این بین خاصیت Friendship شماست که در طول مکالمات شما با کاراکترهای اصلی انیمه (بازی) به دست می‌آید و با بالارفتن آن می‌توانید هم بیشتر روی آنها در مبارزات حساب کنید و هم شاهد یک سری Cut Scene ویژه صد در صد شدن نوار دوستی‌تان با فلان کاراکتر باشید.

گرافیک هنری بازی چشم‌نواز است و تکنیک Cel-Shading که دیگر سرقفلی همیشگی بازی‌های اقتباسی انیمه شده در این بازی به خوبی به کار گرفته شده ولیکن افت شدید فریم در صحنه‌های شلوغ مبارزه در نسخه کنسولی وجود دارد و همچنین باگ‌های فراوان گرافیکی که گاهی باعث خنده می‌شود (درست مانند Dynasty warriors جدید،دیگر محصول استودیو سازنده Aot که خداوندگار باگ بود!) اگر این موارد وجود نداشتند بازی می‌توانست در بخش گرافیک نمره کاملی دریافت کند و شاید در آپدیت‌های بعدی بتوان این مشکلات را تا حدی جبران کرد.

بخشی به نام Another mode در بازی وجود دارد که با بخش داستانی متفاوت است و در آن به ۳۷ شخصیت مختلف از دنیای انیمه دسترسی خواهید داشت که البته به تدریج و با پیشروی بازی اصلی در دسترس قرار خواهند گرفت و در ابتدا همگی قفل هستند. در این بخش برخلاف بخش داستانی می‌توانید با انتخاب کاراکترهایی که غول درون دارند (مثل اِرن یا آنی و...) در حین مبارزات برای لحظاتی تبدیل به غول شده و مبارزه در کالبد غول را تجربه کنید که در واژه به نظر جذاب می‌رسد اما باور کنید که مبارزات آکروباتیک و کشتن غول‌ها به مراتب هیجان انگیزتر است.

بخش آفلاین بازی چیزی حدود ۱۴ ساعت برای اتمام زمان می‌خواهد که البته متاسفانه نزدیک به ۱۰ ساعت آن تکرار مکررات بازی قبلی است(البته با خلاقیت بیش از حد روایت از دید یک شخصیت جدید!!) بخش آنلاین بازی نیز مد اصلی با نام Annihilation دارد که در آن گیمرها با تقسیم شدن بین دو گروه ۴ نفره می‌توانند مسابقه غول کشی راه بیندازند (ضمنا با آنلاین بودن در بازی می‌توانید در طول مراحل داستانی از دیگر شخصیت‌ها کمک بخواهید که این هم در نوع خود نسبت به شماره قبلی بازی پیشرفت محسوب می‌شود)

در کل شاید بهتر بود بازی Attack On Titan 2  بعد از پخش سیزن سوم عرضه می‌شد و محتویات این سیزن را هم در بر می‌گرفت تا مراحل و داستان جدیدتری نسبت به نسخه قبلی خود داشته باشد. بازی فعلی عنوانیست که بیشتر به درد طرفداران دوآتیشه مانگا و انیمه این اثر می‌خورد و گیمرهای دیگر را کمتر به خود جذب خواهد کرد ولی اگر با داستان غنی این سری تاکنون آشنا نشده‌اید شاید الان در آستانه پخش فصل سوم بهترین وقت باشد تا با تجربه این بازی، وارد دنیای عجیب و ترسناک Aot شوید.