فانتزی تمام نشدنی و مردی که به خاطر یک بازی موبایل زندگی اش از هم پاشید

پوکمون گو و تلفاتی که بازی به جای گذاشت، کندی کراش و مادری که به خاطر چند دقیقه بازی بیشتر کودکش را در پارک فراموش کرد، آرنا آو ولور و دختری که یک چشمش را از دست داد، کلش آو کلنز و زندگی هایی که به دادگاه کشیده شدند؛ فریب ظاهر ساده بازی های موبایل را نخورید، گاهی اوقات می توانند خیلی بی رحم باشند.

خیلی از بازیکن ها عناوین تلفن های هوشمند را جدی نمی گیرند و تنها زمانی که شرایط تجربه بازی با کنسول ها یا رایانه های شخصی را ندارند به سراغ آن ها می روند. هنگامی که خسته اند، حوصله شان سر رفته و برای چند دقیقه می خواهند خودشان را سرگرم کنند. اگر نینتندو سوییچ ندارید، در این موقعیت اسمارت فون ها بهترین گزینه ممکن هستند.

با این حال ذات اعتیادآور بعضی بازی ها شرایط متفاوتی را رقم می زند. مخاطب کاملا خودش را در دنیای بازی گم می کند و اثری که برای سرگرمی ساخته شده را بیش از اندازه جدی می گیرد. یکی از بازیکن های فاینال فانتزی برِیو اکسویوس (Final Fantasy: Brave Exvius) هم به همین منجلاب افتاد. در ادامه داستان او و فانتزی تمام نشدنی اش را از زبان خودش می شنویم.

برِیو اکسویوس را چند ماه بعد از عرضه گرفتم. بازی یک شروع تازه برای عنوانی کلاسیک به حساب می آمد، آن هم از مجموعه ای که بهترین سری عمرم بود: فاینال فانتزی. در سال 1988 و وقتی یازده سال داشتم به خاطر کنفرانس نینتندو در نمایشگاه CES از نیوجرسی به نیویورک رفتم. نینتندو دمو تمام بازی هایی که در آینده منتشر می شدند را داشت.

اولین فاینال فانتزی یکی از آن ها بود، جالب ترین عنوانی که تا آن زمان می دیدم. در همان زمان عرضه بازی را گرفتم و به محبوب ترین عنوان زندگیم تا سال ها تبدیل شد. سپس نوبت به فاینال فانتزی 2 و فاینال فانتزی 3 روی سوپر نینتندو رسید، پلی استیشن 1 خریدم تا فاینال فانتزی 7 بازی کنم و بعد هم پلی استیشن 3.

البته خیلی دوست داشتم فاینال فانتزی 12 که برای پلی استیشن 2 انتشار یافت را نیز تجربه کنم اما به خاطر زندگی مشترک، بچه ها، کار و مسئولیت هایی که قبول کرده بودم دیگر نمی توانستم پای کنسول بنشینم، مرحله ها را یکی پس از دیگری بروم و ماموریت های اضافه را انجام دهم.

تا اینکه برِیو اکسویوس آمد، یک بازی کوتاه که نهایت پنج یا ده دقیقه در روز درگیرش می شدم و آن را کنار می گذاشتم. برای تجربه اش نیز نیازی به کنسول یا تلوزیون نداشتم، فقط چند دقیقه سیاه چال گردی و جستجوی سریع محیط ها. خیلی زود هم از بازی بیرون می آمدم. فوق العاده بود.

اولین بار وقتی که به منطقه Abyss رسیدم، کمی پول خرج بازی کردم. برای شش هفته یا بیشتر بود که برِیو اکسویوس انجام می دادم و وقتی در یکی از قسمت ها گیر کردم، به ردیت و سایت های کمکی سر زدم تا راهنمایی پیدا کنم اما چیزی نبود. شخصیت هایتم را تا آخر ارتقا دادم و در وضعیت خوبی قرار داشتند اما همچنان تلاشم نتیجه نمی داد.

در نهایت بردم اما وضعیت بدتر شد. به سه باس قدرتمند رسیدم و به خاطر کمبود انرژی، هیچ کاری نمی توانستم از پیش ببرم. نا امیدی کمترین کلمه ای است که می تواند احساسم در آن لحظه را توصیف کند. بنابراین عهدم به عدم استفاده از پرداخت درون برنامه ای را شکستم و 20 دلار وسط گذاشتم.

برای اینکه از آن مخصمه نجات پیدا کنم، کفایت می کرد. با این حال تصمیم گرفتم تا دیگر به سراغ پرداخت های درون برنامه ای نروم. برِیو اکسویس را جولای 2016 گرفتم و به غیر از آن یک دفعه، تا ماه نوامبر توانستم روی حرفم بمانم. یعنی چیزی حدود چهار ماه. آن زمان به قدری پیش رفتم که می توانستم دو شخصیت Luneth و Refia را بگیرم.

برای گرفتن این دو شخصیت هم باید با سنگ هایی که داشتم آن ها را احضار می کردم. سنگ ها هر بار یک آیتم شانسی می دادند و اگر شانس با من یار بود، Luneth یا Refia را به دست می آوردم. سنگ های زیادی نگه داشته بودم ولی به نتیجه نرسیدم و تنها تجهیزات بلا استفاده نصیبم شد.

عصبی شدم، دست در جیبم کردم و با 99 دلار سنگ های جدید خریدم اما باز سنگ ها شخصیت ها را احظار نکردند. دوباره 99 دلار خرج کردم و این بار Luneth گرفتم. حالا می توانستم تمام دشمنان را شکست بدهم و قدرت زیاد تیمم را به رخ دوستانم بکشم. راستش را هم بخواهید تا شش سال هیچ بازی نخریده بودم، لیاقت 200 دلار را داشتم.

بازی را ادامه دادم و به جایی رسیدم که Gilgamesh خودش را نشان داد، یکی از بهترین مبارزهای بازی. بعد از آخرین خریدم، هنوز کمی سنگ باقی مانده بود. شانسم را امتحان کردم و به نتیجه نرسیدم. 200 دلار برای گرفتن Luneth هزینه دادم. مگر چه قدر بد می شد برای بهترین آیتم بازی دوباره پول می دادم؟

دست در جیبم کردم. 99 دلار گذاشتم وسط و Gilgamesh را نتوانستم بگیرم. دوباره 99 دلار و بدون Gilgamesh، دوباره 99 دلار و بدون Gilgamesh. کمی استراحت کردم، خانواده ام برای روز برنامه داشتند. عصبی شدم، چطوری 300 دلار پول را هدر دارم و به چیزی که می خواستم نرسیدم؟

اما دست از تلاش نکشیدم. دوباره 99 دلار هزینه کردم و باز هم بدون Gilgamesh. این کار را سه بار دیگر انجام دادم تا اینکه دفعه سوم Gilgamesh را گرفتم. حالا با او و Luneth چیزی حریفم نمی شد. آره، 700 دلار پول دادم ولی به خودم می گفت این آخریش بود. به اندازه کافی قوی شدم، دیگر پرداخت های درون برنامه ای کفایت می کرد و نمی خواستم پولی برای بازی های ویدیویی بدهم.

تولدم رسید، یکی از آیتم هایی که همیشه دنبالش بودم به بازی برگشت. تولدم بود و آن را می خواستم. اکانتم را 1500 دلار برای گرفتنش شارژ کردم. از کارهایم خسته شدم، اکانت اینترنتی کارتم را قطع نمودم و 4000 دلاری که بدهی داشتم را به کارت جدیدی فرستادم. خانواده ام می خواستند به سفر بروند و برای کمک هزینه ها باید برنامه ریزی بهتری انجام می دادم.

ولی کمی پول پس انداز داشتم، بدهی هایم را با سرعت کمی پرداخت می کردم و بی برنامه نبودم؛ هنوز تحت کنترل به نظر می رسیدم اما باز همان آش و همان کاسه. 1000 دلار دوباره دادم و به چیزی که مد نظر داشتم نرسیدم. چرا واقعا؟ این همه هزینه دادم و آیتم را نگرفتم. اسکوئرانیکس (شرکت ناشر بازی) و فاینال فانتزی چرا این آیتم را به من نمی دهند؟

باز 1000 دلار دیگر برای آیتم جدیدی که می خواستم هزینه کردم و باز شانس یارم نبود. چرا؟ چگونه؟ گفتم دیگر این قدر پول برای بازی نمی دهم. به جای 1000 دلار، به سراغ پرداخت های درون برنامه 99 دلاری رفتم. اولین 99 دلار و هیچ، دومین 99 دلار و هیچ، موبایلم را به سمت دیوار پرتاب کردم. سومین 99 دلار و بالاخره به دستش آوردم.

اما به چه هزینه ای؟ باورم نمی شد 2500 دلار را فقط برای یک تیکه انیمیشن صرف کردم. زن و بچه ام چه فکری راجع به من می کردند؟ به آن ها گفتم پس انداز زیادی ندارم. دیدم همیشه پولی که دارم را در سه راه «هزینه های خانه»، «پس اندازه» و «هزینه های خودم» می دهم. بنابراین می توانستم با هزینه های خودم هر کاری که می خواهم انجام دهم.

فقط تا یک سال چیزی نمی گیرم و این پول ها را به حسابم بر می گردانم. پس لعنت به این فکرها، چیزی که می خواستم را داشتم و دوباره 1000 دلار هزینه کردم تا انرژی ام در بازی افزایش پیدا کند. ماه دسامبر رسید. بهترین زمان بود برای آنکه کمی اکانتم را شارژ کنم و شخصیت کلود را بگیرم.

کلود فوق العاده است، قلب فاینال فانتزی به حساب می آید. ولی 11 هزار دلار بدهی در کارت داشتم اما کلود را می خواستم. 3000 دلار پول برای سنگ ها دادم. اگر زنم می پرسید، به او می گفتم برای یک بدهی قدیمی این هزینه را دادم. در هفت دسامبر 2017، همسرم کارتم را خواست تا با آن ها کمی غذا بخرد و برای جشنی به خانواده اش بدهد.

مخالفتم را نشان دادم و وقتی همسرم شک کرد، به او گفتم خصوصی صحبت کنیم. به وی راجع به هزینه هایی که برای فاینال فانتزی کردم گفتم. در حال حاضر 15800 دلار قرض دارم. همسرم به من اعتماد ندارد و بچه هایم که از من می پرسند چرا این همه زمان پای فاینال فانتزی گذاشتم، درک نمی کنند که چگونه این قدر خودخواه بودم و پول هایی که باید برای آن ها خرج می کردم را برای بازی دادم.

حتی یک بار هم بیشتر از 1000 دلار برای همسرم خرج نکردم. آن وقت 16 هزار دلار را صرف آشغالی دیجیتالی در یک سال کردم. اگر او از من طلاق بگیرد، بیشتر از حتی پرداخت این پول مدیونش خواهم بود. دیگر بازی را ادامه نمی دهم، برِیو اکسویوس تمام شده است. معتاد عنوانی شده بودم که نه بازگشتی داشت، نه پاداشی و تنها نتیجه اش هزینه پول بود؛ 16 هزار دلار را در توالت انداختم.

FINAL FANTASY BRAVE EXVIUS

سازنده: SQUARE ENIX	قیمت: رایگان با پرداخت درون برنامه ای	دسته بندی: —
سیستم عامل: iOS و اندروید	حجم: 112.3 / 81 مگابایت	زبان: —