پژوهشگران از چگونگی سفر 98 نفر به نزدیکترین سیاره احتمالاً قابل سکونت می گویند

در طرح هایی که برای تشکیل جوامع انسانی فراتر از منظومه شمسی مطرح شده، موانع بسیاری وجود دارد ولی یکی از مهمترین مسائل این است که چگونه به آنجا برسیم و نیاز به چند نسل برای سفر به سمت نزدیکترین ستاره بعد از خورشید داریم؟

پروکسیما قنطورس، پس از خورشید نزدیکترین ستاره به زمین است که در صورت فلکی قنطورس واقع شده. البته همچنان برای سفر به سمت آن زمان زیادی را در پیش خواهیم داشت:  4.2 سال نوری یا به عبارتی تقریباً 6300 سال. به این ترتیب انسان هایی که به سیارات این صورت فلکی سفر خواهند کرد باید از عهده زندگی مستقل بر آیند و در عین حال نیاز به چندین نسل انسان خواهد بود.

با وجود اینکه این موضوع غیر قابل دسترس به نظر می رسد، ولی محققانی از دانشگاه استراسبورگ فرانسه اعتقاد دارند که برای چنین سفری کمتر از آنچه که تصور می شود نیاز به مسافران انسانی داریم. با سرعت حرکت کنونی سفینه های فضایی، دانشمندان تخمین زده اند که کمتر از 100 خدمه برای ایجاد جامعه انسانی بین ستاره ای نیاز است که بتوانند خود را به سیاره فراخورشیدی پروکسیما قنطورس B در صورت فلکی قنطورس برسانند.

قنطورس B در فاصله ای از ستاره خود قرار دارد و از نظر دانشمندان کاندید مناسبی برای شرایط مساعد حیات به شمار می رود. به گفته دانشمندان همچنان باید سرعت سفینه های فضایی کنونی را افزایش دهیم که البته در این صورت باز هم هزاران سال تا قنطورس B فاصله خواهیم داشت.

سفر به قنطورس B با آپولو 11 نیاز به 114 هزار سال زمان دارد

به عنوان نمونه آپولو 11 توانسته بود به سرعت 40 هزار کیلومتر در ساعت دست پیدا کند و البته متوسط سرعت آن در حدود 5500 کیلومتر در ساعت بود. سفر به قنطورس B توسط آپولو 11 به حدود 114 هزار و 80 سال زمان نیاز دارد، البته در این بین نباید نیاز برای غذا، آب، اکسیژن و منابع انرژی مورد نیاز را نیز از یاد برد.

توسط سفینه ای با سرعت کاوشگر پارکر می توان در 6300 سال به قنطورس B رسید

به گفته پژوهشگران، کاوشگر خورشیدی پارکر که خواهد توانست به حداکثر سرعت 700 هزار کیلومتر در ساعت دست پیدا کند، می تواند مدل جایگزین بهتری برای سفرهای بین ستاره ای به حساب آید. با سفینه ای با چنین سرعتی می توان با سفری 6300 ساله به پروکسیما قنطورس B دست یافت. البته فراموش نکنیم نکته مهم تر این است که چگونه خدمه سفینه در این مدت زنده مانده و نسل آنها ادامه پیدا کند.

نکته دیگر اینکه برخی مشکلات از جمله نا باروری احتمالی، مرگ های ناگهانی، تصادفات و یا فاجعه های پیش بینی نشده نیز باید در نظر گرفته شود. با این حساب تخمین رده شده که حداقل 98 خدمه برای چنین سفری کافی خواهد بود.

تماشا کنید: پلان؛ در جستجوی پیامی از موجودات هوشمند فرازمینی