بررسی بازی Conan Exiles ؛ بربرها در برابر بقا

اولین بار است که نمی‌دانم چطور بتوانم تجربه یک بازی ویدئویی را با کسانی که آن را بازی نکرده‌اند به اشتراک بگذارم و مطمئن باشم که حق مطلب را ادا کرده‌ام. بررسی بازی Conan Exiles به اندازه حجم خود بازی سلسله مطالب مفصلی را می‌طلبد که خارج از حوصله بسیاری از مخاطبین است و فی الواقع زوم کردن روی تک تک جزییات بازی هم شاید آن را در برخی اذهان تبدیل به یک بازی حوصله سر بر کند. Conan Exiles جاه طلبی بسیار بزرگیست که با اینکه تمام و کمال ادا نشده ولی در همین حد و اندازه فعلی بیشتر از چیزی که تصور می‌شد خودی نشان می‌دهد و راز بقای انسان در دنیایی اساطیری-فانتزی را به تصویر می‌کشد.

تب و تابی که برای بازی‌های موسوم به بتل رویال در این روزها به جریان افتاده، زمانی برای بازی‌های ژانر بقا یا همان Survival به راه بود و شخصا با هر دو ژانر مشکلاتی دارم که بازهم ذکر آنها خارج از حوصله این مطلب است اما در بین این دو سبک، ژانر بقا را بهتر می‌توانم هضم کنم و علی رغم اینکه به وجود یک داستان در بازی بسیار معتقد هستم، می‌توانم دنیای تقریبا بی داستان بازی‌های بقا را درک کنم.

به شخصه تا قبل از تجربه Conan Exiles نمی‌دانستم با یک بازی اینچنینی روبرو هستم و این مساله به عدم دنبال کردن اخبار پیرامون بازی قبل از انتشار بود و مشکل از من بود! به خاطر پیشینه‌ای که با کاراکتر Conan و دوستانش (مثلا Red Sonja نازنین!) در طول سال‌ها خواندن کمیک و دیدن فیلم‌ها و انیمیشن‌هایشان و البته تجربه موارد اندک بازی‌های آنها داشتم، فکر می‌کردم با یک عنوان اکشن ادونچر طرف هستم که بار دیگر گیمر را به جهان ناب بربرها و موجودات شگفت انگیز دنیایشان پرتاب می‌کند ولی اوضاع این بار کمی فرق کرده و این سرزمین ناب و البته پهناور جلوی شماست و داستان و قهرمانتان را خودتان می‌سازید،خود خود خودتان.

• سازنده: Funcom
• ناشر: Funcom
• پلتفرم ها: پی سی، پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان
• پلتفرم بررسی: پی سی

شاید بد نباشد که از پیشینه کنان بربر و یارانش هم بدانید و البته باید تاکید کنم که شخصیت Conan صرفا در حد ۵ دقیقه در بازی حضور دارد و صرفا بهانه‌ایست برای شروع بازی. این کاراکتر عمری بیش از ۸۰ سال در صنعت انترتینمنت دارد و یک جورهایی هرکول دوم به حساب می‌آید.

جهان Conan همچون دنیای سرزمین میانه ارباب حلقه‌ها دارای جغرافیای دقیق و پهناور و همچنین دوران‌های تاریخ متعددیست و فرهنگ غنی در آن موج می‌زند که به واسطه همین هشتاد سال انتشار داستان‌هایش، روز به روز کامل تر شده است. بیشتر ماجراهای روایت شده در این جهان در دورانی به نام Hyborian Age سپری می‌شود و بازی فعلی هم در همین زمان می‌گذرد.

نژادهای مختلفی نیز در این دنیا هستند و مثلا خود کونان از نژاد کیمرایی هاست. تمامی این نژادها باورها و ادیان مخصوص به خود را دارند و از این حیث جهان تخیلی ساخته شده توسط رابرت- ای هاوارد بسیار کامل است. تمامی این عناصر و المان‌ها در بازی Conan Exiles حضور دارند و ارزش افزوده‌های بیشتری هم به آنها اضافه شده و اگر از طرفداران این شخصیت و دنیایش باشید، بازی یک دائره المعارف بسیار زیبا برایتان می‌شود. اما بیایید واقع بین باشیم و بازی را از دید میلیون‌ها غیرطرفدار و غیرآشنا با Hyborian Age و کنان ببینیم و بفهمیم که Conan Exiles چه چیزی در چنته دارد.

بازی از جایی شروع می‌شود که شما به دلایلی وسط بیابون به صلیب کشیده شده‌اید و منتظرید تا بمیرید. در همین حین کنان افسانه‌ای از آسمان خدا سر در می‌آورد و شما را نجات می‌دهد و بعدش هم می‌رود رد کارش. همین یک خط و نیم به طور کلی داستان بازی را تشکیل می‌دهد و در بقیه ساعت‌های متمادی بازی، خط داستانی خاص و هیچ قصه‌ای را شاهد نخواهیم بود که درخور توجه باشد.

داستانک‌ها و قصه‌های گوناگون بازی صرفا دلیلیست برای پیشروی بازی و حقیقتا چیزی که باعث کشش داستانی در بازی باشد وجود ندارد. Conan Exiles همانطور که گفتیم یک بازی در ژانر Survival است و عدم وجود بخش داستانی غنی از خصیصه این بازی‌هاست و نمی‌توان آن را چندان نکته منفی شمرد. تمامی این بازی‌ها به گیم‌پلی و دیگر عناصر خود متکی هستند و باید دید که بازی توانسته در این زمینه‌ها خوب عمل کند یا خیر.

شما در همان ابتدا می‌توانید جنسیت کاراکتر خود و جزییات فراوان آن را انتخاب کنید. از دین و نژاد و خدای شخصیت بازی‌تان گرفته تا مدل مو و چشم و دماغ و تنظیم تمام اجزای بدن او و باور بفرمایید وقتی می‌نویسم تمام اجزای بدن یعنی همه آنها! حتی آن موارد منشوری که شاید الان به ذهنتان خورد هم می‌توانید طراحی کنید و حتی خاک بر سری تر از آنکه می‌توانید کلا بیخیال پوشش البسه شوید و خیلی شیک و مجلسی برای خودتان در دنیا بچرخید (متاسفانه یا زبانم لال خوشبختانه خبری از گشت در دنیای اساطیری Conan نیست)

این قدرت انتخاب که در همان دقایق اولیه بازی خودش را نشان می‌دهد تا ته بازی همراه شماست و گاهی باورتان نمی‌شود که بازی چه قدر قابلیت‌های مختلفی دارد که می‌توانید تک تک آنها را امتحان کنید. جدا از این موارد، با دیدن نقشه بازی و البته چرخیدن در آن متوجه می‌شوید که بازی پر از سوراخ سنبه است و دنیایش آنچنان پهناور است که احتمالا وقت نمی‌کنید به همه جای آن سرک بکشید (شخصا فکر کنم حداقل ۳۰ درصد نقشه بازی را هنوز نتوانستم کشف کنم.)

در تمامی این سوراخ‌ها هم هیولاها و موجوداتی منتظر شما هستند که ممکن است در کسری از ثانیه والدین گرامی‌تان را به عزایتان بنشانند و باید حواستان باشد کجا می‌روید. راستش در یک کلام بگویم بازی Conan Exiles با هیچ‌کس شوخی ندارد و راز بقا را با بی رحمی تمام نشانتان می‌دهد.

اگر بازی را انفرادی انجام دهید با انبوه دشمنان ریز و درشت از آدمهای نژادهای مختلف گرفته روبرو می‌شوید تا اژدهایان و خدایان دهکده‌ها و شهرهای سرزمین پهناور بازی و اگر برفرض با همه اینها هم سرافرازانه جنگیدید و شاخ محل شدید، ممکن است مثلا وقتی شلنگ انداز کنان برای خودتان روی زمین قدم می‌زنید، ناگهان به داخل یک باتلاق فرو بروید یا اسیر طوفان شن سهمگینی شوید که درجا بکشدتان. اقلیم بازی به شدت پویاست و این ماجرا در روند بازی تاثیر دارد و گاهی به ساییدن دهان گیمر هم مشغول می‌شود!

البته این حرف‌ها به این معنی نیست که بازی مثل دارک سولز خیلی سخت و رواعصاب هست ولی بازی برای گیمرهای کژوال‌تر و کم حوصله هم ساخته نشده و البته این را هم اضافه کنم که هیچ راهنمایی خاصی به شما در طول بازی نمی‌شود و کشف تمام جزییات بازی را به خودتان واگذار می‌کند که تقریبا در همه بخش‌ها می‌شود با آزمون و خطا متوجه مسائل شد به جز بخش Crafting. اما از Crafting!

Crafting در بازی Conan Exiles یکی از کامل‌ترین و پیچیده‌ترین و سخت‌ترین Craftingهای تاریخ بازی‌های ویدئوییست و عدم آموزش درست و حسابی برای این بخش هم به گنگ بودن آن دامن زده. شما با انبوهی از آیتم‌ها در بازی روبرو هستید (اصولا کاری جز جنگیدن و آیتم جمع کردن در بازی ندارید.) که دقیقا نمی‌دانید از برای چه به کار می‌آیند و باید با آن چه گلی بر سرتان بریزید. با لول‌آپ شدن شخصیتتان در طول بازی هم امکانات این بخش بیشتر و بیشتر شده و این را هم بگویم که باید در بازی لول‌آپ شوید وگرنه نمی‌توانید به یک سری جاها سرک بکشید و درجا فاتحه‌تان خوانده شده است.

بنده با آنلاین بازی کردن مشکل دارم و تاجای ممکن سراغ بازی‌های آنلاین هم نمی‌روم و Conan Exiles هم اجبارتان نمی‌کند که بازی را آنلاین انجام دهید اما باید اعتراف کنم که تجربه آنلاین آن به مراتب از آفلاین بهتر است. مکانیزمی هم که سازندگان در ساخت بازی به کار گرفته‌اند درست است که شما را مجبور به تجربه آنلاین نمی‌کند اما بگی نگی شما را قلقلک می‌دهد تا به این سمت پیش بروید.

شما در بازی با توجه به دین و آیین‌تان، خدایی دارید که آن را می ستایید و می‌توانید در مراحل بالاتر، آن خدا را در نبردها احضار کنید (البته متقابلا دشمنانتان نیز چنین قابلیتی دارند و وقتی خدایی را سمت شما می‌فرستند فقط باید فرار کنید) بازی از نظر محتواهای ریز فرهنگی بسیار غنی است و شاید همینجا بد نباشد به موسیقی زیبا و شاهکار آن نیز اشاره‌ای کنم که با توجه به چندین نوع اقلیم آن (اعم از بیابان و جنگل‌ها و کوهستان‌ها و مناطق شهری-روستایی) عوض می‌شود و هر مدل آن زیباتر از دیگریست.

اما این همه از حسن‌های بازی گفتیم و باید از عیبش نیز بگوییم. Conan Exiles بزرگ است و پر از جزییات که برای کشف آن ساعت‌ها وقت لازم است، ژانر بقا را با نقش آفرینی و دنیای فانتزی به زیبایی ترکیب کرده و قدرت انتخاب‌های زیادی هم پیش روی گیمر گذاشته است، اما نبرد‌های بازی به مزخرفی فصل سوم سریال زیر آسمان شهر هستند و آنچنان لوس و بی‌مزه از آب در آمده‌اند که باورتان نمی‌شود سازندگان این دنیای عظیم و پرجزییات، این گیم‌پلی مبارزات را خلق کرده باشند. در کنار این سیستم بد مبارزات باید دوربین افتضاح تر از افتضاح را نیز اضافه کنید و هوش مصنوعی بسان مرغ پخته دشمنان را نیز نادیده نگیرید. NPCهای بازی هم بیشتر نقش زیتون پرورده را دارند تا کاراکترهای بازی و در کل تنها فرد عاقل این دنیا شما هستید(و در حالت آنلاین بقیه گیمرها)راستی شکار کردن هم همانند نبردهای بازی بسیار مسخره طراحی شده و حیوانات همچون قابلمه می‌ایستند تا شما شکارشان کنید.

بعد از بحث گیم‌پلی و هوش مصنوعی ضعیف باید به مشکلات گرافیکی و فنی بازی اشاره کرد که گاهی بازی را تبدیل به یک عنوان نسل هفتمی می‌کند. باگ‌های بازی تمامی ندارند و با اینکه احتمالا در آپدیت های متعدد رفع شوند ولی فعلا در نسخه حاضر بسیار توی ذوق می‌زنند. این باگ‌ها در حالت اول شخص بیشتر به چشم می‌آیند (گفته بودم بازی در هر دو حالت سوم شخص و اول شخص قابل اجراست؟) و گاهی پیش می‌آید که مثلا در حین مبارزه با یک کرگدن، وارد احشام آن شده و گیر کنید. حرکات خشک دشمنان (علی الخصوص دشمنان غول‌پیکر) نیز در حین راه رفتن و مبارزه با شما آنها را خنده‌دار می‌کند و نبردها را بی‌حال‌تر. این مشکلات ریز و درشت مثل سسی بدمزه روی غذایی خوشمزه جا خوش کرده‌اند و لذت طعم اصلی غذا را از گیمر می‌گیرند.

با تمام این تفاسیر، باز هم باید بازی Conan Exiles را تجربه کنید و خودتان وارد دنیای آن شوید تا بفهمید می‌توانید با این بازی اخت بگیرید یا نه. تنها در صورتی باید کلا قید بازی را بزنید که حال و حوصله کافی نداشته باشید و بازی‌های اکشن روتین‌تر را به بازی‌های چالشی‌ ترجیح دهید. در غیر اینصورت بد نیست ژانر بقا را در قالب جهان فانتزی Conan هم تجربه کنید و با اینکه خبر آنچنانی از قهرمانان اصلی این دنیا همچون کنان بربر و ردسونجا و Kull نیست، ولی این بار قهرمان شما هستید و این افسانه شماست، سعی کنید با وجود مشکلات ریز و درشتی که از کم لطفی سازندگان نشات می‌گیرد، آن را به بهترین نوع به تصویر بکشید.