نگاهی به بازار داغ کراس اوور های کامپکت؛ از MVM X22 تا چانگان CS35، رنو ساندرو استپ وی، جک S3 و هایما S5

با توجه به آمارهای جهانی که از افزایش چشمگیر فروش هاچ بک های کراس حکایت می کنند، باید مخالفت با این خودروهای نه چندان جذاب را کنار گذاشت و پذیرفت که سلیقه جمعی مشتریان حالا ساخت چنین محصولات عجیب و غریبی را به شرکت های خودروسازی دیکته می کند.

در ایران نیز شاهد عرضه چنین خودروهایی در چند سال اخیر بوده ایم که البته به دلیل محدودیت های بازار نیمه انحصاری ایران قریب به اتفاق نیز مورد پسند مشتریان قرار گرفته و به محصولاتی پر فروش مبدل شده اند. البته در شرایطی که ایران خودرو و سایپا به عنوان دو خودروساز قدیمی و سنتی کشور از توسعه هر گونه خودرو کراس اوور یا شاسی بلندی عقب مانده اند این خودروسازان چینی هستند که در این زمینه پیش قدم شده و ابتکار عمل را بدست گرفته اند.

در این زمینه باید به خودروهایی نظیر هایما S5، جک S3، ام وی ام X22 یا چانگان CS35 اشاره کرد که در کنار رنو ساندرو استپ وی، در بازار کراس اوور های کامپکت یا همان هاچ بک های کراس خوش درخشیده اند و  مشتریان فراوانی را به سوی خود جلب کرده اند اما در پی افزایش قیمت های اخیر، بالانس ارزش خودروهای حاضر در این بخش از بازار برهم خورده است و حالا شاهد تحولاتی هستیم که می تواند رای به انتخاب بهترین گزینه های موجود در این بخش از بازار تغییر دهد.

قیمت های جدید با تغییراتی باور نکردنی

 

هایما S5 که با موتور 1.5 لیتری توربو از مشخصات فنی قابل توجهی (قدرت 161 اسب بخار) برخودار است در شرایط جدید ارزی افزایش قیمتی از حدود 85 میلیون تومان به حدود 98 میلیون تومان را تجربه کرده است و به نوعی از کورس رقابت با سایرین خارج شده است. قیمت ساندرو استپ وی در بازار از 85 میلیون تومان گذر کرده است و ظاهرا علیرغم وعده و وعید های موجود، چشمه اندازی هم برای کاهش قیمت این خودرو در بازار دیده نمی شود.

قیمت چانگان CS35 که در سال گذشته در محدوده 64 میلیون تومان قرار داشت و حتی در ابتدای عرضه با تخفیف ویژه 2 میلیون تومانی همراه بود، حالا رقمی در حدود 79 میلیون تومان کارخانه و 85 میلیون تومان در بازار را تجربه می کند و قیمت MVM X22 نیز پس از تغییرات ماه گذشته و افزوده شدن ESP به حدود 83 میلیون تومان در کامل ترین تیپ و سطح تجهیزاتی رسیده است.

اما بیشترین افزایش قیمت شاید از آن جک S3 باشد که در ابتدای معرفی به بازار کمتر از 80 میلیون تومان قیمت داشت اما حالا به خودرویی با قیمت 103 میلیون تومان تبدیل شده است. در ادامه خواهیم دید که با توجه به روند افسار گسیخته قیمت‌ ها، کدام خودرو ارزش خرید بیشتری در برابر مبلغ پرداختی دارد.

طراحی ظاهری؛ کمی تا قسمتی ابری

با این که هدف از این نوشتار بررسی نقاط قوت هر خودرو از نظر فنیست اما صحبتی کوتاه در مورد طراحی خارجی 5 خودروی مورد بحث خالی از لطف نخواهد بود.

با گفتن پسوند ساخت چین، خود به خود ذهن شنونده دستور جست جو برای هرگونه کپی برداری را به چشم ها صادر می کند. شاید تا چند سال پیش یافتن نقاط تشابه با مدل های برند های مطرح این صنعت در مصنوعات چینی بسیار آسان بود، اما این روز ها چشم بادامی ها نیز به خوبی پیشرفت کرده اند و اغلب کمپانی های معروف چینی در تلاش ایجاد امضا و دی ان ای خاص برای محصولات خود هستند. نمونه بارز این گفته، خودروی ام وی ام X22 است.

این کراس اوور کامپکت بر روی پلت فرم مشترکی با چری آریزو شکل گرفته و ظاهری بسیار جذاب دارد. استفاده درست و بجا از المان های معمول در سگمنت کامپکت، موجب ایجاد مجموعه ای متناسب شده است. موردی که عکس آن را در یکی از رقبای X22 یعنی جک S3، که طراحی آن با گوشه چشمی به کراس اوور کامپکت فورد اکواسپرت صورت پذیرفته، می توان دید.

هایما S5 در این بخش روی لبه تیغ قرار دارد. در واقع تنها وقتی چهره آن در موازات با سلیقه شخصیتان قرار بگیرد مورد پسندتان واقع می شود، البته جک S3 از این بابت نیز شرایط دشوارتری دارد؛ چراکه چهره به دلیل فرم کلی بدنه، کمی سخت به دل می نشیند.

چانگان CS35 هم با توجه به اینکه حدود 6 سال از معرفی اش گذشته و گرد و غبار پیری تا حدودی بر چهره اش نقش بسته اند اما همچنان از ظاهری خوب و قابل قبول بهره می برد و قطعاً در این زمینه نمره قبولی می گیرد.

رنو ساندرو هم که از نظر ظاهری حرف چندانی برای گفتن ندارد که قطعاً متناسب با فلسفه طراحی یک خودروی اقتصادی است. هرچند باید قبول کرد که در مدل استپ وی استفاده از قطعات ظاهری تزیینی نظیر روف ریل یا بچه گلگیر، آینه هایی با رنگ متضاد با بدنه و....باعث جذابیت بیشتر نسبت به مدل معمولی این رنو رومانیایی دارد اما در نهایت طراحی ظاهری بدنه این خودرو جایی بین یک هاچ بک و یک کراس اوور سردر گم است و برخلاف MVM X22 نمی تواند احساس مواجهه با یک کراس اوور جدی را به بیننده منتقل نماید.

اما این مسئله در مقابل بحث قیمتی چندان پر اهمیت نیست. در واقع مشکل اینجاست، استپ وی و نسخه عادی آن دیگر به هیچ عنوان خودروهای اقتصادی محسوب نمی شوند و خرید خودروهایی که با الگوی اقتصادی ساخته شده اند با چنین قیمت های گزافی می تواند بسیار آزار دهنده باشد.

قدرت یا ایمنی؛ مسئله این است

در ابتدا به بررسی جزئیات و مشخصات فنی هر مدل خواهیم پرداخت. همانطور که می دانید از معایب همیشگی خودروهای چینی نبود پیشرانه های قدرتمند و هیجان انگیز در آن هاست. البته این بار استثنائی وجود دارد که پیشتر به آن اشاره مختصری کردیم و در ادامه بیشتر به آن می پردازیم. بخشی که ملت کشور آسمانی در آن پیشرفت شایانی کرده اند، ایجاد امنیت برای خودروهای تولیدیشان است. به طبع جدی شدن بحث صادرات چنین محصولاتی که خریداران بخش اعظمی از زندگی خود را با آن ها در تعامل سپری می کنند، نیازمند ایجاد بهبود است. بهبودی که چینی ها از آن غاقل نیستند و پله پله در تلاش برای نفوذ در بازار های بین المللی از آن استفاده کرده و پیش می روند.

برند جک برای کوچکترین کراس اوور خود پیشرانه ای 4 سیلندر با حجم 1.5 لیتر انتخاب کرده که به دلیل تنفس طبیعی بودن تنها قادر به تولید 107 اسب بخار قدرت در دور موتور 6000 است. حداکثر گشتاور این پیشرانه نیز به 155 نیوتون متر در دور موتور 3500 حاصل می شود.

این خروجی توسط گیربکس CVT به محور جلو انتقال داده می شود. شتاب 0 تا 100 از سوی کارخانه برای این خودرو تاکنون اعلام نشده، اما با توجه به تجربه پیشین با S3 باید انتظار رقمی بالاتر از 16 ثانیه را داشت.

چانگان CS35 با پیشرانه ای با حجم دقیق 1598 سی سی قادر به تولید 123 اسب بخار و 160 نیوتون متر گشتاور است که به ترتیب در دور موتور های 6000 و 4000 بدست می آیند.

این پیشرانه با یک گیربکس 4 سرعته اتوماتیک کوپل شده و شتاب 0 تا 100در حدود 16 ثانیه و حداکثر سرعت 180 کیلومتر در ساعت را برای این کراس اوور به ارمغان می آورد.

طبق روال دو هم وطن قبلی خود، X22 نیز از پیشرانه ای تنفس طبیعی 1.5 لیتری بهره می برد. البته با توجه به مبلغ پرداختی پایین برای این خودروها نباید توقعی جز این داشت. پیشرانه 1.5 لیتری X22 توان تولید 105 اسب بخار در دور موتور 6000 را دارد و تنها 135 نیوتون متر گشتاور تولید می کند.

مشابه دو کراس اوور جک S3 و چانگان CS35، به دلیل عدم توان دسترسی به این خروجی کم در دور موتورهای پایین تر این کراس اوور نیز در زمان تقریبی 17 ثانیه قادر به دستیابی به سرعت 100 کیلومتر در ساعت خواهد بود. نهایت سرعت آن هم نزدیک 160 کیلومتر در ساعت اعلام شده است. اما گیربکس این خودرو نیز از نوع 4 سرعته اتوماتیک است، با این حال می توان با قطعیت گفت که گیربکس اتوماتیک نصب شده بر روی این مدل نسبت به گیربکس CVT مورد استفاده بر روی جک S3 برتری قنی قابل توجهی محسوب می شود.

در سوی دیگر میدان هایما S5، استثنائی که به آن اشاره کردیم، قرار دارد. برادر کوچکتر S7 به لطف وجود پیشرانه ای مجهز به توربوشارژ قدرتی برابر 161 اسب بخار و گشتاوری 223 نیوتون متری را در چنته دارد. البته باید متذکر شد که وجود گیربکس CVT در این کراس اوور دست و بالش را تا حدودی برای شتابگیری و کنده شدن از زمین کوتاه می کند؛ حتی وقتی که بر توربو لگ غلبه کرده اید.

اما به هر حال چنین خروجی در این بخش بازار و در قیاس با رقبای کند و خسته کننده S5، مانند جرعه آبیست در کویر برهوت. با توجه به اعداد و ارقام می توان انتظاری شتابی بین 10.5 تا 13 ثانیه را از هایما S5 داشت که رقم دوم محتمل تر است، هرچند تاکنون هیچ تست معتبری در مورد شتاب گیری این خودرو در داخل کشور انجام نشده است.

اما ساندرو استپ وی، دقیقا در زمانی که فکرش را نمی کنید، برگ برنده اش را رو می کند: پیشرانه ای متداول در ایران، که قطعات فنی آن به وفور یافت شده (در صورت مواجه نشدن با تحریم های صنعت خودرو) و تعمیرات آن به آسانی هرچه تمام تر قابل انجام اند. پیشرانه K4M این خودرو سالهاست به واسطه سدان محبوب تندر 90 در دسترس عموم بوده و عمر بالای خود را ثابت کرده. با حجم دقیق 1598 سی سی این پیشرانه 4 سیلندر تنفس طبیعی 105 اسب بخار و 140 نیوتون متر گشتاور را در اختیار دو گیربکس پنج سرعته دستی و چهار سرعته اتوماتیک قرار می دهد.

اما مزیت رنو ساندرو در زمینه فنی به همین نکات محدود می شود، چرا که در کورس رقابت بازهم شاهد شتابگیری صفر تا صد در محدود 16 ثانیه برای رنو ساندرو معمولی و ساندرو استپ وی هستیم و از این نظر نمی توان گفت که ساندرو از مزیت پر رنگی نسبت به رقبای چینی خود برخوردار است، هرچند که هماهنگی بین موتور و گیربکس این خودرو از سایر گزینه های موجود در بازار بهتر است و MVM X22 و چانگان CS35 به طور مشترک در این زمینه به مقام دوم می رسند.

ایمنی؛ فصل پادشاهی ESP

از نظر تامین امنیت رنو ساندرو با بدنه محکمش نهایت سعی خود را در حفظ امنیت سرنشینان بروز می دهد و در این بین از حداقل امکانات رفاهی مثل دو ایربگ جلو و سیستم های کمکی ABS و EBD بهره مند است که تمام این موارد به کسب 3 ستاره ایمنی از موسسه معتبر ENCAP ختم شده است اما باید گفت که چنین امتیازی مربوط به چندین سال قبل است و در صورت تکرار تست تصادف این خودرو با معیارهای امروزی ممکن است نتیجه ای به مراتب ضعیف تر بدست آید.

در مورد خودروهای مرتفع، بروز تصادفات ناشی از ناپایداری و واژگونی می تواند بسیار فراگیر باشد و از بین 4 نماینده چینی سه خودروی هایما S5، ام وی ام X22 و جک S3 از سیستم کنترل پایداری الکترونیکی یا ESP بهری می برند. البته اختلاف قیمت 20 میلیون تومانی S3 با دو خودروی دیگر نهایتا به نفع X22 و S5 تمام می شود. برای درک بیشتر اهمیت وجود این سیستم باید گفت که براساس آمارهای موجود سیستم های کنترل پایداری نظیر ESP یا ESC قادر به کاهش احتمال واژگونی خودروها تا حدود 40 الی 60 درصد هستند و قطعا در سگمنتی که به دلیل ارتفاع بیشتر از سطح زمین از پایداری به نسبت ضعیفی برخوردار است وجود چنین تکنولوژی ای به شدت حائز اهمیت است.

در واقع اهمیت این موضوع آنچنان است که برخی از خریداران رنو ساندرو استپ وی عقیده دارند که پایداری این خودرو تنها به دلیل (2.5 سانتی متر ارتفاع بیشتر) نسبت به ساندرو معمولی تضعیف شده است و احساسی از عدم پایداری پشت فرمان این خودرو می تواند بسیار آزار دهنده باشد. مدیران خودرو نیز در همین راستا اخیرا ESP را به فهرست تجهیزات استاندارد MVM X22 افزوده است که براساس تست های انجام شده عملکرد خوبی را از خود نشان می دهد، اما چانگان CS35 به عنوان یکی از انتخاب های خوب این کلاس از این آپشن بی بهره مانده است و چشم اندازی هم وجود ندارد که رنو پارس یا سایپا تمایلی برای اضافه کردن ESP به رنو ساندرو داشته باشند.

تصمیمی سخت در بازاری عجیب

در نهایت جمع بندی و انتخاب بین خودروهای حاضر در این کلاس در شرایط ناپایدار اقتصادی فعلی تصمیمی دشوار است. با این حال می توان گفت که شاید هایما S5 به سبب قدرت و شتاب خوب، جذاب ترین انتخاب بر روی کاغذ باشد اما در دنیای واقعی مسائلی نظیر کمبود قطعات و مراکز خدماتی و مشکلات احتمالی نگهداری از موتور توربو، می تواند برای مشتریان دردسر ساز شود. در نقطه مقابل رنو ساندرو استپ وی قرار دارد که شاید با رقم 60 میلیونی کارخانه محصول ارزنده ای باشد اما در صورت پرداخت رقمی در حدود 85 میلیون تومان با سطح نازل آپشن ها و طراحی داخلی خسته کننده اش، انتخاب جالبی به نظر نمی رسد و از میان سه گزینه دیگر چینی، یعنی جک S3، چانگان CS35 و MVM X22 نیز در شرایط فعلی جک با اختلاف قیمتی زیاد خود از گردونه رقابت حذف می شود و X22 به سبب وجود ESP و تجهیزات رفاهی بیشتر می تواند منطقی تر از چانگان جلوه کند، به خصوص که با توجه به همکاری نزدیک چانگان و فورد، ادامه تولید این خودرو در خطوط سایپا نیز در هاله ای از ابهام به نظر می رسد.