لگو از بوگاتی ویرون فول سایز رونمایی کرد

لگو از سال 2017 میلادی به دنبال ساخت مدل لگو بوگاتی شیرون در سایز و ابعاد واقعی بود. به گونه ای که توانایی حرکت کردن نیز داشته باشد.

در زمان شروع پروژه لوکاس هوراک به عنوان مدیر تیم پس از مطرح کردن این پروژه با خنده همکارانش رو به رو شد اما پس از مشخص شدن جدی بودن این پروژه تیم تنها به چالش های اساسی آن فکر می کردند. در ادامه 13،500 ساعت و بیش از یک میلیون قطعه برای آن تولید کردند. این بزرگ ترین و عظیم ترین پروژه ای است که تا به حال انجام داده ایم. یک بوگاتی شیرون در ابعاد واقعی به وزن 1.5 تن که  قابلیت حرکت کردن را نیز داشته باشد.

در ابتدا لگو چندان راضی به انجام این کار نبود. زیرا محدودیت های بسیار زیادی در سر راه لگو وجود داشت. رئیس بخش طراحی و ساخت لگو یعنی لوبار زلینکا می گوید: سازندگان زمان بسیار زیادی برای ساخت نمونه های مختلف گذاشتند و در ابتدا با خطا و آزمون کار را به پیش برند. شاید این روش چندان از نظر علمی مناسب نباشد اما در ابتدای مسیر برای ما به خوبی عمل می کرد.

ابتدا لایه های مختلف فریم به کمک پین و میله به یکدیگر متصل شدند تا یک فریم کلی را ایجاد کنند و سپس پنل های اضافی برای استحکام کار بر روی آن سوار شده است. تمامی این بخش بر روی یک قاب فولادی سوار شده است و یکی از 3 بخشی است که در واقع از لگو ساخته نشده است( رول کیج فولادی و چرخ های خود شیرون دیگر بخش هایی هستند که از لگو ساخته نشده است)

سپس به بخش اصلی ماجرا یعنی پوسته این لگو می رسیم. شرکت لگو با اختراعی موسوم به fabric المان های مثلثی  را ساخته است که با اتصال به فریم و قابلیت تغییر وضعیت این المان های مثلثی به مهندسین شرکت اجازه داده می شد تا شکل نهایی شیرون را بازسازی کنند.

لگو برای ایجاد تغییر در این لگو مجبور بوده تا ابزار مخصوصی را بسازد تا بتواند آن ها را تغیییر دهد. زیرا این کار عملا با دست خالی امکان پذیر نبوده است(همانند تمامی دیگر لگو ها).

دریل ها به طور معمول گشتاور بسیار زیادی دارند که می تواند منجر به آسیب زدن به لگو ها شود. به همین دلیل شرکت مجبور به ساخت یه دریل مخصوص شده است که عملا توانایی تولید هیچ گشتاوری نداشته باشد.

در ادامه برای رسیدن به شکل نهایی بدنه شیرون از عکس و حافظه خودمان بهره گرفتیم زیرا هیچ کتاب و نقشه ای برای آن وجود نداشت و تمامی کار به صورت چشمی انجام شده است.

نکته جالب توجه دیگر این است که در ساخت این لگو از هیچ چسبی استفاده نشده است.

پاول ولنی به عنوان نفر اصلی بخش الکترونیک این پروژه می گوید: به حرکت در آوردن این لگو کار آسانی نبود. در هر صندلی بیش از 24 موتور استفاده است و در مجموع 2304 موتور کوچک از بخش Lego Power به عاریت گرفته شده است. هر بسته موتور به کامل از قطعات تولیدی لگو بهره می برد که در مجموع قدرت آن به 5.2 اسب بخار و 92 نیوتن متر گشتاور(برابر با مدل پایه فولکس واگن Up) می رسد.

در ادامه این گشتاور تولیدی توسط زنجیر به اکسل عقب ارسال می شود. در ابتدا به دنبال آن بودیم تا نیرو را به چرخ های جلو هم ارسال کنیم اما کار به مقدار بسیار زیادی پیچیده می شد.

در محور جلو هم از باتری هایی برای تغذیه موتورهای الکتریکی استفاده کردیم.

حداکثر سرعت آن به صورت تئوری 28 کیلومتر بر ساعت است. هیچ پدال گازی برای این لگو در هیبت یک خودروی واقعی استفاده نشده است و به کمک یک پوتانسیومتر و با فشردن دکمه ای شروع به حرکت می کنید. اما برای ترمز گیری از یک پدال استفاده شده است که با فشردن آن کلاچ الکترومگنتیک در محور عقب ارسال قدرت را قطع می کند. همچنین یک اسپویلر محرک نیز برای این لگو ساخته شده است.