بررسی بازی Yakuza Zero ؛ اژدهای خیزگرفته و سگ غران

بررسی بازی Yakuza Zero به ما نشان می‌دهد که عرضه این بازی بعد از ۱۸ سال روی پی سی آیا فرصت خوبی برای آشنایی با دنیای سری بازی یاکوزا خواهد بود یا خیر.

دوران پادشاهی و روزهای طلایی سگا تاحد زیادی از بین رفته و این ناشر ژاپنی حالا دیگر آن قدرت قبل که نسلی از کنسول‌های خانگی را عرضه میکرد را ندارد. فرنچایزهای کمپانی سگا نیز تاحد زیادی در گرد و عبار طوفان بازی‌های جدید گم شده‌اند و عناوین کلاسیک بجز سونیک رسما به دستگاه‌های آرکید منتقل شده‌اند و تنها برخی از تازه واردترهای لیست فرنچایزهای سگا هنوز نفس می‌کشند؛ مانند سری بایونتا و Valkyria و البته سری Hatsune Miku که در ژاپن طرفداران دیوانه‌واری دارد. در این بین اما گوهر دیگری به نام سری یاکوزا وجود دار که عمری نزدیک به ۱۸ سال دارد و تاکنون ۷ نسخه رسمی از آن (با احتساب همین بازی Yakuza Zero) و چند نسخه فرعی ساخته شده است.

زادگاه سری یاکوزا کنسول پلی استیشن ۲ بود و تاکنون هم داستان‌های این سری را به طور انحصاری در کنسول‌های پلی‌استیشن روایت می‌شد اما سگا سنت شکنی کرده و برای اولین بار تصمیم گرفته یک نسخه از بازی این سری را روی ویندوز هم عرضه کند و گزینه‌ای که برای این آغاز جدید انتخاب کرده، عنوان Yakuza Zero هست که چندسال پیش روی کنسول پلی‌استیشن ۳ (فقط در بازار ژاپن) عرضه شد و چندی پیش نسخه بازسازی شده آن در ابعاد بین‌المللی برای کنسول نسل هشتم سونی. این انتخاب آگاهانه سگا باعث شده که بسیاری از افرادی که تاکنون موفق به تجربه این سری نشده‌اند، با تجربه بازی Yakuza Zero به دنیای مافیای ژاپنی قدم گذاشته و شاید این برای گیمرهای ایرانی که کمتر با این سری آشنایی دارند هم فرصت بسیار خوبی باشد که سر از این دنیای مخوف ژاپنی در بیاورند.

• سازنده: Sega
• ناشر: Sega
• پلتفرم ها: پی‌سی، پلی استیشن ۴
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن ۴، پی سی

بازی Yakuza Zero بیست سال قبل از اولین نسخه این سری روایت می‌شود و برای افرادی که با کاراکترهای دنیای یاکوزا آشنایی دارند، پیشینه دو شخصیت کاملا مهم این سری را تعریف می‌کند: گورو ماجیما (که برای اولین بار در قسمت پنجم بازی قابل بازی بود) و قهرمان اصلی این سری یعنی کازوما. هر دوی این شخصیت‌ها در طول این سری تبدیل به افراد مطرحی می‌شوند: کازوما به مقام اژدهای دوجیما می‌رسد و گورو مشهور به سگ دیوانه شیمانو. داستان بازی Yakuza Zero هم دقیقا همین روایت را دنبال می‌کند؛ اینکه چه شد این دو جوانک به این مقام‌ها رسیدند.

• ژاپن با وجود فرهنگ غنی که دارد یکی از مخوف ترین سازمان‌های تبهکارانه زیرزمینی را هم در زیر پوست شهرهای خود گنجانده و این گروه شبه مافیایی، یاکوزا نام دارد. یاکوزا بعد از جنگ جهانی دوم شکل گرفته و اعمال تبهکارانه‌شان زمین تا آسمان با مافیای ایتالیا فرق دارد و رسم و رسومات خاص خودشان را دارند.
• 
• یاکوزا چندین زیرگروه دارد و این گروهک‌ها گاهی با یکدیگر به نزاع می‌پردازند، مافیای چین یعنی Traids (که به بی‌رحم‌ترین و وحشی‌ترین گروه تبهکاری زیرزمینی دنیا شهرت دارد) هم از دشمنان شماره یک یاکوزا به شمار می‌رود و در این سری بازی هم حضور دارد.

بازی Yakuza Zero همانند یک رمان قوی ظاهر می‌شود و داستانی که برای ارائه دارد از تمامی قصه‌های این سری قوی تر و البته طولانی تر است. همین داستان غنی مانند یک صدف دورتادور گوهر درون بازی را گرفته و نوع روایتی که برای آن در نظر گرفته شده هرچند برخی مواقع کند به نظر می‌رسد، ولی گیمرها را همراه با خود می‌کشاند. در این بین اما حکایت‌ها و داستانک‌های فرعی هم در بازی وجود دارد که یک تغییر زاویه ۱۸۰ درجه‌ای در آنها دیده می‌شود. هرچه داستان اصلی بازی Yakuza Zero یک داستان جدی و تلخ و پر از خون و خونریزی است، داستانک‌های فرعی این افسانه کاملا فکاهی و طنز طراحی شده‌اند و نبوغ ژاپنی در بالانس این ناهماهنگی حیرت انگیز است.

ماموریت‌های اصلی بازی دنباله رو داستان سیاه بازی Yakuza Zero هستند و می‌توانید فقط به انجام آنها اکتفا کنید و چیزی بیش از ۳۰ ساعت سرگرم شوید اما بیش از دو برابر این ساعات را می‌توانید با انجام ماموریت‌های فرعی پر کنید (این پولی که بابت بازی‌های یاکوزا می‌پردازید انصافا حلال است! بیش از ۶۰ ساعت گیم‌پلی در یک بازی!) ماموریت‌های فرعی عجیب و غریب هستند و گفتن دو سه مورد از آنها می‌تواند حساب کار را دستتان بیاورد: باید به زوجی کمک کنید تا علی رغم مخالفت‌های خانواده‌هایشان باهمدیگر زندگی کنند و یا با استخدام مرغی به عنوان منیجر کازینویتان، می‌توانید کازینوگردانی کنید و مشتریان و کارمندان خود را راضی نگه دارید. (چند کلمه عقب‌تر که خواندید مرغ، درست خواندید.) و یا اینکه در فیلم کارگردانی شهیر بازی کنید و در آن زامبی‌ها را لت و پار کنید.

در کنار این ماموریت‌ها فرعی، انبوه مینی‌گیم‌ها هم در بازی وجود دارد: بیس بال، دارت، گپ زدن با بانوان محترم برای زدن مخ آنها! و از همه مهم‌تر سر زدن به باشگاه بازی‌های ویدئویی سگا و تجربه عناوین کلاسیک این ناشر به صورت یک یا دو نفره.

تمامی این اتفاقات (اعم از داستان اصلی و داستانک‌ها و مینی‌گیم‌ها) در محیط شهری پویا به نام Kamurocho اتفاق می‌افتد که محلی دائمی برای روایت حکایت بازی‌های یاکوزا بوده و هست. تفاوت این شهر در بازی Yakuza Zero با سایر نسخه‌ها در ظاهر و باطن آن است چرا که در حقیقت بازی به سال 1988 سفر کرده و باید شاهد شهری کلاسیک‌تر با سطح پوشش و فرهنگی قدیمی باشیم. این نکته به زیبایی هرچه تمام‌تر در تک تک عناصر بازی رعایت شده و از آنجایی که نقشه بازی در مقایسه با عناوین دیگر سبک Sandbox چندان بزرگ نیست، سازندگان به ریزه‌کاری‌ها توجه خاصی نشان داده‌اند. شهر در بازی Yakuza Zero بسیار پویاست و تنها ایرادی که می‌توان به آن گرفت شبیه بودن بیش از حد NPCها (کاراکترهای انبوه داخل شهر) به یکدیگر است که کمی منظره شهر پویای بازی را تکراری می‌کند. (این مشکل تکرار در بازی تبدیل به ضعف اصلی آن شده و در ادامه بیشتر به آن اشاره می‌شود.)

• محبوبیت سری یاکوزا در سال‌های اخیر به شدت بالا رفته و از آنجایی که عناوین اولیه این سری چندان که باید در ابعاد بین‌المللی دیده نشدند، سگا با ظهور نسل هشتم کنسول‌ها تصمیم به بازسازی کامل عناوین کلاسیک فرنچایز خود کرد. این بازسازی‌ها پسوند Kiwami را یدک می‌کشند و بعد از عرضه Kiwami 1 که در اصل بازسازی تمام و کمال نسخه یک بازی (مربوط به کنسول پلی استیشن ۲) بود اخیرا نسخه Yakuza Kiwami 2 نیز در مارکت جهانی عرضه شده و با استقبال شدید منتقدین روبرو شده است.
• 
• بازسازی قسمت دوم بسیار بهتر صورت گرفته و حتی گورو که در همین نسخه زیرو هم حضور دارد دوباره به شخصیتی قابل بازی بدل شده و داستانی جدید در دل بازی قدیمی روایت می‌شود. در آینده‌ای نه چندان دور به طور حتم نقد این بازی زیبا را نیز در دیجیاتو خواهید خواند.

گیم پلی سری بازی های یاکوزا در بسیاری از موارد با عناوینی چون GTA و Watchdogs اشتباه گرفته می‌شود. باید در همینجا تاکید کنم که تمامی نسخه‌های این سری از جمله بازی Yakuza Zero یک عنوان اکشن-ماجرایی حساب می‌شود و سیستم مبارزاتش نیز عاری از هرگونه اسلحه گرم است و همه چیز با مشت و لگد انجام می‌شود و از همین رو میتوان سیستم مبارزات در بازی را بسیار شبیه به ژانر Beatem Up دانست.

مبارزات در بازی هیجان انگیزتر از نسخه‌های قبلی هستند (اگر آخرین نسخه یاکوزا یعنی یاکوزا 6 را بازی کرده باشید، متوجه می‌شوید که نسخه ششم در مبارزات تا چه حد از بازی زیرو وام گرفته است) و حالتی سریع‌تر دارند. ضربات نهایی که در طول بازی به کرات روی حریفان خود پیاده می‌کنید نیز انیمیشن‌های جالبی دارند و به مبارزات رنگ و بوی خاصی بخشیده‌اند. شما تقریبا در صحنه نبرد از تمامی آیتم‌ها و در و دیوار اطرافتان می‌توانید علیه یاغی‌های دیگر استفاده کنید.

بازی را با دو کاراکتر می‌توانید پیش ببرید و هر یک از این کاراکترها (کازوما و گورو) استایل مبارزه‌ای خاص خود (و همچنین داستان خود) را دارند و یک Tree Skill‌برای هر یک در نظر گرفته شده که با خرید قابلیت‌های مختلف آن می‌توانید فنون جدیدی را به لیست حرکات رزمی خود اضافه کنید. مبارزه با گورو سریع‌تر و وحشی‌تر و مبارزه با شخصیت کازوما نیاز به کمی تاکتیک و سنجش محیط نبرد دارد و هر یک از آنها به تنهایی برای خود یک جنگجوی تمام عیار است. اما متاسفانه باید گفت که سیستم مبارزات بعد از مدتی به شدت تکراری می‌شود و تقریبا بعد از چند ساعت بازی کردن، دیگر آن آدرنالین و هیجان اولیه در گیمر جاری نمی‌شود؛ این مشکل از نقص‌های همیشگی این سری به شمار می‌آید و معلوم نیست سگا کی می‌خواهد فکری به حال آن کند و سیستم مبارزات خود را همانند آثاری چون بتمن، جذاب‌تر سازد.

• نسخه‌ای که برای PC بعد از وقفه‌ای یکی دو ساله عرضه شده، از بهبود نکات گرافیکی بهره می‌برد و تنظیمات گرافیکی بسیار گسترده‌ای برای بازی در نظر گرفته شده است.
• 
• بازی با نرخ ثابت ۶۰ فریم بر ثانیه و با کیفیت 4k نیز قابل اجراست و از این حیث توانسته تا حد زیادی نقصان گرافیکی بازی در نسخه کنسولی (که یکی از ایرادات و گلایه گیمرها بود چرا که بازی تا حد زیادی گرافیکی متعلق به نسل هفتم کنسول‌ها داشت) را جبران کند.
• 
• در کنار این پیشرفت گرافیکی سگا در همان شروع اولیه بازی با جمله‌ای تاکید می‌کند که بهتر است گیمر بازی را با گیم‌پد اجرا کند: یک یاکوزای واقعی از گیم پد استفاده می‌کند!  این جمله بدان معناست که کنترل بازی (به خصوص در بخش مبارزات) با کیبرد و ماوس واقعا طاقت فرسا بوده و بهتر است حتی اگر فقط به کیبرد عادت دارید، این یک بار بی‌خیال آن شوید.

به جز نسخه اول بازی، هیچ یک از عناوین یاکوزا تاکنون با صداگذاری انگلیسی همراه نبوده‌اند و همیشه صدای ژاپنی با زیرنویس انگلیسی برای شخصیت‌ها در نظر گرفته شده است. این مساله اما نباید ناراحتتان کند چرا که دوبلوران ژاپنی به معنای واقعی ترکانده‌اند و آنچنان برای کار خود زحمت کشیده‌اند که می‌توانید از لحن و نوع ادای کلمات آنها، به تمام حالات درونی شخصیت پی ببرید. این مهارت صداگذاری تنها به بخش دوبلوری محدود نیست و صداگذاری در بازی به طور کلی بسیار قوی است؛ کافیست در حین مبارزات به صدای خرد شدن استخوان طرف مقابل یا در حین گشت و گذار داخل کوچه پس‌کوچه‌های شهر به صدای پویا و زنده مردم و محیط شهر گوش دهید تا به این قدرت پی ببرید.

جدا از صداگذاری طبق معمول روال این سری شنونده قطعات بی‌نظیری از موسیقی در طول بازی هستیم که همگی مال دهه 80 میلادی هستند و در کنار استایل ساختمان‌ها و محیط و کاراکترها، فضاسازی کلاسیک کار را دوچندان کرده‌اند. در بخش مینی‌گیم‌ها نیز می‌توانید به کارایوکی بپردازید و مدتها سر خود را با خوانندگی و ساخت موزیک ویدئو سرگرم کنید.

بازی Yakuza Zero گوهر نابی است که حالا برای رایانه‌های شخصی (پی سی) هم عرضه شده و این انتخاب جسورانه سگا می‌تواند دایره مخاطبان و عاشقان دنیای تاریک و تودرتوی داستان بازی را بیشتر از پیش کند، این بهترین وقت است تا شما هم اگر با این سری آشنایی ندارید، سری به داستان اژدهای دوجیما (یکی از گروهک‌های اصلی یاکوزا در بازی) بزنید و ببینید که قدرت درام و داستان سرایی چقدر می‌تواند در یک بازی جادویی باشد.