بررسی بازی Call of Duty: Black Ops 4؛ متفاوت‎ترین کلیشه

کال آو دیوتی امسال را از بسیاری جهات می‌توان جنجالی ترین نسخه دانست. در سری ای که انتشار پانزدهمین نسخه اش را جشن می‌گیرد، بخش داستانی برای اولین بار حذف شده و آمار فروش بازی نیز در نوع خود جالب است. اما این تصمیم بزرگ و جاه طلبانه تری‎آرک و اکتیویژن چطور سرنوشت این نسخه را رقم زده؟ آیا حق با طرفداران نگرانی بود که داستان و بخش تک نفره کال آو دیوتی را نقطه قوت آن می‌دانستند؟

به عنوان کسی که به فرمول تکراری و از تاریخ گذشته کال آو دیوتی در چند سال اخیر همیشه انتقاد داشته و معتقد بودم با رسیدن بوی پول به مشام اکتیویژن دیگر قرار نیست هیچ وقت نسخه ای شاهکاری چون Modern Warfare 1 تجربه کنیم، باید اعتراف کنم بلک آپس 4 احتمالا همان تغییر بزرگی است که ما و اکتیویژن هر دو به آن نیاز داشتیم.

• سازنده: Treyarch
• ناشر: Activision
• پلتفرم‌ها: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان و پی سی
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن 4

اصرار برای عرضه سالانه بازی‌ها که اتفاقاً خود کال آو دیوتی یکی از بنیان گذاران این سنت به حساب می‌آید، باعث می‌شود که حتی با وجود سه استودیو مختلف، فرصت بسیار کمی در اختیار سازندگان قرار بگیرد تا آنطور که باید تغییر مهمی در بازی اعمال کنند. اگر هم فرانچایزی را می‌شناسید که هر نسخه آن پیشرفت‌های شگرفی به خود می‌بیند، احتمالا این تغییرات نتیجه ساعت‌ها تلاش بی وقفه سازنده‌ها و قربانی شدن زندگی شخصی آن‌هاست که حتما باید در مقاله ای جداگانه به آن بپردازیم.

اما اکتیویژن با حذف کردن بخش داستانی از Black Ops 4، فرصت بیشتری به استودیو تری‌آرک هدیه داده تا تمرکز کامل آن‌ها روی مولتی پلیر بازی معطوف شود. خودتان را در موقعیت سازندگان قرار دهید و به ساعت‌ها دیالوگ، داستان نویسی، طراحی شخصیت و میان پرده‌هایی فکر کنید که دیگر از لیست وظایفتان خط خورده‌اند.

بنابراین تعجبی ندارد که بلک آپس 4 همزمان یکی از بهترین نسخه‌های اخیر و متفاوت‌ترین آن‌هاست. با خارج شدن بخش داستانی از معادله، تجربه این نسخه به سه بخش مجزا «زامبی»، «بلک اوت» و «مولتی پلیر» محدود می‌شود که در ادامه به بررسی جداگانه هر کدام می‌پردازیم.

مردگانی بیشتر از متحرک

بخش زامبی خود یکی از آن نوآوری‌ها و تغییراتی بود که استودیو تری‌آرک با خود در نسخه Word at War به همراه آورد. 10 سال از آن زمان می‌گذرد و حالا زامبی به یکی از بخش‌های مهم کال آو دیوتی تبدیل شده که نمونه آن را حتی در بازی‌های دیگر نیز می‌بینیم. اما خوشبختانه بخش زامبی بلک آپس 4 در مقایسه با نسخه‌های قبلی، چیزی بیشتر از یک سری تغییرات ظاهری است.

بزرگترین و مهم‌ترین ویژگی جدید این است که حالا برای اولین بار بات‌ها به بازی اضافه شده‌اند. به این معنی که حالا حتی اگر بخواهید تک نفره به دل زامبی‌ها بزنید، لازم نیست حتما تنها هم باشید. یارهای هوش مصنوعی همراه شما هستند تا تجربه این بخش را به تنهایی نیز لذت بخش‌تر از گذشته کنند. خوشبختانه هوش مصنوعی این یارها نیز خوب بوده و کمتر پیش میاد که اشتباهات احمقانه ای کنند، البته به جز مواقع نادری که تصمیم می‌گیرند خودشان جلوتر از شما حرکت کرده و تمام مسیرها را باز کنند.

نقشه‌های متنوع این بخش و دو روایت داستانی مختلف نیز باعث می‌شوند که سلاخی کردن زامبی‌های بیچاره بسیار دیرتر از آنچه انتظار دارید، خسته کننده شود. تمامی این چهار نقشه نیز هر کدام ساختاری تو در تو و با جزییات دارند که برای گشت و گذار در همه قسمت‌ها و حل کردن همه پازل‌ها به زمان و مهارت زیادی احتیاج دارید.

فارغ از طراحی نقشه‌ها، مکانیزم‌های جدید و پیچیده‌تری نیز به بلک آپس 4 اضافه شده که البته بر خلاف بسیاری دیگر از عناوین امروزی، بازی شما را تنها نگذاشته و در مرحله آموزشی همه آن‌ها را آموزش می‌دهد. حالت تازه ای به نام راش (Rush) نیز به این نسخه اضافه شده که سرعت بسیار بیشتری دارد و برای استفاده از سلاح‌های قوی‌تر و باز کردن درها نیازی به کسب امتیاز نیست.

اما پاشنه آشیل و بزرگترین ضعف بخش زامبی بدون شک دیالوگ‌های تکراری کاراکترهاست. کاراکترهای بخش زامبی کال آو دیوتی همیشه به خاطر طنز خاص و گاهی توهین آمیز خود معروف بوده‌اند که البته به نظر من این ویژگی‌ها را نمی‌توان چندان ضعف شمرد و بیشتر به سلیقه و نظر مخاطب بستگی دارد اما این دیالوگ‌ها چه طنز و یا چه مسخره، راحت بعد از تنها دو سه دست کاملا تکراری می‌شوند.

مولتی پلیر؛ معجون دوست داشتنی

درست مانند بخش زامبی، ویژگی‌ها و حالت‌های جدیدی به مولتی پلیر بلک آپس 4 نیز اضافه شده که همه آن‌ها در کنار یکدیگر کال آو دیوتی امسال را به تجربه ای جذاب و کامل‌تر تبدیل می‌کنند. بخش جدید‌هایست (Heist) که الگویی تقریبا مشابه از بازی‌هایی چون Payday است، دو تیم را برای برداشتن و حمل یک کیف پول درگیر رقابت با هم می‌کند. اما نکته جالب این است که مشابه سری کانتر استرایک از همین پول باید برای خرید سلاح، تجهیزات و حتی ارتقای آن‌ها استفاده کنید.

مود جدید و جالب دیگر کنترل (Control) نام دارد که خود ترکیبی از سه حالت دیگر کال آو دیوتی یعنی دامینیشن، Team Death Match و Search and Destroy است که البته کمی هم از مود راش بتلفیلد الهام گرفته. در این حالت دو تیم در چند راند به نوبت نقش تیم حمله و دفاع کننده را بر عهده می‌گیرند و تیم حمله باید دو بخش A و B را از آن خود کند. اما زمان و تعداد جان‌های محدود هر راند این بخش را تاکتیکی‌ترین مود بلک آپس 4 می‌کند.

البته این ویژگی تنها محدود به این دو مود نمی‌شود و کاملا مشخص است که تری‌آرک در این نسخه رویه جدیدی در پیش گرفته و تلاش کرده تا نقش همکاری تیمی و استراتژی را از هر نسخه دیگری بیشتر کند. اسپشیالیست‌ها (بخوانید اپراتورها) که در نسخه قبلی معرفی شده بودند، حالا هر کدام ویژگی‌ها و تجهیزات خاص خودشان را دارند که گاهی در ترکیب با یکدیگر در نبرد، نتیجه ای خارق العاده خلق می‌کنند.

البته اگر عاشق گیم‌پلی سریع و بی دنگ و فنگ کال آو دیوتی هستید، اصلا نیازی به نگرانی نیست چرا که بلک آپس 4 به هیچ وجه این همکاری تیمی و تاکتیک‌های استراتژیک را به مخاطب القا نمی‌کند و چون گذشته می‌توانید بی کله و بی توجه به هم تیمی‌های خود جولان داده و پیروز شوید. البته باید گفت که با حذف شدن سیستم سلامتی خودکار، گاهی نیز بهتر است در جایی پناه گرفته و منتظر شارژ شدن First Aid بازی بمانید. اما به طور کلی اگر کمی زمان سرمایه گذاری کنید و با گجت‌ها و امکانات هر اسپیشالیست آشنا شوید، تازه با تغییرات و لذت‌های اصلی بازی آشنا می‌شید.

مراحل تک نفره بلک آپس که هر کدام از این کاراکترها را معرفی می‌کنند، فرصت خوبی هستند تا در فضایی غیر رقابتی با ویژگی‌های هر یک بیشتر آشنا شوید. چالش جالب‌تر این است که بعد از چند ساعت اولیه متوجه می‌شوید طراحی نقشه‌های بازی نیز به گونه ای است که هر کدام استراتژی‌ها متفاوتی را می‌طلبند.

برای مثال در نقشه ای چون پی لود (Payload) که مملو از پرتگاه‌ها و مسیرهای باریک است، اسپشیالیستی چون Ruin با چنگک خود می‌تواند راحت‌تر از دیگران در نقشه جا به جا شود اما عملا این گجت در نقشه دیگری چون آیس بریکر (Icebreaker) کاربرد چندانی ندارد. البته خود گیم‌پلی بازی هم به قدری روان و سریع است که این شرایط برای کاراکترهای دیگر به هیچ وجه آزار دهنده نباشد.

فارغ از اسپشیالیست‌ها، جزییات مختلف این نقشه‌ها و طراحی دقیق آن‌ها حتی باعث می‌شود که همه سلاح‌ها نیز کاربرد خاص خودشان را داشته باشند. بنابراین توصیه می‌کنم در هنگام تجربه بلک آپس 4 به سلاح‌های غیر اتوماتیک و کندتر بازی نیز شانسی داده تا متوجه مزایا و معایب آن‌ها شوید. این سلاح‌ها نیز همگی بر اثر استفاده لول آپ شده و می‌توانید با نصب تجهیزات مختلف آن را به آلت قتل قوی‌تر و شخصی‌تری تبدیل کنید.

جزییات شخصی سازی کلاس‌ها و تنوع پِرک‌ها نیز به قدری است که تا ساعت‌ها مشغول آزاد کردن آن‌ها خواهید شد و پس از آن تازه به همان اندازه سرگرم آزمون و خطای هر کدام می‌شوید. البته با حذف شدن پرستیژ از این نسخه، سطح کلی شما زودتر از آنچه که فکرش را بکنید به نهایت خودش می‌رسد.

تنوع مودها و سلاح‌ها همگی سبب می‌شوند بخش چند نفره بلک آپس 4 به جرات یکی از بهترین‌های سری باشد اما متاسفانه چون گذشته محل‌های اسپاون یا همان شروع دوباره، ثابت و مشخص است که در حالت بازی ای چون کنترل می‌تواند حتی عملکرد کلی تیم را با مشکل مواجه کند و این بزرگترین و مهم‌ترین ایرادی است که می‌توان به بخش چند نفره بازی گرفت.

بلک اوت یا بهترین بتل رویال این روزها

چندی پیش در مقاله ای جداگانه از این گفتم که چطور بازی‌های بتل رویال روز به روز بیشتر و در نتیجه بی کیفیت‌تر می‌شوند اما تری‎آرک با بلک آپس 4 ثابت می‌کند که این ایده چطور هنوز می‌تواند جذاب باشد، اگر درست و کم نقص پیاده شود. بلک آوت بسیار بهینه و روان است و از ویژگی‌های مثبت بازی‌های هم سبکش الگو گرفته اما در انتها بتل رویال را با سبک و سیاق خاص کال آو دیوتی ارائه می‌کند.

همچنین این حالت باعث شده تا کال آو دیوتی بعد از سال‌ها تغییرات بزرگی به خود ببیند که دیگر امیدی نداشتیم روزی آن‌ها را در بازی ببینیم. نقشه بلک اوت بزرگترین در سری به حساب می‌آید که نه تنها طراحی دقیق و به یاد ماندنی دارد، بلکه در جای جای آن وسایل نقلیه ای چون هلیکوپتر و موتور پیدا می‌شود که برای اولین بار به سری قدم گذاشتند.

رنگ بندی روشن و کمی فانتزی محیط و سرعت بالای بازی بدون شک هر مخاطبی را به یاد فورتنایت می‌اندازد، برخی از مناطق نقشه، سرعت کمتر گلوله‌ها و سطح‌های مختلف ضد گلوله یادآور پابجی است و وسایل نقلیه متنوع نیز همان مزیتی است که طرفداران بتلفیلد تا مدت‌ها با آن فخر می‌فروختند.

اما بلک آپس 4 یک تقلید صرف از این بازی‌ها نیست. اکشن بازی سریع‌تر از فورتنایت بوده و هر کدام از مناطق نقشه از لحاظ لوت و راحتی به یک نحوی مهم هستند. برای مثال اگر تصمیم بگیرید روی تیمارستان نقشه فرود بیاید، در واقع دارید ریسک مبارزه با زامبی‌ها و حریفان بیشتر را به ازای سلاح‌ها و تجهیزات بهتر به جان می‌خرید. تمامی این مناطق نیز دسترسی راحت و سریعی به یکدیگر دارند.

وسایل نقلیه نیز همگی کنترلی روان و ساده دارند که با توجه به اولین حضور آن‌ها در سری، باید کلاهمان را به افتخار تری‌آرک از سر برداریم. همه این تغییرات بزرگ سبب می‌شوند تا در نگاه اول بلک آوت هیچ شباهتی به یکی از بخش‌های مهم کال آو دیوتی نداشته باشد اما تنها با تجربه آن است که متوجه اصالت گیم‌پلی و ویژگی‌های زبانزد سری می‌شوید.

تمام این ویژگی‌های جدید و قدیمی را با عملکرد فنی کم ایراد و پولیش شده و گجت‌ها و پرک‌های کاملا بالانس و عادلانه بلک اوت ترکیب کنید تا کاملا متوجه شوید چرا بلک آپس 4 بهترین بتل رویالی است که این روزها باید تجربه کنید. البته در مقایسه با بلک آپس 3، به نظر می‌رسد برخی از جزییات و افکت‌های گرافیکی چون طراحی چهره کاراکترها فدای عملکرد روان و بدون افت فریم بلک آوت شده.

بتلفیلدترین کال آو دیوتی

احتمالا هضم این قضیه که شوتر محبوب قدیمی‎تان دیگر بخش داستانی ندارد، برایتان هنوز هم سخت باشد و به این فکر کنید که صرف 60 دلار برای چنین نسخه ای ارزشش را ندارد. اما از یاد نبرید که در آن سوی میدان نبرد، رقیب چند ساله کال آو دیوتی یعنی بتلفیلد از همان قدیم تنها به خاطر بخش چند نفره اش مشهور بوده و حتی برخی از نسخه‌های ابتدایی کاملا فاقد بخش داستانی بودند.

تضاد بسیار عجیبی است اما به نظر می‌رسد امسال هر دو سری تلاش کردند تا بیشتر از قبل به یکدیگر شبیه شوند. بتلفیلد 5 با توجه به بتای منتشر شده (بررسی دیجیاتو) سریع تر و کژوال‌تر از هر زمانیست و بلک آپس 4 تاکتیکی‌ترین نسخه ای از سری است که تا به امروز تجربه کردیم. از طرفی اکتیویژن بخش محبوب داستانی را از بازیش حذف کرده و الکترونیک آرتز اهمیت بیشتری به آن داده.

اما در آخر هیچ کدام از این‌ها مهم نیست و کیفیت نهایی این دو است که اهمیت دارد و به همین بلک آپس 4 بهترین نسخه در چند سال اخیر است که نباید آن را از دست بدهید.