بهترین بازی های سال 2018 به انتخاب دیجیاتو [30 تا 21]

تنها چند روز تا پایان سال میلادی 2018 مانده و در کنار این که مسیحیان سراسر جهان سخت مشغول آماده شدن برای جشن کریسمس و تزیین خانه‌هایشان هستند، این روزها فرصت خوبی هم هست تا نگاهی داشته باشیم به سالی که گذشت.

• بهترین بازی های سال 2018 به انتخاب دیجیاتو [30 تا 21]
• بهترین بازی های سال 2018 به انتخاب دیجیاتو [20 تا 11]
• بهترین بازی های سال 2018 به انتخاب دیجیاتو [10 تا 1]

مراسم‌ها و جشنواره‌های مختلفی در این یک ماه اخیر بهترین فیلم‌ها، موسیقی و آثار هنری سال را انتخاب می‌کنند و ما هم به عنوان تیم دیجیاتو درست به رسم سال گذشته و همزمان با جشن باستانی یلدا فرصت را غنیمت شمردیم تا بهترین بازی‌های سال را انتخاب کنیم و با شما به اشتراک بگذاریم.

انتخاب بهترین بازی‌های سال 2018 سخت‌تر از آن بود که انتظارش را داشتیم. Red Dead Redemption 2 که ماه‌ها ما را سوار قطار هیجان و هایپ خودش کرده بود امسال منتشر شد، بعد از تعطیلات شیرین نوروز گاد آو وار منتشر شد تا اردیبهشت امسال را هم به اندازه تعطیلات 13 روزه ماه قبل لذت‌بخش کند و نسخه چهارم سری فورتزا هم بار دیگر خود را به عنوان بهترین بازی اتومبیلرانی اثبات کرد.

امسال بازی‌های مستقل هم چون گذشته و شاید حتی بیشتر از قبل حرفی برای گفتن داشتند. سلست، Into the Breach و Return of Obra Dinn از بهترین عناوین سال هستند که به خوبی شما را مدت‌ها از فضای شلوغ و پر سر و صدای بازی‌های بزرگ دور می‌کنند.

در این سری مطالب 30 بازی برتر سال را با ترتیب مشخصی برایتان لیست کرده‌ایم که البته بازی‌های موبایل و واقعیت مجازی در این لیست نماینده‌ای ندارند. اما امسال نیز چون پارسال تصمیم داریم تا شما را هم در انتخاب بهترین‌های سال شریک کرده و با سلیقه و نظر شما هم بیشتر آشنا شویم. بنابراین، بهترین بازی‌های سال را در قسمت نظرات بنویسید و در نظرسنجی زیر شرکت کنید تا شما هم در این انتخاب سهیم باشید.

[poll id="11"]

۳۰. Battlefield V

• ناشر: Electronic Arts
• سازنده: DICE
• پلتفرم: ایکس باکس وان، پلی استیشن 4، پی سی
• امتیاز دیجیاتو: ۷۵
• میانگین امتیازات: ۸۱

با تمامی حواشی و جنجالی که الکترونیک آرتز و دایس سر عرضه Battlefield V به پا کردند و تاخیر یک ماهه‌ای که بازی خورد، تا قبل از عرضه بازی حتی فکرش را هم نمی‌کردیم جدیدترین نسخه سری بتلفیلد بتواند خودش را در بین 30 بازی برتر سال جا دهد. البته از یاد نبرید بتلفیلد 5 ادامه همان نسخه قبلی است که در سال 2016 به عنوان سومین بازی برتر سال از سوی ما انتخاب شد و همین موضوع به خوبی عقبگرد و افت سری در این نسخه را نشان می‌دهد.

بتلفیلد 5 گان‌پلی بهتری از نسخه قبلی دارد و دو حالت جدید و متفاوت هم به لیست مودهایش اضافه کرده اما خود بازی به قدری از لحاظ محتوا محروم و ناقص است که بیشتر می‌توان آن را بسته الحاقی نسخه قبلی حساب کرد. از طرف دیگر با وجود آنکه می‌دانیم بخش داستانی هیچ وقت جز اولویت‌های سری بتلفیلد و استودیو دایس نبوده اما همان چهار قسمت War Stories این نسخه بی‌نهایت کلیشه‌ای و تکراری هستند.

انتخاب جنگ جهانی دوم به عنوان پیش زمینه این نسخه باعث شده تا بتلفیلد 5 چه از لحاظ بصری و هم سلاح‌ها و امکانات چندان متفاوت از برادر بزرگترش یعنی بتلفیلد 1 به نظر نرسد. امید داشتیم دایس با پشتیبانی‌اش از بازی آینده بهتری را برای آن رقم بزند که تا به امروز تنها قسمت چهارم و معمولی بخش داستانی، مود تایدز آو وار و دو سلاح نصیب‌مان شده و دستکاری Time to Kill یا همان TTK صدای بسیاری از خریداران بازی را هم در آورده است.

بخشی از بررسی بازی Battlefield V به قلم پدرام بهادری:

تعداد سلاح‌های هر کلاس هم حتی نسبتا کمتر از نسخه‌های قبلی است. با وجود آنکه قسمت‌های ذکر شده در بالا و حتی تمامی بسته‌های الحاقی Battlefield V قرار است به صورت رایگان به بازی اضافه شوند اما در هر صورت جدیدترین نسخه سری بتلفیلد با این محتوای ناقص بیشتر حکم یک بازی ارلی اکسزز یا همان دسترسی زودهنگام را دارد.

۲۹. Life Is Strange 2

• ناشر: Square Enix
• سازنده: Dontnod Entertainment
• پلتفرم: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان و پی سی
• امتیاز دیجیاتو: ۹۰
• میانگین امتیازات: ۸۱

قضاوت در مورد فصل دوم Life is Strange خیلی زود است. تا به امروز تنها قسمت اول بازی منتشر شده و کاملا این احتمال وجود دارد تا قسمت‌های بعدی خاطره خوبمان از این قسمت را خراب کنند. از جنبه‌های دیگر نیز به بازی نگاه کنیم، فصل دوم همان سبک گرافیکی و گیم‌پلی گذشته را دارد و خبری از تغییرات بنیادی و برجسته نیست.

اما همان روایت قسمت اول به اندازه‌ای کم نقص، احساسی و زیباست که نمی‌توانیم به آینده بازی امیدوار نباشیم. Life is Strange 2 با شجاعت تمام دست روی موضوعات حساسی چون نژادپرستی و سیاست می‌گذارد و به خوبی موفق می‌شود به یکی از معدود بازی‌های ویدیویی تبدیل شود که ایدولوژی‌هایش را تو چشمان شما فرو نمی‌کند.

شخصیت‌های خاکستری و قابل درک بازی به فصل دوم عمق بیشتری می‌بخشند و خوشبختانه این نسخه هم همچنان موسیقی‌های بی‌نظیر بسیاری در چنته خود دارد. اگر Life is Strange تا پایان امسال به طور کامل و با همین کیفیت منتشر شده بود، شاید آن را به راحتی در بین 10 الی 15 بازی برتر سال می‌دیدیم اما در حال حاضر عرضه ناقص اما شیرین فصل دوم اجازه نمی‌دهد این قسمت خوش ساخت جایگاهی بهتر از این پیدا کند.

بخشی از بررسی قسمت اول بازی Life is Strange 2 به قلم پدرام بهادری:

قسمت اول Life is Strange 2 حتی از مقدمه فصل اول نیز شروعی نفس گیر و گیراتر دارد و به زیبایی تمام موضوعات بزرگ و حساسی را نشانه می‎گیرد. بدون شک این احتمال وجود دارد که چهار قسمت بعدی به این خوبی نباشد و بازی چون یکی از آن جاده‌هایی که دنیل و شان در آن قدم می‌زدند، روی سراشیبی تندی قرار بگیرد.

اما به هر حال نمی‌توان منکر پتانسیل‌های بالای آن شد. چه فصل اول بازی را تجربه کرده باشید یا خیر، چه از آن خوشتان اومده باشد یا نه و حتی اگر قسمت‌های بعدی به فاجعه ای بزرگ تبدیل شوند؛ با اطیمنان می‌توانم بگویم که قسمت اول کاملا ارزش تجربه را دارد.

۲۸. A Way Out

• ناشر: EA Originals
• سازنده: Hazelight Studios
• پلتفرم: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان، پی سی
• امتیاز دیجیاتو: ۸۰
• میانگین امتیازات: ۷۸

A Way Out به هیچ وجه بازی بی عیب و ایرادی نیست. دیالوگ‌های شخصیت‌ها شما را به یاد فیلم‌های درجه سه هالیوودی می‌اندازد، هیچ کدام از مراحل کوچکترین چالشی برایتان ایجاد نمی‌کنند و پتانسیل‌های بسیاری هم در این بین از دست می‌روند. اما ساخته استودیو هیزلایت مهم‌ترین وظیفه‌اش را تقریبا به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد: سرگرم کردن مخاطب.

مینی‌گیم‌های فراوان بازی توجه شما را از شوتینگ ضعیف مراحل انتهایی دور می‌کند، تنوع بالای گیم‌پلی و فعالیت‌ها اجازه نمی‌دهد تا گویندگی ضعیف کاراکترها گوشتان را اذیت کند و در آخر با رسیدن به تیتراژ انتهایی بیشترین چیزی که یادتان مانده چندین ساعت تفریح و تجربه‌ای لذت‌بخش است.

ایرادات ریز و درشت بازی نمی‌گذارند تا A Way Out به اندازه بازی‌های بالاترش در لیست کامل و جذاب باشد اما اگر جایزه‌ای با عنوان «بهترین بازی لذت‌بخش دو نفره» داشتیم، برنده‌ای لایق‌تر از این عنوان وجود نداشت. بنابراین حتی اگر شده بعد از تجربه کردن تمامی بازی‌های بالاتر از A Way Out، دوست یا یکی از اعضای خانواده را صدا بزنید تا دو نفری برای چند ساعتی حسابی سرگرم شوید.

بخشی از بررسی بازی A Way Out به قلم پدرام بهادری:

به جرات می توان گفت گیم پلی A Way Out یکی از متنوع ترین و سرگرم کننده ترین نمونه هایی است که حداقل در چند سال اخیر تجربه کردید. بازی با الهام گرفتن از عناوین بسیار دیگری چون بازی های پلتفرمر و سری Splinter Cell، شانس تجربه فعالیت های کاملا متفاوتی چون ماشین سواری، چتربازی و حتی قایق سواری را به شما هدیه می دهد.

به بیان بهتر، هیچ کدام از مراحل بازی مثل دیگری نیست و بارها پیش می آید آن لبخند دائمی روی صورتتان به قهقه های بلند تغییر شکل می دهد. همکاری و هماهنگی عامل مشترک تمامی این تجربه ها است، چه زمانی که دو نفری پشت به پشت از دیواری بلند بالا می روید و هر اشتباهی از سمت هر کدامتان، به معنی سقوط هر دو شما است و یا چه زمانی که باید با هماهنگی دقیق یکدیگر پارو بزنید تا از جریان تند و خشمگین رودخانه در امان بمانید.

۲۷. FIFA 19

• ناشر: Electronic Arts
• سازنده: EA Sports
• پلتفرم: پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان، ایکس باکس ۳۶۰، پلی استیشن ۳ و پی‌سی
• امتیاز دیجیاتو: ۷۸
• میانگین امتیازات: ۸۳

به رسم هر سال الکترونیک آرتز با عرضه یک نسخه جدید از سری محبوب فیفا، تمام تلاشش را کرد تا طرفداران این سری قدیمی مجاب شوند آن ۶۰ دلار ناقابل را بپردازند و با خود یک فیفا ۱۹ به خانه ببرند. فیفا ۱۹ از بسیاری جهات بازی خوبیست و می‌شود از آن به عنوان یک نسخه قابل قبول در تاریخ سری یاد. برای مثال اضافه شدن حالت‌های مختلف بازی کردن یک ایده تازه و در عین حال جالب بود که به لطف آن حالا فیفا ۱۹ رنگ و بوی تازه‌ای نسبت به نسخه‌های قدیمی‌تر خود پیدا کرده.

اما از طرفی همه ویژگی‌های تازه فیفا ۱۹، آن چیزی نبودند که طرفداران پر و پا قرص این سری انتظار داشتند. یکی از این ویژگی‌ها که در نهایت به پاشنه آشیل فیفا ۱۹ تبدیل شد اضافه شدن ویژگی تایم فینیشینگ بود. به عبارتی می‌توان گفت، روزی نیست که کاربران این مجموعه پرطرفدار از اعصاب خوردکن بودن تایم فینیشینگ فریاد نارضایتی سر ندهند. به خاطر همین ایرادات ریز و درشت جایگاه بیست و هفتم بهترین بازی‌های سال ۲۰۱۸ دیجیاتو به فیفا ۱۹ رسید.

بخشی از بررسی FIFA 19 به قلم حسین آدینه:

فیفا 19 قطعاً بهبودهای فراوانی نسبت به نسخه قبلی داشته، اما به نظر می رسد دیدگاه کلی توسعه دهندگان برای تجربه غایی یک شبیه ساز فوتبال، با سخت تر شدن بازی اشتباه گرفته شده است. هرچقدر فیفا 18 نسبت به فیفا 17 گیم پلی روان تر و آزادی عمل بیشتری داشت، فیفا 19 روی سخت گیری های بی مورد تمرکز کرده و با پیاده سازی چند المان کنترلی جدید، شور و شتاب مسابقات را به درگیری های مداوم و طاقت فرسا تبدیل نموده است.

۲۶. Subnautica

• ناشر: Unknown Worlds Entertainment
• سازنده: Unknown Worlds Entertainment
• پلتفرم: پی سی، ایکس ‌باکس وان، پلی‌ استیشن 4
• امتیاز دیجیاتو: ۹۵
• میانگین امتیازات: ۸۷

بازیسازان زیادی هستند که تلاش می‌کنند با ایجاد هیاهو و تبلیغات زیاد بازی‌های خود را بزرگ‌تر از آنچه هستند نشان دهند. نقطه مقابل این افراد، بازیسازانی هستند که از هر گونه هیاهو دوری می‌کنند و درنهایت محصولی ارائه می‌دهند که علاوه بر برآورده کردن انتظارات می‌تواند رضایت کاربران را نیز جلب ‌کند.

سابناتیکا حاصل بازیسازانی از نوع دوم است. سابناتیکا را می‌توان بی‌نقص‌ترین و از طرفی کامل‌ترین بازی چند سال اخیر دانست که المان اکتشاف را به عنوان اصلی‌ترین مکانیزم خود انتخاب کرده است. بازی به دور از هرگونه هیاهو منتشر شد و به همین خاطر متاسفانه بسیاری از کاربران در ایران آشنایی چندانی با آن ندارند و همچنان فرصت تجربه آن را پیدا نکرده‌اند.

سابناتیکا در برهه‌ای از زمان رخ می‌دهد که انسان‌ها با استفاده از کشتی‌های فضایی خود مشغول استعمار سیارات دیگر هستند. کشتی فضایی Aurora توسط سیگنالی ناشناخته از سطح یک سیاره کنترل خود را از دست می‌دهد و سقوط می‌کند و شما تنها بازمانده آن در سیاره‌ای پوشیده از آب هستید.

همچون تمام بازی‌های اکتشافی دیگری که تا کنون تجربه کرده‌اید، جستجوی اقیانوس‌های بی‌کران و تلاش برای پیدا کردن مواد اولیه مورد نظرتان یکی از اهداف اصلی شماست. سابناتیکا را می‌توان اولین بازیی دانست که به خوبی حس حضور در اقیانوس را برایتان تداعی می‌کند.

این تجربه تلفیقی از آرامشی است که با شنیدن سکوت بی‌نظیر اقیانوس برایتان به ارمغان می‌آورد یا حس ترسی که بخاطر حضور در محیطی ناشناخته و غیرقابل پیشبینی به شما القا می‌کند.

بخشی از بررسی بازی Subnautica به قلم محمدامین بهتوئی:

سابناتیکا زیباست و دقیقا همان تصویری را ارائه می‌دهد که همه ما از دنیای زیر آب داریم. جلوه‌های بصری بازی در بسیاری از شرایط موجب پدید آمدن منظره‌هایی چشم نواز می‌شوند که با این سطح از جزئیات در کمتر بازیی دیده‌ایم.

فارغ از هر آنچه چشم‌هایتان می‌بیند و می‌پسندد، صداگذاری بازی نیز فوق العاده است. براساس همین صداگذاری عالی بازیست که در بسیاری از مواقع تصمیم می‌گیرید موتور زیردریایی خود را خاموش کرده با دقت گوش دهید، تا بتوانید موجوداتی که در اطرافتان هستند را شناسایی کنید.

برخلاف No Man’s Sky که با تبلیغات فراوان مبنی بر ارائه‌ تجربه‌ای منحصر به فرد نتوانست موفق باشد و به سرعت توسط انتقادات کوبنده مخاطبان تحقیر شد، سابناتیکا توانست با ارائه یک محتوای ارزشمند و سرگرم کننده موفقیت‌های زیادی را نصیب خود کند.

۲۵. Hitman 2

• ناشر: Warner Bros
• سازنده: IO Interactive
• پلتفرم: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان، پی سی
• امتیاز دیجیاتو: ۸۰
• میانگین امتیازات: ۸۲

از سال 2016 که هیتمن با یک ریبوت اپیزودیک خط مشی تازه‎ای در پیش گرفت، فرنچایز قدیمی IO Interactive وارد بهترین فاز خود از زمان Hitman: Blood Money شد. Hitman 2 هم دنباله‎رو همان مسیری است که با نسخه سال 2016 بنیان گذاشته شد؛ اما با این فرق که حالا بزرگ‎تر، کشنده‎تر و سرگرم‌کننده‎تر از هر زمان دیگر شده و البته که برخی از بزرگ‎ترین مشکلات نسخه قبل هم برطرف شده‎اند تا با یکی از کامل‌ترین بازی‎های مخفی‎کاری تمام دوران طرف باشیم.

احتمالات بی‎شماری که هنگام ارتکاب قتل در اختیارتان می‎گیرد و تکرارپذیری عجیب و غریب مراحل کاری می‎کند که فقط به یک بار پشت سر گذاشتن هر ماموریت قانع نباشید. می‎توانید برای ساعت‎ها، روزها و هفته‎ها پای Hitman 2 بنشینید و هنوز هم راه‎های تازه‎ای برای از پیش رو برداشتن هدف‎ها بیابید. برای یک بازی اکشن مخفی‎کاری، چنین چیزی دستاورد کمی نیست و حالا که فرنچایزهایی مثل Metal Gear Solid و Splinter Cell به مرخصی طولانی‎مدت رفته‎اند، Hitman بدون هیچ تردید مشعل‎دار این ژانر مورد اغماز قرار گرفته است. با این همه، مشکلاتی که IO Interactive این‌بار از نظر تامین سرمایه داشته به بروز مشکلاتی منجر شده که متاسفانه قابل بخشش نیستند؛ چه در زمینه هوش مصنوعی، چه کات‎سین‎های سرهم‎بندی شده بازی و چه روایت داستان که هنوز آن پختگی لازم را ندارد.

بخشی از بررسی بازی Hitman 2 به قلم پدرام بهادری:

هر ماموریت Hitman 2 مملو است از داستان‌های فرعی و روش‌های خلاقانه ای برای کشتن که بارها شما را به تکرار دوباره آن‌ها دعوت می‌کند. ابزارها و امکاناتی که با هر بار تمام کردن مرحله آزاد می‌شوند، قوائد بازی را به طور کامل تغییر می‌دهند.

آن اتاق در بسته ای را که کنجکاو بودید ببینید به کجا می‌رسد، به یاد می‌آورید؟ حالا این بار وسیله ای در اختیار دارید که در آن را باز کنید. اگر برای بار سوم مرحله را از داخل پارکینگ شروع کنید و دیگر نیازی نباشد که پلیس‌ها را دور بزنید، چطور؟ یا چه بهتر از آنکه سلاح تک تیراندازی در بالای پشت بام یک ساختمان پنهان کنید و از راه دور هدفتان را از پا در آورید.

۲۴. Spyro Reignited Trilogy

• ناشر: Activision
• سازنده: Toys for Bob
• پلتفرم: پلی استیشن 4
• میانگین امتیازات: ۸۲

در دوران سلطنت سونی بر کنسول‌های خانگی با پلی استیشن 1 بازی های گوناگونی عرضه شد که هنوز هم دنباله‌های آن‌ها ساخته می‌شود و میلیون‌ها طرفدار در سرتاسر دنیا دارند. برخی از این بازی‌ها اما با پا گذاشتن به کنسول‌های نسل شش و هفتم به بیراهه رفتند و نتوانستند موفقیت گذشته خود را تکرار کنند.

اسپایرو یکی از همین عناوین بود که همچنان نخستین سه گانه کلاسیک آن لقب بهترین در سری را با خود به همراه دارد و نتوانست در سه گانه بعدی و‌‌ بازی های مستقل بعد از آن بدرخشد. در سال ۲۰۱۸ اما کمپانی Toys For Bob با بازسازی کامل این سری توانست موفقیتی مشابه کار قبلی‌شان یعنی بازسازی سه گانه کرش بندیکوت را پدید بیاورد. تفاوت کار‌ جدید آنها این است که این شرکت پیش‌تر در ساخت چند بازی از سری Skylanders (فرنچایزی در جهان بازی اسپایرو) دست داشت و از قدیم با دنیای اژدهای بنفش رنگ آشنا بود.

بازسازی‌های جدید کاملا توسط عشاق این سری صورت گرفته و ضمن حفظ حال و هوای نسخه های کلاسیک، گرافیک و گیم پلی دستخوش تغییرات ریز‌ و درشتی شده که هم نوستالژیک بازان را راضی می‌کند و هم گیمرهای جدید را با یکی از بهترین بازی‌های پلتفرمر تاریخ آشنا می‌سازد. افق بلندی برای آینده ماجراهای اژدهای بنفش پیش بینی می کنیم و احیای اسپایرو در کنار کرش بندیکوت می‌تواند اکتیویژن را رقیب خطرناکی برای بازی‌های پلتفرمر نینتندو مبدل کند. بررسی این بازی را به زودی در دیجیاتو می‌خوانید.

بخشی از بررسی بازی Spyro Reignited Trilogy به قلم آرش پارساپور:

اکتیویژن توانست با بازسازی سه گانه کلاسیک کرش، یک اثر بی‌نظیر پلتفرمینگ را به کنسول‌های نسل حاضر اعطا کند و این رسالت خود را با عرضه عنوان Spyro Reignited Trilogy تکمیل کرده است. هر دوی این عناوین به زیبایی هرچه تمام‌تر دوباره احیا شدند و حالا می‌توان زنگ خطری را از سوی این استودیو برای ناشرانی چون نینتندو شنید چرا که این بازی‌ها پتانسیل این را دارند تا بتوانند بار دیگر فرنچایز خود را راه ‌اندازی کنند.

البته نباید فراموش کرد که هسته اصلی هر دوی این سه گانه‌ها به استودیوهای غول و بی‌نظیری همچون ناتی داگ و اینسومنیاک گیمز برمی‌گردد و در واقع افراد خلاق این استودیوها بودند که توانستند عنوانی را سالیان سال پیش بسازند که بتواند در بیست سال بعد هم همچنان بدرخشد.

۲۳. Return of the Obra Dinn

• ناشر: 3909 LLC
• سازنده: 3909 LLC
• پلتفرم: پی سی، مک
• امتیاز دیجیاتو: ۸۰
• میانگین امتیازات: ۸۸

لوکاس پوپ، کارمند پیشین ناتی داگ که بعداً به بازی‎سازی مستقل تبدیل شد و شاهکاری به‎نام Papers, Please را در کارنامه خود ثبت کرد، امسال با یک بازی کاملاً خرق عادت به میدان بازگشت و بار دیگر نشان داد یکی از خلاق‎ترین فعالان این صنعت است. Return of the Obra Dinn روایت یک کشتی تجاری است که 6 سال بعد از ناپدید شدن یافت می‏‎شود؛ اما این‎بار هیچ اثری از خدمه کشتی نیست و کشف آنچه بر افراد حاضر در کشتی گذشته به گیمر واگذار می‎شود.

اما این تنها داستان‎سرایی مرموز بازی نیست که Obra Dinn را به یکی از بهترین عناوین امسال تبدیل می‎کند؛ در عوض این معماهای بازی و صد البته دیزاین گرافیکی منحصر به فرد بازی هستند که آن را به تجربه‎ای دلچسب و متفاوت تبدیل می‎کنند. درست مثل Papers, Please، بازی جدید پوپ شکلی تازه از پازل‎های مبتنی بر اطلاعات را پیش روی گیمر می‎گذارد و برای حل آن‎ها باید دائماً به دفترچه‎تان سرک بکشید و اطلاعات مختلف را زیر و رو کنید. بازی‎های معمایی معمولاً منطقی مشخص را به شما آموزش می‎دهند و سپس پازل‎ها را بر همان مبنا تعریف می‎کنند. Obra Dinn اما به هوش گیمر اعتماد دارد و اجازه کشف همان منطق ابتدایی و سپس نتیجه‎گیری براساس آن را کاملاً به گیمر می‎سپارد؛ و همین مسئله است که Return of the Obra Dinn را به یکی از قابل‎توجه‎ترین بازی‎های امسال و یکی از قابل‎توجه‎ترین بازی‎های معمایی تمام دوران تبدیل می‎کند.

بخشی از بررسی بازی Return of the Obra Dinn به قلم محمد امین بهتوئی:

با حضور روی عرشه کشتی، اجسادی را مشاهده می‌کنید که تنها استخوانشان باقی مانده. هنگامی که نزدیک اجساد می‌شوید می‌توانید با قدرت ساعت خود به گذشته برگردید و چند ثانیه قبل از کشته شدن این افراد را مشاهده کنید. با استفاده از شواهدی مانند دیالوگ‌های کوتاهی که می‌شنوید یا تصاویری که پیش از مرگ هریک از سرنشینان کشتی مشاهده می‌کنید می‌بایست نحوه مرگ، نام، وظیفشان روی کشتی و ملیت آنان را تشخیص دهید.

درواقع بازی از ابتدا تا انتها همین روند را طی می‌کند. مشاهده تصاویر، تلاش برای پیدا کردن اطلاعات و ارتباط میان شخصیت‌ها و درنهایت یادداشت کردن اطلاعات کسب شده در دفترچه‌ای که به همراه دارید.

۲۲. Into the Breach

• ناشر: Subset Games
• سازنده: Subset Games
• پلتفرم: پی سی و نینتندو سوییچ
• امتیاز دیجیاتو: ۹۱
• میانگین امتیازات: ۸۹

Into the Breach بهترین بازی جمع و جور سال است. عنوانی که حجم آن از صد مگابایت بالاتر نمی‌رود اما محتوایی دارد که می‌تواند برای ساعت‌ها شما را سرگرم‌ کند. به عنوان یک بازی تاکتیکال نوبتی، باید از زمین با استفاده از سه سربازی که در اختیار دارید دفاع کرده و مانع از خرابی منطقه مورد نظر شوید.

Into the Breach همین کار ساده را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد تا تجربه آن‌ برای ساعت‌ها برای شما تکراری نشود. عمق بالای گیم‌پلی این عنوان هم زمانی مشخص می‌شود که بعد از تکرار یک مرحله متوجه می‌شوید که در هر کدام از مراحل ده‌ها راه مختلف برای به موفق رسیدن وجود دارند.

این راه‌های مختلف هر کدام استراتژی خاص خودشان را دارند که تسلط پیدا کردن به آن‌ها بسیار شیرین است. در همین زمان آیتم‌های گوناگونی وجود دارند که استفاده از هر کدام آن‌ها تاثیرات گوناگونی روی گیم‌پلی بازی خواهد گذاشت.

همه این‌ها در کنار یکدیگر باعث شده‌اند Into the Breach یکی از بهترین بازی‌های چند سال اخیر برای علاقه‌مندان به سبک استراتژی و یک گزینه بسیار مناسب برای پیدا کردن علاقه به این سبک باشد.

بخشی از بررسی بازی Into the Breach به قلم شایان کرمی:

Into the Breach یکی از بهترین بازی های تاکتیکال طی سال های اخیر است و حتی به بزرگان این سبک نیز طعنه می زند. گیم پلی سرگرم کننده و تکرار پذیر این بازی جمع و جور، برای ساعت های زیادی توانایی سرگرم کردن شما را دارد و حتی اگر علاقه ای به بازی های تاکتیال ندارید، می تواند راهنمای خوبی برای علاقه مند شدن به این سبک باشد.

۲۱. Detroit: Become Human

• ناشر: Sony Interactive Entertainment
• سازنده: Quantic Dream
• پلتفرم: پلی استیشن 4
• امتیاز دیجیاتو: ۸۲
• میانگین امتیازات: ۷۸

Detroit: Become Human آخرین ساخته کوانتیک دریم است که یک بار دیگر نشان می‎دهد این استودیوی فرانسوی و کارگردان آن، دیوید کیج هنوز بهتر از هرکس دیگر با راه و رسم ساخت عناوین پیرو ژانر Interactive Drama آشنا هستند. دیترویت روی موضوعی دست می‎گذارد که به یکی از دغدغه‎های کنونی بشر تبدیل شده و گرچه روایت داستان پستی‎ها و بلندی‎های خودش را دارد، اما در لحظاتی بسیار نبوغ‌آمیز ظاهر می‎شود و ارزش‎های اخلاقی گیمر را شدیداً به چالش می‎کشد.

چنین مسئله‎ای درباره گیم‎پلی و انتخاب‎ها هم مصداق دارد. دیترویت در بخش اعظمی از اوقات همان‎چیزی است که پیشتر با Heavy Rain و Beyond تجربه کرده‎ایم، اما تاثیر انتخاب‎ها این بار سهمگین‎تر از هر زمان دیگری است و این‎بار به چشم می‎بینید که یک جمله اشتباه، یک حرکت اشتباه یا یک تصمیم اشتباه، چطور می‎تواند بر سرنوشت نه فقط خود شما، بلکه افراد دیگر هم تاثیر بگذارد. حقیقت اینست که Detroit: Become Human با غایی‎ترین ورژن خود فاصله بسیار دارد، اما در عین حال جزو نخستین نمونه‎های این ژانر است که نه‎تنها گیمر را در چندراهی‎های اخلاقی سرنوشت‎ساز قرار می‎دهد، بلکه انتخاب‎ها را به قدری ملموس طراحی کرده که از پیامدهای آن‎ها کمابیش باخبر خواهید بود و با چشمانی بسته به چاه نمی‎افتید.

بخشی از بررسی بازی Detroit: Become Human به قلم شایان ضیایی:

دیترویت از نظر روایت داستان احتمالاً بهترین اینتراکتیو درامایی است که می توانید در تاریخ چند ده ساله بازی های ویدیویی بیابید. فضاسازی بازی به اندازه هوی رین و فارنهایت فراموش نشدنی نیست اما نوعی بلوغ محسوس در سبک روایت داستان به چشم می خورد که دیترویت را به تجربه ای لذت بخش تبدیل می کند.

در صنعتی که اکثر بازی های مشابه (بخوانید بازی های Telltale) صرفاً توهم انتخاب به گیمر می دهند و در نهایت شما را از تلاش عبثی که برای تغییر داستان داشته اید منزجر می کنند، دیترویت توانسته خط مشی تازه ای برای ژانر خود ترسیم کرده و «انتخاب» را نه به عنوان المانی فانتزی، بلکه به عنوان عنصری حقیقتاً تغییردهنده ارائه کند.