معرفی بازی گلمراد؛ بازگشت به خانه کودکی
عکس پایین را ببینید، مربوط به انیمیشن آغازین «گلمراد» است و بازی در همین ویدیو چند ثانیهای با شوخیهایش نشان میدهد که یک اثر بومیشده معمولی نیست. گلمراد در بهترین لحظههایش هم باز نسخه فارسی ...
عکس پایین را ببینید، مربوط به انیمیشن آغازین «گلمراد» است و بازی در همین ویدیو چند ثانیهای با شوخیهایش نشان میدهد که یک اثر بومیشده معمولی نیست. گلمراد در بهترین لحظههایش هم باز نسخه فارسی Homescapes است و پایش را فراتر نمیگذارد ولی آنقدر این ترکیب فرهنگ ایرانی با گیمپلی Homescapes جذاب از آب درآمده که خیلی وقتها به این شباهتها توجهی نمیکنید.
چیزی که همه بازیهای بومیشده باید باشند؛ تزریق درست فرهنگ داخلی در تک تک بخشها و گلمراد با وجود اینکه در بعضی قسمتها زیاده روی میکند اما اگر بخواهیم کلی به بازی نگاه کنیم، سازنده توانسته به این هدف برسد. گلمراد روایتگر داستان شخصیتی با همین نام است که به همراه همسرش تصمیم میگیرد به خانه قدیمی خود بازگردد.
خانه سالها متروکه بوده و حالا وظیفه گلمراد است تا دستی به سر و روی آن بکشد. اینجاست که نقش بازیکن مشخص میشود، گلمراد از ترکیب دو سبک مختلف تشکیل شده؛ «ساختوساز» و «جورکردنی» که مکمل یکدیگر بهحساب میآیند. در بخش جورکردنی (Match Three) که مشابه کندی کراش است، باید با کنار یکدیگر گذاشتن اجسام مشابه کارهایی که بازی گفته را انجام دهید.
مثلا ۲۰ جسم زرد را پیش هم بگذارید یا لیوانهای شربت را از بالا به پایین برسانید. هر مرحله که تمام میشود، بازی یک ستاره به بازیکن داده و با این ستارهها میتوان خانه را با وسیلههای مختلف تغییر داد. گلمراد در قسمت ساختوسازش علمکرد خوبی دارد، بازی در این زمینه کاملا شبیه به Homescapes رفتار میکند و برای هر وسیله خانه، کاربر میتواند از بین سه نمونه یکی را انتخاب کند.
تنها تفاوت بازی در این بخش با منبع الهامش، نمای کلی ساختمانی است که باید آن را بازسازی کنید. در نتیجه این تغییر، وسیلههایی که میخرید نیز بیشتر به حال و هوای خانههای ایرانی نزدیک شده و همین دو تغییر برای عنوانی که سعی دارد یک تجربه بومی از Homescapes ارائه بدهد، کافی بهنظر میرسد.
اما قسمت جورکردنی گلمراد به اندازه بخش ساختوسازش موفق عمل نمیکند. بازی در این بخش نیز تغییراتی داشته، تصمیمی درست که بهخاطر پیادهسازی اشتباه نتوانسته آنطور که باید خودش را نشان دهد؛ گلمراد در قسمت جورکردنیاش سرگرمکننده است ولی بازی توانایی این را داشت تا از این هم اعتیادآورتر باشد.
مشابه بقیه بازیهای جورکردنی اگر بیش از سه جسم را کنار یکدیگر بگذارید آیتم قدرتمندی به وجود میآید. نکته اینجاست کمبود یک آیتم ماهیمانند شبیه به کندی کراش (این آیتم پرواز کرده و به نقطهای از محیط میرود) در اینجا کاملا احساس میشود، بهخصوص برای مرحلههایی که محیطها دارای گوشههایی هستند. چون بدون این نوع آیتم، رسیدن به این قسمتها چالش بیشتری را بههمراه دارد.
سازنده حداقل میتوانست با آیتمهای پولی این خلا را پر کند. بازی را Pay to Winتر (عناوینی که در آنها برای رسیدن به رتبههای بالاتر حتما باید پول بدهید) میکرد ولی باعث میشد تا دیگر با چنین مشکلی برای رسیدن به نقاط گوشه محیط روبهرو نباشیم. نکته دوم به ترکیب آیتمهای قدرتی برمیگردد.
در اینجا اگر دو آیتم قدرتی را ترکیب کنید، هیچ قدرت بزرگتری را نمیبینید. احتمالا سازنده میخواسته تا از نمونههای مشابه فاصله بگیرد ولی روند طراحی مراحل گلمراد تفاوتی با دیگر بازیهای جورکردنی ندارد. من وقتی لذت کامل را از این سبک بازیها میبینم که دستم برای انجام استراتژیهای مختلف باز باشد و برای هر کنشی یک واکنش متفاوت را ببینم.
البته با وجود این دو مشکل گلمراد همچنان اثر جذابی است. عنوانی که به یک بالانس مناسب بین هر دو بخش ساختوساز و جورکردنی رسیده و با پخش کردن ویژگیهای گوناگونی توانسته هر دو را سرگرمکننده کند. بنابراین اگر به دنبال اثری مفرح با حالوهوای کندی کراش و قابلیت ویرایش خانه هستید، بازی را از دست ندهید.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.