ماموریت انقلابی بعدی ناسا مشخص شد: کشف یکی از اقمار زحل

روز گذشته ناسا اعلام کرد که ماموریت مهم بعدی آن برای کشف منظومه خورشید، فرودگری به نام دراگونفلای یا سنجاقک است که مانند یک پهپاد بر فراز سطح تایتان یا بزرگ ترین قمر زحل به پرواز در خواهد آمد.

از آنجایی که جو پیرامونی تایتان با هیدروکربن پر شده (آن هم با ضخامتی بیشتر از جو زمین) به محیطی بسیار جذاب برای اکتشافات فضایی دانشمندان بدل گردید و حالا ناسا طی یک کنفرانس خبری بسیار مهم اعلام کرده که می خواهد طی یک ماموریت دو ساله به بررسی شیمی پیچیده این قمر بپردازد.

دانشمندان ناسا از مدت ها قبل بر سر یک دوراهی بسیار مهم برای انتخاب ماموریت بعدی خود قرار داشتند و نهایتان تصمیم خود را گرفتند؛ ماموریت دیگری که توجه آنها را به خود جذب کرده بود اکتشافات فضایی در دنباله داری به نام 67P/Churyumov–Gerasimenko بود که پیشتر فضاپیمای روزتای اروپا آن را رصد کرده بود اما آنها در بررسی های خود به این نتیجه رسیدند که این ماموریت اطلاعات چندان ارزشمندی را در اختیارشان قرار نخواهد داد.

جالب است بدانید که در سال ۲۰۰۴ میلادی نیز یک فضاپیمای کوچک که توسط سازمان فضایی اروپا ساخته شده بود از کاوشکر کاسینی ناسا در منظومه زحل جدا شد و روی جو ضخیم تایتان فرود آمد. آن فرودگر تنها ۹۰ دقیقه روی سطح قمر زحل دوام آورد اما در همان بازه کوتاه نیز توانست اطلاعات ارزشمندی را در رابطه با آن دنیای سرد و عیجب در اختیار فضانوردان قرار دهد؛ دنیایی که سطح آن پر بود از رودخانه ها و دریاچه های مملو از متان مایع.

دانشمندان باور دارند این خصوصیت شیمیایی پیچیده در اتمسفر تایتان و سطح آن شباهت زیادی به شیمی زمین پیش از ایجاد حیات روی آن دارد. در واقع تایتان یک آزمایشگاه شیمی کامل است برای درک شیمی پیش از حیات زمینی.

بودجه پروژه دراگونفلای

این ماموریت تازه آنطور که ناسا اعلام کرده یک میلیارد دلار هزینه روی دست این سازمان گذاشته است. دراگونفلای در واقع چهارمین ماموریت متوسط ناسا بعد از پرواز نیو هورایزنز برفراز پلوتو ، پرواز فضاپیمای جونو که حالا در مشتری به سر می برد و ماموریت اکتشافاتی OSIRIS-REx حول سیارک Bennu است. پیش بینی شده که این ماموریت در سال ۲۰۲۶ و با کمک یک راکت نامعلوم آغاز شود که در این صورت فضاپیما در سال ۲۰۳۴ به سطح تایتان می رسد.

بودجه این ماموریت دو ساله یک میلیارد دلار اعلام شده است

بعد از رسیدن به موقعیت مورد نظر دراگونفلای در منطقه ای که با دانه های بزرگ شن پوشیده شده فرود خواهد آمد. در ادامه یک ژنراتور حرارتی الکتریکی رادیو ایزوتوپیک باتری موجود در دراگونفلای را شارژ‌ میکند و باتری نیز در ادامه سیستم پروازی فضاپیما را شارژ می کند تا برای چند پرواز اکتشافاتی بر فراز آن در بازه زمانی ۲ سال و نیمه از زمان حضورش در تایتان آماده شود. در این مدت دراگونفلای مساحتی بالغ بر ۱۸۰ کیلومتر را پوشش می دهد که این مقدار وسعت قابل توجهی از سطح تایتان با شعاع ۵۱۴۹ کیلومتری آن را تشکیل میدهد.

اتمسفر ماه تایتان نیز طبق اعلام ناسا ضخامتی تا چهار برابر بیشتر از جو زمین دارد و گرانش آن یک هفتم جاذبه موجود در سطح زمین است که این پرواز دراگونفلای بر فراز آن ساده تر می کند.