عبور از مرز تخطی زمین در سال 2019؛ منابع یک سال را طی هفت ماه مصرف کردیم

روز استفاده بیش از حد از زمین (Earth Overshoot Day) تاریخی است که مقدار غذا، چوب، فیبر و کربنی که استفاده یا تولید کرده ایم، از مقداری که سیاره می تواند طی یکسال جبران کند بیشتر می شود. معیاری که نشان می دهد تا چه اندازه منابع زمین را تحت فشار گذاشته ایم، و تا چه مقدار با آن چه طبیعت می تواند بازسازی کند همگام نیستیم.

استفاده ما از منابع زمین در سال 1970 با توان آن برابر بود

بیست سال قبل یعنی سال 1999 میلادی، روز استفاده بیش از حد از زمین مطابق بود با 29 سپتامبر (تقریبا 9 ماه بعد از شروع سال میلادی)، در حالت ایده آل این تاریخ باید برابر با 31 دسامبر (آخرین روز سال میلادی) یا حتی اوایل سال بعد باشد تا منابع زمین فرصتی برای بازسازی داشته باشند و سال بعد را در حالت خطر شروع نکنند. اولین روز استفاده بیش از حد از زمین سال 1970 ثبت شد و برابر با 29 دسامبر بود، یعنی دو روز قبل از اتمام سال.

از آن سال به بعد این تاریخ تنها جلو افتاده و امسال نیز مانند سال قبل به 29 جولای، یعنی تنها 7 ماه پس از شروع سال جدید میلادی رسیده است. به جای ناامید شدن، سازمان  Global Footprint Network به اختصار (GFN) که وظیفه تخمین زدن منابع زمین و زمانی که برای مصرفشان لازم است را محاسبه می کند، روی راهکارهایی تمرکز کرده که به کمک آن ها بتوان این تاریخ را عقب تر انداخت.

به گفته آن ها بهترین راه برای عقب انداختن این روز به صفر رساندن نشر دی اکسید کربن است. طبق محاسبات آن ها، اگر قادر باشیم میزان کربن انتشار یافته را به نصف برسانیم، روز استفاده بیش از حد از زمین حدوداً سه ماه عقب تر خواهد رفت. آن ها متوجه شده اند که اگر تمام ساختمان ها و زیر ساخت های صنعتی موجود از انرژی تجدید پذیر استفاده کنند، این تاریخ 21 روز عقب خواهد افتاد؛ حتی اگر رفتار انسان ها هیچ تغییری نکند.

GFN روی تغییرات ساختاری تاکید دارد

اما تغییر رفتار انسان ها در استفاده از منابع زمین نیز یک راهکار قدرتمند است. حمل و نقل شخصی مسئول 17 درصد کربن دی اکسید تولیدی در جهان است. اگر مردم استفاده از خودروهایی با موتور درون سوز را به نصف برسانند و به جای آن پیاده روی و دوچرخه سواری کنند یا از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند، تاریخ استفاده بیش از حد از زمین 11.5 روز عقب خواهد افتاد.

یکی دیگر از اتفاقاتی که می تواند تاثیری قابل توجه بر این روند بگذارد تاثیرات صنعت خوراکی و کشاورزی است. اگر ما 50 درصد گوشت کمتری مصرف کنیم و خوردن سبزیجات را افزایش دهیم، می توانیم این تاریخ را 15 روز عقب بیندازیم. کاهش دور ریز غذاها این تاریخ را 10 روز جا به جا می کند. کاهش نرخ تولید مثل نیز می تواند تا سال 2050 روز استفاده بیش از حد از زمین را تا یک ماه به تعویق بیندازد.

با اینکه تصمیمات و سبک زندگی های فردی در جا به جایی این تاریخ تاثیر زیادی دارند، GFN روی تغییرات ساختاری تاکید دارد. برای مثال توسعه های شهری باید به صورتی انجام شوند که مردم قادر به کنار گذاشتن خودروهای شخصی باشند. صنایع غذایی و کشاورزی باید تولید بیش از اندازه گوشت را متوقف کنند و تولیدات حیوانی باید به سمت پایداری پیش بروند. صنایع تولید چوب نیز اگر در روش های خود بازبینی کنند و 350 میلیون هکتار جنگل کاری صورت بگیرد، این تاریخ هشت روز دیگر نیز عقب خواهد رفت.

با تمرکز روی راهکارهایی که تاریخ استفاده بیش از حد از زمین را عقب می اندازند، GFN می خواهد ثابت کند که تلاش های فردی در جهت مسیر اصلی نقش دارند. اگر هدف عقب انداختن این تاریخ باشد، هرکدام از راه حل هایی که GFN مطرح کرده راهی را برای رسیدن به آن نشانمان می دهند.