چای های کیسه ای میلیون ها ذره پلاستیک را وارد بدن انسان می کنند

تحقیقات جدید از احتمال وجود میلیون ها ذره میکروسکوپی پلاستیک در هر فنجان چای خبر می دهد. دانشمندان اخیرا اعلام کرده اند تقریبا ۹۶ درصد از چای های کیسه ای حاوی پلی پرو پیلن هستند؛ ماده ای که برای مهر و موم کیسه های کوچک چای مورد استفاده قرار می گیرد.

البته در  ماه های اخیر برخی برندهای مطرح تولید کننده چای تلاش کرده اند که این ماده شیمیایی را به کلی از محصولات خود حذف نمایند با این حال از آنجا که تلاش ها برای پیدا کردن ماده جایگزین برای آن ادامه دارد، بسیاری از برندهای چای همچنان به استفاده از پلی پرو پیلن ادامه می دهند و ما نیز روزانه میلیون ها ریز ذره پلاستیک را به خاطر مصرف محصولات آنها وارد بدنمان می کنیم.

محققان دانشگاه مک گیل که نتایج تحقیقات خود در این باره را در نشریه علوم و تکنولوژی زیست محیطی منتشر کردند به بررسی این مساله پرداختند که آیا چای های کیسه ای می توانند ذرات ریز پلاستیک را به چای مصرفی انسان وارد کنند یا خیر.

البته هنوز مشخص نیست که آیا این ریزپلاستیک ها برای انسان مضر هستند یا خیر با این حال تیم محققان در پژوهش خود تلاش نمود که اثرات پلاستیک روی اورگانیزم های آبی کوچک به نام Daphnia Magna یا کک آبی را بررسی کنند که معمولا به عنوان اورگانیزم های مدل در مطالعات زیست محیطی مورد استفاده قرار میگیرند.

آنها برای انجام این تحقیق چهار نوع چای کیسه ای با بسته بندی پلاستیکی را خریداری کردند و سپس کیسه ها را باز کردند و بعد از تخلیه چای درون آنها کیسه های خالی را شستند.

دانشمندان در ادامه کیسه ها را درون ظروف آب انداختند تا شرایط دم کردن چای را شبیه سازی کنند. تیم محققان با استفاده از میکروسکوپ های الکترونی دریافتند که یک چای کیسه ای پلاستیکی در دمای دم کردن حدود ۱۱.۶ میلیارد میکروپلاستیک و ۳.۱ میلیارد نانو پلاستیک را درون آب آزاد می کند.

محققان در نهایت اعلام کردند که این سطوح هزاران برابر بیشتر از مقدار گزارش شده قبلی در غذاهای دیگر است. در پژوهشی دیگر دانشمندان مقادیر مختلفی از میکرو و نانوپلاستیک های به دست آمده از چای کیسه ای را به کک های آبی دادند.

با وجود انکه این اورگانیزم ها زنده مانند طبق گزارشی که در انتهای آزمایش منتشر شد در اثر مصرف این مواد برخی ناهنجاری های رفتاری و آناتومیکی در آنها مشاهده شد.

محققان در انتها اینطور نتیجه گرفتند که گرچه این یافته ها نگران کننده هستند اما باید پژوهش های بیشتری انجام بگیرد تا اثرات مزمن پلاستیک بر بدن انسان آشکار شود.