جاه‌طلبی بی‌پایان جف بزوس؛ آمازون بزرگ‌ترین غول نظامی آمریکا می‌شود

در ماه جولای، زمانی که دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالت متحده مشغول صحبت با نخست وزیر لهستان بود، دقایقی را به پاسخ دادن به پرسش‌های خبرنگاران اختصاص داد. سخنان او مثل همیشه، موضوعات مختلفی را پوشش می‌دادند - از اشتغال‌زایی گرفته تا آن گروه از اعضای کنگره آمریکا که همیشه مورد حمله‌اش قرار می‌گیرند و تحریم‌هایی که قرار است علیه ترکیه اعمال شود. بعد یک خبرنگار از او درباره قرارداد نه‌چندان شفاف پنتاگون که JEDI نام دارد پرسید و اینکه آیا او می‌خواهد مداخله‌ای در این قرارداد داشته باشد یا خیر.

ترامپ در پاسخ پرسید: «کدامشان؟ آمازون؟»

این خبرنگار داشت به قراردادی اشاره می‌کرد که فاصله چندانی با نهایی شدن ندارد و با هدف تامین سرویس‌های پردازش ابری برای وزارت دفاع ایالات متحده تدارک دیده شده. قرارداد ارزشی معادل ۱۰ میلیارد دلار دارد و آمازون هم برای مدت‌های طولانی، در تلاش برای تصاحبش بوده است. اما به این قرارداد نقدهای زیادی وارد شد و نقدها عمدتاً از سوی رقبایی بود که می‌گفتند پروسه به مزایده گذاشتن آن، به شکلی یک‌جانبه و به نفع غول خرده‌فروشی انجام شد.

«این قراردادی بسیار بزرگ است.» ترامپ ادامه داد: «یکی از بزرگ‌ترین قراردادهای مرتبط با پردازش ابری و مرتبط با خیلی چیزهای دیگر. و ما با شِکوه‌های واقعاً بزرگی از طرف دیگر کمپانی‌ها مواجه شده‌ایم. از طرف کمپانی‌های بزرگ. برخی از بزرگ‌ترین کمپانی‌‌های جهان در حال شکایت کردن از این موضوع هستند.»

او در صحبت‌هایش ادامه داد که مایکروسافت، اوراکل و آی‌بی‌ام برخی از این شرکت‌های ناراضی‌اند.«بنابراین ما موضوع را بررسی می‌کنیم. نگاهی خیلی دقیق به آن خواهیم انداخت».

مدت کوتاهی بعد از این صحبت، پنتاگون در یک بیانیه گفت: «قرارداد فعلاً به حالت تعلیق درآمده تا پروسه مزایده مورد یک بازنگری اساسی قرار بگیرد.»

بسیاری معتقدند که ترامپ با این حرکت، یکبار دیگر تنه‌ای به دشمن دیرینه خود، جف بزوس، مدیرعامل آمازون و صاحب نشریه واشنگتن پست زده است. از زمان حضور در کاخ سفید، ترامپ به صورت مداوم در توییتر به بزوس پریده است - او را به خاطر پوشش‌های خبری منفی مقصر تلقی کرده، رویکردهای آمازون در قبال مالیات را مورد انتقاد قرار داده و حتی لب به سخن درباره تاثیر آمازون بر سرویس‌های پستی ایالات متحده گشوده است.

تا همین چند ماه پیش اکثر آمریکایی‌ها چیزی درباره JEDI نشنیده بودند و به تبع آن، اهمیت کمتری هم برایشان داشت. در قیاس با تلاش‌هایی که برای ساخت هواگردهای جنگنده غول‌آسا یا موشک‌های فراصوت می‌شود -در واقع پروژه‌های رایج‌تر نظامی که گاهی سرتیتر خبرگزاری‌ها را مال خود می‌کنند- برنامه زیرساخت دفاع سازمانی کاملا خسته‌کننده به نظر می‌رسید. هیجان‌انگیزترین نکات درباره این پروژه، دیتاسنترها، سیستم‌های مبتنی بر آی‌تی و اپلیکیشن‌های مبتنی بر وب بودند.

آمازون حالا در شرف تبدیل شدن به یکی از بزرگ‌ترین پیمانکاران آمریکایی در زمینه دفاع است

احتمالاً این موضوع که آمازون یکی از طرفین قرارداد است، به اندازه تکنولوژی‌هایی که قرار است تامین کند کاملاً عادی باشد. بهرحال با برجسته‌ترین تامین‌کننده پردازش ابری مواجه هستیم و سرویس‌های وب آمازون (Amazon Web Services) در سال ۲۰۱۸ درآمدی بیش از ۲۵ میلیارد دلار روانه جیب این غول بازرگانی الکترونیک کرد.

اما زخم زبان ترامپ صرفاً درباره یک مجادله میان کمپانی‌های تکنولوژی بر سر قراردادی بزرگ نبود. موضوع بیشتر درباره جلب توجه‌ها به ماهیت در حال تغییر آمازون و نقش آن در امنیت ملی و سیاست بود. کمپانی مورد اشاره طی یک دهه اخیر با دقت هرچه تمام‌تر، راهش را به سمت قلب واشنگتن باز کرد و حالا در شرف تبدیل شدن به یکی از بزرگ‌ترین پیمانکاران آمریکایی در زمینه دفاع است.

بازگشت جدای

هتل شراتون در شهر پنتاگونِ ویرجینیا -و در مجاورت وزارت دفاع- احساسی شبیه به جهانی کاملاً متفاوت با سیلیکون‌ولی و فرهنگ استارتاپی سریع‌السیر آن دارد. در ماه مارس سال ۲۰۱۸، تالار رقص این هتلِ بروتالیست با ظرفیت ۱۰۰۰ صندلی، پر شده بود از شرکت‌هایی که در مزایده JEDI شرکت داشتند. درحالی که شرکت‌کنندگان روی صندلی‌هایی ناراحت و شبیه به دوران لویی شانزدهم نشسته بودند، گروهی از مقامات پنتاگون با لباس‌هایی رسمی، درباره استراتژی‌های مختلف صحبت می‌کردند.

برای شرکت‌کنندگانی که به روند معمول مزایده‌ها عادت دارند، چنین منظره‌ای آنقدرها غیرعادی نبود - تا اینکه کریس لینچ روی استیج رفت. لینچ که یکی از نشریه‌های وابسته به وزارت دفاع آمریکا او را «گوروی دیجیتالی و هودی‌پوش پنتاگون» توصیف کرده، عینک قرمز رنگ خود را بالای چشم قرار داده بود و تی‌شرتی مرتبط با جنگ‌های ستاره‌ای به تن داشت که عبارت «Cloud City» روی آن به چشم می‌خورد.

او سه سال قبل به عضویت پنتاگون درآمده بود تا بوروکراسی ناکارآمد نظامی آن را سر و سامان ببخشد. به عنوان کارآفرینی که قبلاً در سیاتل و در زمینه‌های مهندسی و مارکتینگ فعالیت کرده بود، او خیلی زود با پیمان‌کاران فدرالی که تردیدهای خودشان را نسبت به برنامه‌های پنتاگون داشتند، دچار خصومت شد. برخی سبک پوشش او را ریشخندی به جامعه پیمان‌کاران پیشین و خوش‌پوش تلقی می‌کنند.

«برای [این سبک پوشش] جایی وجود دارد و پنتاگون آن‌جا نیست.» جان ویلر، مدیر اجرایی IT Acquisition Advisory Council، یک اتحادیه فعال در حوزه تکنولوژی که بسیاری از کمپانی‌های امیدوار به شرکت در مزایده JEDI عضو آن هستند، ادامه می‌دهد: «متاسفم، پوشیدن هودی و تمام آن وسایل مسخره [درست است]؟ او در حال پوشیدن یونیفرمی خاص است تا خود را گیک نشان دهد، اما واقعاً او گیک نیست.»

حتی آن افرادی که مورد توهین قرار نگرفته بودند معتقدند که لینچ به شکلی کاملاً واضح نشان داد به چه سمت و سیاقی تمایل دارد - و تمایلش به سمت پیمان‌کاران فدرال سنتی نیست.

«رویکرد پنتاگون در نهایت به از بین رفتن بهینه‌سازی‌های احتمالی از منظر صرفه‌جویی در مخارج منجر خواهد شد»

«چه می‌شود اگر ما از تمام این راهکارهای فوق‌العاده‌ای که توسط افرادی که هیچ ارتباطی به دولت فدرال ندارند ساخته و پرداخته شده‌اند استفاده کنیم؟» لینچ در بخشی از سخنرانی‌اش در تالار رقصی که جایی برای سوزن انداختن در آن نبود ادامه داد: «چه می‌شود اگر ما این توانایی‌ها را در راستای یک ماموریت دفاع ملی به کار بگیریم؟ چه می‌شود اگر از مارکت‌پلیس‌هایی که صنایع ابری تجاری را توسعه داده‌اند بهره بگیریم؟ JEDI در این‌ مورد است».

پنتاگون بدون هیچ تردید تصمیم داشته که با این قرارداد، دست به حرکاتی غیرمتعارف بزند. تمام حقوق قرارداد به تنها یک پیمان‌کار داده می‌شود؛ آن هم در پروسه‌ای بسیار سریع‌السیر که طرف قرارداد ظرف تنها یک ماه مشخص می‌شود. بسیاری از ناظرین عقیده دارند که این قرارداد اساساً برای آمازون دست‌چین شده بوده است.

ویلر می‌گوید این قرارداد «نواقصی بزرگ» دارد و رویکرد پنتاگون در نهایت به از بین رفتن بهینه‌سازی‌های احتمالی از نظر صرفه‌جویی در مخارج منجر خواهد شد. به جای استخدام چندین شرکت برای رقابت بر سر پایین نگه داشتن هزینه‌ها، تنها یک زیرساخت ابری از سوی تنها یک شرکت تامین می‌شود.

به گفته او، این رویکرد برای سیا جواب نداد - این آژانس اوایل امسال اعلام کرد با چندین تامین‌کننده وارد همکاری می‌شود- و برای وزارت دفاع هم جواب نمی‌دهد. و او اضافه می‌کند که این قرارداد به معنای مهاجرت تمام اپلیکیشن‌ها به فضای ابری خواهد بود؛ که لزوماً حرکتی درست نیست. «برخی چیزها به فضای ابری تعلق ندارند». ویلر ادامه می‌دهد: «برخی چیزها برای استفاده از این فضا طراحی نشده‌اند».

در ماه آگوست سال ۲۰۱۸ میلادی، اوراکل شکایتی را پیش دفتر پاسخگویی دولت برد و این بحث را مطرح کرد که قرارداد با در ذهن داشتن «یک سرویس ابری خاص طراحی شده است». (IBM هم مدت کوتاهی بعد از آن به این پرونده پیوست). در همان ماه، نشریه Defence One اعلام کرد که RosettiStarr، یکی از شرکت‌های تحقیقاتی واشنگتن به پرونده‌ای دست یافته که توسط سالی دانلی، یکی از مقامات ارشد پنتاگون و از مشاوران شخص ثالث پیشین آمازون در اختیار گزارشگران قرار می‌گرفته تا در نوشته‌های خود، هواداری کمپانی آمازون را کنند. RosettiStarr در این بین از اعلام هویت کسی که برای این تحقیقات مبالغی را از او دریافت کرده سر باز می‌زند.

نمایش ادامه پیدا کرد. در ماه دسامبر سال ۲۰۱۸، اوراکل که نتوانسته بود به جمع آخرین مزایده‌کنندگان راه یابد، مستندات تازه‌ای تدارک دید که جنجالی جالب توجه را رقم زدند. اوراکل مدعی شد دیپ اوبهی، کسی که قبلاً همراه لینچ در دفتر سرویس‌های دفاعی دیجیتال پنتاگون مشغول به کار بود، طی همان زمانی که در پروسه‌های JEDI مشارکت داشته با کارمندان آمازون هم مذاکره کرده است.

علاوه بر این، سوالاتی هم درباره یک قرار ملاقات در سال ۲۰۱۷ به وجود آمد. در آن سال، جیمز متیس، وزیر دفاع وقت ایالات متحده به کرانه غربی این کشور و سیلیکون ولی رفت و سری هم به مقر آمازون در سیاتل زد. متیس در راه مقر آمازون، خودش را یکی از «تحسین‌کنندگان کاری که آن‌ها انجام می‌دهند» معرفی کرد و بعداً تصاویری از او هنگام پیاده‌روی شانه به شانه با بزوس منتشر شد.

یک قاضی فدرال حکم کرده که آمازون هیچ تاثیری بر روند تصمیم‌گیری درباره قرارداد نگذاشته است

اما تمجید متیس از ابداعات تازه، همواره هم با ژرف‌بینی همراه نبوده است: تا سال ۲۰۱۷، او در هیئت رییسه ترانوس فعالیت می‌کرد؛ شرکتی فعال در زمینه تست خون که بعداً معلوم شد راهکارهایی کلاه‌بردارانه و دغل‌بازانه به کار می‌بسته است.

آمازون و پنتاگون تمام اتهامات رفتار غیرمنصفانه را رد کرده‌اند و در ماه جولای هم حمایت یک قاضی فدرال را به‌دست آوردند که حکم کرد آمازون هیچ تاثیری بر روند تصمیم‌گیری درباره قرارداد نگذاشته است. البته که این قضایا مربوط به زمانی بود که ترامپ هنوز وارد ماجرا نشده بود.

یکی از سخنگویان سرویس‌های وب آمازون به خبرنگاران می‌گوید: «از روز نخست، ما با اتکا بر گستردگی و عمق سرویس‌هایمان و امنیت و عملکرد عملیاتی آن‌ها، برای تصاحب JEDI وارد رقابت شدیم». نتیجه بازنگری در قرارداد JEDI هرچه که باشد، مشخصاً اتکای پنتاگون بر سیلیکون ولی در حال افزایش است.

یکی از دلایل این موضوع شاید به اولویت‌های وزارت دفاع ایالات متحده بازگردد. در دورانی نه‌چندان دور، وزارت دفاع وارد حوزه علوم کامپیوتری شد - بسیاری از تکنولوژی‌هایی که پردازش ابری را امکان‌پذیر کردند، از جمله خود اینترنت، ریشه در تحقیقاتی دارند که نیروهای نظامی اسپانسرشان شده بودند.

نتیجه بازنگری در قرارداد هرچه که باشد، مشخصاً اتکای پنتاگون بر سیلیکون ولی در حال افزایش است

امروز اما پولی که شرکت‌های بزرگ تکنولوژی با خود به حوزه فناوری اطلاعات می‌آورند، به مراتب عظیم‌تر از هزینه‌های پنتاگون برای تحقیقات کامپیوتری است. آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (یا DARPA) که Arpanet (پدر اینترنت) را خلق کرد، اوایل دهه ۱۹۶۰ مشغول به کار شد و هنوز هم در زمینه علوم کامپیوتری فعال است. اما وقتی نوبت به پردازش کامپیوتری می‌رسد، دارپا ورژن خودش از این تکنولوژی را نمی‌سازد.

جاناتان اسمیت، یکی از مدیر برنامه‌های دارپا می‌گوید که فعالیت‌های این آژانس در زمینه فضای ابری، هم‌اکنون روی توسعه پروتوتایپ‌های متن‌باز و امن که می‌توانند مورد استفاده هرکسی قرار گیرند متمرکز شده؛ هرکسی در دولت، هرکسی در حوزه آکادمیک و هرکسی در کمپانی‌‌های حوزه بازرگانی مانند آمازون.

نیرو برمی‌خیزد

تمام این مسائل نشان‌دهنده یک چرخش اساسی نسبت به کمتر از یک دهه پیش است؛ زمانی که آمازون با موفقیت توانست با احضاریه دولت برای ارائه اطلاعات ثبت شده از مشتریان در رابطه با ۲۴ هزار کتاب بجنگد. در بخشی از حکم قاضی به نفع آمازون آمده بود: «شایعات تحقیقات فدرالی مجرمانه در رابطه با عادات کتاب‌خوانی مشتریان آمازون می‌تواند بی‌شمار مشتری احتمالی را ترسانده و به کنسل کردن خریده آنلاین کتاب از سوی آن‌ها منجر شود».

افرادی که با فرهنگ سازمانی آمازون در آن زمان آشنا بودند می‌گویند که غول خرده‌فروشی عمدتاً هیچ تمایلی به همکاری با دولت نداشت. برخلاف لری الیسون که آزادانه درباره همکاری با سیا به عنوان یکی از نخستین مشتریان اوراکل فخر می‌فروخت، بزوس جزو موج دوم افراد پیشرو در حوزه تکنولوژی بود که تمایلی به همکاری با مقامات فدرال نداشت.

با این همه کمپانی از همان موقع در حال برداشتن نخستین گام‌ها در زمینه سرویس‌های پردازش ابری بود که در نهایت آن را به یکی از واضح‌ترین شرکای احتمالی دولت تبدیل می‌کرد. در سال ۲۰۰۳، دو کارمند به نام‌های بنجامین بلک و کریس پینکهم، مقاله‌ای نوشتند و سیستم‌های سرور مجازی استانداردی را توصیف کردند که به صورت آنی، نیاز به قدرت پردازشی، حافظه و زیرساخت را برطرف می‌کردند. آن‌ها در بخشی از مقاله نوشتند که اگر این سیستم‌ها به نظر آمازون کارآمد باشند، سایر تجارت‌ها هم به این نقطه نظر خواهند رسید. در آن روز این وعده را شنیدیم که بزودی، افرادی که نمی‌خواستند سرورهای خودشان را مدیریت کنند دیگر مجبور به چنین کاری نخواهند بود: می‌توانند خیلی ساده سرور اجاره کنند.

این دو، ایده خود را با بزوس به اشتراک گذاشتند و او چراغ سبز را نشان داد. سرویس‌های وب آمازون که در ماه مارس ۲۰۱۶ شروع به کار کرد، یعنی مدت‌ها پیش از سرویس‌های رقیبی مانند مایکروسافت آژور و گوگل کلاد، حالا بازار را به تصاحب خود درآورده است. سرویس‌های ابری ۱۳ درصد از مجموع درآمد آمازون در سال ۲۰۱۸ را تامین کردند و سهمی غیر قابل چشم‌پوشی از سود نهایی داشتند. سرویس‌های وب آمازون میلیون‌ها مشتری دارد و نت‌فلیکس، Airbnb و GE تنها برخی از آن‌ها هستند.

سرویس‌های وب آمازون میلیون‌ها مشتری دارد و نت‌فلیکس، Airbnb و GE تنها برخی از آن‌ها هستند

تامین زیرساخت‌های دیگر کمپانی‌ها، راه را برای خدمت‌رسانی به آژانس‌های دولتی باز کرد. در سال ۲۰۱۳، سرویس‌های وب آمازون در یک پیروزی غافلگیرکننده توانست به تامین‌کننده اصلی زیرساخت پردازش ابری برای سیا تبدیل شود. آن قرارداد که ارزشی معادل ۶۰۰ میلیون دلار داشت، آمازون را یک‌شبه به یکی از بزرگ‌ترین پیمانکاران امنیت ملی تبدیل کرد.

از آن زمان، جریانات با سرعت بیشتری طی شده‌اند. آمازون سرمایه‌گذاری کلانی روی دیتاسنترهای جدید در ویرجینیای شمالی کرده است و در ماه فوریه ۲۰۱۹، این شرکت اعلام کرد که کریستال سیتی در ویرجینیا -با فاصله کمتر از ۱ مایل از پنتاگون- را برای مقر دوم خود انتخاب کرده است. (البته نیویورک هم به صورت مشترک برنده این رقابت شده بود، اما به خاطر نارضایتی عمومی نسبت به معافیت از مالیاتی که مقامات نیویورک به شرکت اعطا کرده بودند، آمازون به سراغ گزینه دیگر رفت).

تمام این اتفاقات بدون هیچ مشکل خاصی افتاد؛ آن هم در حالی که دیگر غول‌های تکنولوژی ارتباطاتی نسبتاً شکراب با بازیگران امنیت ملی داشتند. در سال ۲۰۱۵ اپل به صورت عمومی از همکاری با پلیس فدرال آمریکا برای باز کردن قفل آیفونی که به یکی از مضنونین کشتار دسته‌جمعی سن برناردینو تعلق داشت سر باز زد (و پلیس فدرال هم بعد از پرداخت ۱ میلیون دلار به هکرها برای باز کردن قفل دستگاه، از درخواست خود پا پس کشید). و گوگل هم پس از شنیدن صدای نارضایتی کارمندان نسبت به قرارداد تامین هوش مصنوعی پنتاگون (ملقب به پروژه مِیوِن)، از مشارکت در مزایده JEDI کناره گرفت.

آمازون هیچوقت با چنین مشکلاتی مواجه نشده؛ احتمالاً به این خاطر که رویکردهای سخت‌گیرانه‌ای به هنگام مذاکره دارد. و حتی وقتی صدای کارگرانش بلند شد، به خاطر همکاری با سیا یا پنتاگون نبود، بلکه به خاطر فروش سرویس‌های وب‌اش به Palantir بود؛ شرکتی فعال در حوزه آنالیز دیتا که با سازمان اعمال مهاجرت و گمرک ایالات متحده همکاری داشت. کارمندان آمازون در نامه‌ای سرگشاده بزوس را خطاب قرار دادند و نسبت به «قوانین غیراخلاقی ایالات متحده» اعتراض کردند، اما اعتراضات‌شان هیچ تاثیری نداشت.

و جای تعجب داشت اگر تاثیری می‌گذاشت. تصورش سخت است که بعد از تامین زیرساخت کامپیوتری مورد نیاز سیا به مدت ۵ سال، این کمپانی ناگهان از همکاری با سازمان اعمال مهاجرت پا پس بکشد.

حمله دوباره امپراتوری

با تمام این تفاسیر، چه شد که آمازون به سراغ امنیت ملی رفت؟ بسیاری تصور می‌کنند که موضوع صرفاً به پول بازمی‌گردد. استفن ای. آرنولد، متخصصی در زمینه نرم‌افزارهای مراجع قانونی، از مجموعه‌ای از ویدیوهای آنلاین برای پایش تکامل آمازون از سال ۲۰۰۷ -زمانی که هیچ نقشی در فعالیت‌های دولتی نداشت- تا امروز -که به نظر این حوزه را تصاحب کرده- استفاده کرده است. او می‌گوید: «آمازون می‌خواهد [رویکردهای قدیمی] را خنثی کرده و سپس به ورژن قرن بیست و یکمی IBM برای دولت ایالات متحده تبدیل شود».

تری هادکینز، کسی که تا همین اواخر نایب رییس ارشد اتحادیه فناوری اطلاعات برای بخش دولتی بوده، نیز موافق است. «برنده قرارداد JEDI قرار است بخش اعظمی از زیرساخت‌های ابری دولت فدرال را کنترل کند». این اتحادیه در سال ۲۰۱۸ از هم فرو پاشید، بعد از اینکه نگرانی‌هایی را در زمینه JEDI مطرح کرد و آمازون که یکی از اعضایش بود، از آن جدا شد و اتحادیه خودش را تشکیل داد.

آرنولد باور دارد آمازون در حال دست زدن به حرکتی گسترده‌تر است که جایگاهش را در تجارت جهانی مراجع قانونی و امنیت تثبیت می‌کند. نرم‌افزار تشخیص چهره مبتنی بر کلاد این شرکت، یعنی Rekognition که قادر به تشخیص سن، جنسیت و برخی احساسات خاص است، همین حالا توسط برخی دپارتمان‌های پلیس مورد استفاده قرار گرفته و در سال ۲۰۱۸ نیز آمازون شرکت Ring را خرید که در ساخت تجهیزات هوشمند فیلم‌برداری برای درب منازل تخصص دارد.

Ring به نظر همچون سرمایه‌گذاری خوبی برای خدمت‌رسانی به مصرف‌کنندگان می‌رسد، اما آرنولد باور دارد که این کمپانی در حال ساخت تکنولوژی تازه‌ای است که قادر به استفاده از گنجینه اطلاعات مالی آمازون و همینطور اطلاعاتی که از مصرف‌کنندگان و مراجع قانونی دارد خواهد بود. «آمازون می‌خواهد به شرکتی تبدیل شود که هنگام نیاز به راهکارهای اطلاعاتی، دولت‌های محلی، دولت‌های ایالتی و دولت فدرال آن را به هر شرکت دیگری ترجیح می‌دهند».

اما این فقط شروع کار است. آرنولد پیش‌بینی می‌کند که آمازون پا را فراتر از مراجع قانونی ایالات متحده خواهد گذاشت و نگاهی جهانی خواهد داشت. به عقیده او، این تجارتی خواهد بود که میلیاردها دلار می‌ارزد.

این تنها نگرانی نیست و بحث تاثیرگذاری هم مطرح می‌شود. یکی از مقامات پیشین یکی از سازمان‌های اطلاعاتی می‌گوید قراردادهای دولتی و خرید واشنگتن پست، دو حرکت کاملاً مجزا از یکدیگر برای بزوس به حساب نمی‌آیند و در واقع تلاشی گسترده برای رسیدن به سرمایه هستند. البته او اضافه می‌کند که این کار توطئه‌آمیز نبوده و کاریست که پیشگامان صنایع همواره به آن دست زده‌اند. «هیچ نکته شرورانه‌ای در کار نیست. بزوس صرفاً از منافع خود دفاع می‌کند».

و احتمالاً هدف غایی صرفاً دستیابی به قراردادهای دولتی بیشتر نباشد، بلکه تاثیرگذاری بر قوانینی باشد که روی آمازون تاثیر می‌گذارند. امروز، برخی از بزرگ‌ترین خطراتی که آمازون را تهدید می‌کنند ارتباطی به رقبا ندارند و در واقع قانون‌گذارانی هستند که می‌گویند باید دست به حرکاتی ضد تراست در مواجهه با غول‌های تکنولوژی زد. (یا شاید رییس جمهوری که می‌گوید آمازون باید مالیات بیشتری بپردازد).

و بزوس مشخصاً درک کرده که فعالیت در واشنگتن نیازمند دسترسی داشتن به هرکسی که در کاخ سفید حضور دارد و همین‌طور تاثیرگذاری بر او است: در سال ۲۰۱۵، بزوس سخنگوی پیشین اوباما، جی کارنی، را به عنوان یکی از مدیران ارشد استخدام کرد و اوایل امسال هم سرویس‌های وب آمازون، جف میلر، کسی که جذب سرمایه برای ترامپ را برعهده داشت، را به عنوان لابی‌گر خود معرفی کرد.

آمازون ضمناً به خبرنگاران می‌گوید که تمرکز بر امنیت ملی، صرفاً بخشی از یک تلاش بزرگ‌تر برای ورود به بخش دولتی است.

یکی از سخنگویان شرکت می‌گوید: «ما شدیداً باور داریم که وزارت دفاع، آژانس‌های اطلاعاتی و جوامع امنیت ملی استحقاق دسترسی به بهترین تکنولوژی‌های جهان را دارند. و ما متعهد به پشتیبانی از ماموریت حیاتی آن‌ها در حفاظت از مردم و دفاع از کشورمان شده‌ایم».

اگر حق با نظاره‌گران و منتقدین باشد، قرارداد JEDI پنتاگون صرفاً گام اول آمازون برای تصاحب زیرساخت ابری دولت خواهد بود؛ زیرساختی که نقش حافظه ذخیره‌سازی را برای هر چیزی، از سوابق مجرمانه گرفته تا حساب‌رسی‌های مالیاتی، ایفا خواهد کرد. اگر این موضوع برای افرادی که از بیرون نگاه می‌کنند نگران‌کننده باشد، برای افراد داخل گود مثل همیشه یک فرصت تجاری دیگر است. مثل همیشه، دولت بزرگ‌ترین و سودآورترین مشتری است.

کارمند پیشین یکی از آژانس‌های امنیتی آمریکا عقیده دارد که «بزوس به خاطر ورود زودهنگام به این حوزه باهوش است. او فهمیده که در آن تپه‌ها می‌توان طلا یافت».