پنج شهر هوشمند که در دهه ۲۰۲۰ نباید از آنها چشم برداشت

هنر معماری تا حدود نیم قرن قبل برای صدها سال در رخوت و کرختی فرو رفته بود اما در دهه 1960 گروهی از معماران بریتانیایی با راه اندازی جنبش Archigeram علیه فضای خشک و بی روح حاکم بر معماری رسمی آن روزها قد علم کرده و طرح هایی انقلابی و آینده‌نگرانه را برای عناصر مختلف از پل و ساختمان گرفته تا شهرهای عجیب ارائه کردند.

یکی از سردمداران این جنبش Ron Herron بود که کانسپتی از یک شهر متحرک با عنوان Walking City را معرفی کرد. ساختمان های این شهر سوار بر پلتفرم های هوشمند و غول پیکر امکان جابه جایی به مکان دلخواه شهروندان را داشت. این شهر همچون حشره ای عظیم به نظر می رسید که مفهوم جبر جغرافیایی را تا حدودی زیر سوال می برد.

شوربختانه علم آنقدر پیشرفت نکرده که هر وقت خواستیم اهواز را برای رهایی از گرد و خاک به کیلومترها آنسوتر منتقل کنیم اما متخصصان دست روی دست نگذاشته و از فناوری های موجود نظیر ایستگاه های شارژ خودرو برقی، درختان مصنوعی جاذب دی اکسید کربن و ربات های دلیوری خودکار برای بهینه سازی شهرها بهره برده اند.

در برخی پروژه ها از این هم فراتر رفته و معماری شهری را برای ورود به عصر نوین باز تعریف کرده اند. در این مطلب به معرفی پنج شهر هوشمند پرداخته ایم که باید در سال 2020 چشم از آنها برنداشت.

وُوِن سیتی ژاپن

این روزها سر و کله ماشین های تویوتا در همه شهرهای دنیا پیدا می شود اما این شرکت حالا در پی ساختن شهری برای خودش است. کمپانی ژاپنی در نمایشگاه CES 2020 امسال از پروژه شهر هوشمندی با نام Woven City خبر داد که در سال آینده پی ریزی آن شروع خواهد شد.

این شهر با مساحت 175 هکتار در دامنه کوه فیجی به مکانی برای آزمایش آخرین فناوری ها در زمینه ماشین های خودران و دیگر صنایع وابسته به خودرو، حسگرهای هوشمند، ربات ها و هوش مصنوعی تبدیل خواهد شد.

ساکنان این شهر بالغ بر دو هزار نفر بوده و از بین کارکنان سابق و فعلی تویوتا انتخاب خواهند شد. این افراد در خانه هایی مجهز به جدیدترین تکنولوژی ها ساکن می شوند که حتی توانایی تشخیص بیمار شدن اعضا را دارند. طراحی این شهر بر عهده یک معمار دانمارکی به نام Bjarke Ingels قرار دارد که پیشتر پروژه های خانه لگوی دانمارک و مرکز بازرگانی 2 World را طراحی کرده است.

بلمونت، آریزونا

طبیعی است که فردی مثل بیل گیتس که ثروتش را به حل مشکلات دنیا اختصاص داده به ساخت خانه ها و شهرهای هوشمند و عاری از مشکلات فعلی علاقه داشته باشد. گیتس با همین هدف 80 میلیون دلار روی پروژه شهر هوشمند «بلمونت» در اریزونا سرمایه گذاری کرده که قرار است 193 هزار تن را در خود جای دهد.

برای ساخت بلمونت زمینی به مساحت 25 هزار هکتار در نواحی بیابانی اریزونا اختصاص یافته و قرار است مدارس، مراکز تجاری و اداری و در نهایت 80 هزار خانه در آن ساخته شود. مزیت اصلی بلمونت به پیاده سازی امکانات مبتنی بر فناوری های پیشرفته مربوط می شود که آنرا به شهری هوشمند تبدیل می کند. از این فناوری ها می توان به ماشین های خودران، سرویس های دلیوری هوشمند، کارخانه های متکی به ربات و اینترنت فوق سریع اشاره کرد. هنوز تاریخ دقیقی برای کلنگ زنی این پروژه مشخص نشده است.

نئوم عربستان سعودی

نئوم شهری است با مساحت ۳ برابر نیویورک سیتی که مقامات سعودی از آن با عنوان جاه طلبانه ترین پروژه دنیا یاد می کنند، ادعایی که پر بی راه نیست. برای تصور این شهر پروژه بلمونت بیل گیتس را در نظر گرفته و سواحل درخشان در تاریکی شب، باران مصنوعی، ماه غول پیکر مصنوعی، انرژی صد در صد تجدید پذیر، دایناسورهای رباتیک و برنامه ویرایش ژنتیک شهروندان را به آن اضافه کنید. کوچکترین بخش این برنامه بلندپروازانه همان ماشین های خودران و اینترنت سریع هستند.

پروژه توسعه شهر هوشمند سعودی ها با بودجه 500 میلیارد دلاری در زمینی به مساحت 6.5 میلیون هکتار از همین حالا آغاز شده است. شاید بهترین توصیف از این شهر هوشمند را وال استریت ژورنال ارایه کرده باشد:

در فناوری مثل سیلیکون ولی، در سرگرمی مثل هالیوود و از نظر تعطیلات و خوش گذرانی مثل ریویرای فرانسه خواهد بود.

فارست سیتی مالزی

این طرح یک پروژه ۱۰۰ میلیارد دلاری است که به عنوان «الگویی برای شهرهای آینده» از آن یاد شده و انتظار می رود تا اواسط دهه آینده تکمیل شود. فارست سیتی همانطور که از نام آن پیداست، در قالب شهر دوستدار محیط زیست ساخته خواهد شد و ساختمان های آن پوشیده از درخت خواهند بود. طراحان پروژه پارکینگ های وسیع را به زیر زمین انتقال داده اند تا ماشین های پارک شده منظره خیابان ها را زشت نکنند. اگر از نظر آنها بنز و BMW به فضای شهری ضربه می زنند، پس در مورد پراید و نیسان آبی چه فکری می کنند؟

فارست سیتی روی چهار جزیره مصنوعی در نواری بین مالزی و سنگاپور به نام باریکه جوهور بنا خواهد شد که در مجموع ۱۴ کیلومتر مربع مساحت دارند. به گفته سازندگان پروژه فارست سیتی را یک آسمان آبی شیشه ای فرا گرفته و نوای طبیعت در جای جای آن به گوش خواهد رسید.

حضور پر رنگ عناصر طبیعی در شهر به معنی فقدان فناوری نخواهد بود و تمامی فضاهای سبز به صورت خودکار آبیاری می شوند. به گفته سازندگان سطح استفاده از تکنولوژی به حدی است که اگر کودکان حین بازی فوتبال به شکل اتفاق شیشه خانه شما را بشکنند، پیش از بازگشت شما از سرکار به صورت خودکار تعمیر خواهد شد.

سایدواک لبز تورنتو

یکی از زیرمجموعه های آلفابت به نام «سایدواک لبز»، که در حوزه نوآوری های شهری فعالیت دارد، سرگرم تاسیس یک شهر هوشمند در تورنتو است. این پروژه ۱۲ هکتاری شامل سازه های چوبی، سنگفرش های ماژولار و چندین هزار واحد مسکونی خواهد بود. انرژی شهر از منابع تجدید پذیر تامین شده و خیابان ها برای استفاده دوچرخه سواران بهینه سازی خواهد شد.

زیر ساخت دیجیتال سایدواک لبز بسیاری از خدمات شهری نظیر جمع آوری زباله و هدایت رانندگان را به حالت خودکار در خواهد آورد. سنسورهای متعددی برای جمع آوری اطلاعات شهری و بهینه سازی سیستم حمل و نقل و ترافیک نصب خواهند شد و قرار است میزان انتشار گازهای گلخانه تا ۸۹ درصد کاسته شود.

هرچند دسترسی آسان به شبکه های ارتباطی در همه جای شهر فراهم می شود اما سازندگان وعده داده اند که در پی جمع آوری همه اطلاعات شخصی و محرمانه بر نخواهند آمد؛ وعده ای که البته با در نظر گرفتن گوگل به عنوان شریک اصلی پروژه چندان باورکردنی به نظر نمی رسد.