ویدیوی اسلو موشن از عطسه و ذرات خروجی دهان [تماشا کنید]

و گرچه استراتژی های کنونی فاصله گذاری اجتماعی در برهه کنونی نقشی کلیدی در مهار پاندمی کووید ۱۹ دارند اما شاید برایتان جالب باشد که درک فعلی از مسیرهای انتقال میزبان به میزبان در بیماری های عفونی تنفسی براساس الگوهایی شکل گرفته است که در دهه ۱۹۳۰ میلادی تهیه شده و آنطور که پروفسور Bourouiba می گوید برای استانداردهای مدرن کنونی بیش از اندازه ساده به نظر می رسد. اجرای پیشنهادات سلامت عمومی براساس الگوهای قدیمی میتوانند اثربخشی آنها را به میزان چشمگیری کاهش دهند.

بخشی از ذراتی که در مسیر عطسه حرکت می کنند میتوانند سطوح را آلوده کنند و باقی این ذرات نیز درون ابر هوای گرمی که حول دهان فرد قرار دارد به شکل خوشه ای باقی می مانند. در نهایت ابر گازی از حرکت باز می ایستد و قطرات باقیمانده درون ابر بخار می شوند.

سرعت تبخیر شدن این ذرات اما به ابعاد، سرعت حرکت ابر گازی و شرایط محیطی نظیر دما و رطوبت بستگی دارد. در دماهای بالاتر عمر یک ذره بزاق میتواند تا هزار  مرتبه زیاد شود و کسری از ثانیه یا چندین دقیقه باشد.

اما حتی بعد از تبخیر شدن هم ممکن است هسته این ذرات تا ساعت ها در هوا معلق بماند و در جریان هوایی سیستم های تهویه هوا در محیط های بسته ای چون سوپرمارکت ها و بیمارستان ها باقی بماند.

گفتنی است طبق گزارشی که محققان چینی اوایل امسال منتشر کردند امکان باقی ماندن ذرات ویروسی درون سیستم های تهویه اتاق های محل اقامت بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در بیمارستان ها وجود دارد.