پژوهشگران از نقش مگنتوسفر زمین در تولید آب در ماه می‌گویند

شواهد جدید از وجود آب یا مهره‌های شبیه به گلوله‌های برفی میکروسکوپی در سایه‌های دهانه‌های ماه نشان می‌دهند که این قمر زمین آنچنان که تصور می‌شود، خشک نیست. حالا طبق پژوهشی جدید، در شکل‌گیری آب روی ماه احتمالا مگنتوسفر زمین نقش ایفا می‌کند.

اخترشناسان به دنبال حل معمای وجود یک روکش یخ در ماه هستند که یکی از آن‌ها می‌تواند مربوط به میدان مغناطیسی زمین باشد. در حقیقت آب یک ماده نادر در فضا محسوب نمی‌شود و در برخی مکان‌ها پنهان شده که برای مثال می‌توان در اطراف سیاره‌ها یا دنباله‌دارها اشاره کرد.

با توجه به این موارد، وجود آب روی ماه منطقی به نظر می‌رسد، با این حال به علت گرمای خورشید و همچنین عدم محافظت در برابر فضا، انتظار نداریم برای مدت طولانی آب روی آن باقی بماند.

پژوهشگران در برای محاسبه میزان رطوبت موجود در سطح ماه، یک شکل پویاتر از تولید آن را ارائه کرده‌اند که شامل باران ثابت پروتونی به وسیله باد خورشیدی می‌شود. یون‌های هیدروژن با اکسیدهای معدنی در گرد و غبار و سنگ‌های ماه برخورد می‌کنند که جدایی پیوندهای شیمیایی آن‌ها را در پی دارد. در ادامه آن‌ها یک پیوند موقت و نه چندان مستحکم با اکسیژن شکل می‌دهند.

فرضیه جدید محققان چندان دور از تصور نیست چرا که از زمین هم به لطف یک حباب مغناطیسی در اطرافش در برابر نسیم یون‌های خورشیدی محافظت می‌شود. این نیروی میدانی نه تنها ما را احاطه کرده، بلکه به علت هجوم خورشید به قطرات شبیه اشک تبدیل شده است.

ماه برای چندین روز در هر ماه، از این مگنتوسفر عبور می‌کند و از آن در برابر باران پروتون خورشیدی محافظت می‌شود. با این حال به تازگی یک تیم بین‌المللی در تحقیقی جدید از تجهیزات مختلف برای مشخص کردن این زمان دقیق استفاده کرده‌اند که البته در نهایت اتفاق خاصی رخ نداد و تفاوت قابل ملاحظه‌ای در بازه زمانی ۳ تا ۵ روزه به چشم نخورد.

این پژوهش می‌تواند فرضیه مربوط به باد خورشیدی را زیرسوال ببرد و نشان دهد که منابع دیگری مسئولیت پر کردن آب روی سطح ماه را برعهده دارند. یک احتمال دیگر هم وجود دارد: میدان مغناطیسی زمین در چنین مسئله‌ای نقش دارد.

پژوهش‌های گذشته نشان داده‌اند که یک صفحه از پلاسما مربوط به مگنتوسفر می‌تواند مقدار یون هیدروژن یکسان با باد خورشیدی به خصوص در قطب‌های ماه داشته باشد. اکسیژن هم می‌تواند از بخش بالایی قطب زمین به ماه برسید.

در حال حاضر تنها با حدس و گمان روبه‌رو هستیم، اما آن‌ها هم اهمیت بالایی دارند چرا که انسان دوباره می‌خواهد پا روی ماه بگذارد و شاید روزی برای زندگی به منابع این قمر زمین نیاز داشته باشد. اطلاع از چرخه آب روی ماه می‌تواند به درک بهتر ارتباط میان زمین و این ماهواره طبیعی کمک کند.