دانشمندان با پژوهش جدیدی دلیل عمر طولانی برخی افراد را مشخص کردند

محققان بر اساس پژوهش جدیدی دریافته‌اند افرادی که بیش از ۱۰۵ سال عمر می‌کنند، از منشا ژنتیکی منحصر به فردی برخوردارند که باعث می‌شود بدن آن‌ها در ترمیم DNA کارآمدتر باشد و همین موضوع منجر به عمر طولانی آن‌ها شده است.

«پائولو گاراگنانی»، دانشیار گروه پزشکی تجربی دانشگاه بولونیا ایتالیا و نویسنده اصلی این پژوهش توضیح می‌دهد: «افزایش سن یک عامل خطر شایع برای چندین بیماری و وضعیت مزمن محسوب می‌شود. به همین منظور ما تصمیم گرفتیم که ژنتیک گروهی از افراد که بیش از ۱۰۵ سال عمر کرده‌اند را بررسی کنیم و آن‌ها را با ژنتیک گروهی از بزرگسالان همان منطقه در ایتالیا مقایسه کنیم. بزرگسالان تلاش می‌کنند از بروز بسیاری از بیماری‌های وابسته به سن جلوگیری کنند، بنابراین بهترین نمونه از پیری سالم هستند.»

گاراگنانی به همراه همکاران خود برای انجام این پژوهش ۸۱ نفر از افرادی که بیش از ۱۰۵ سال عمر داشته‌اند را به خدمت گرفتند و آن‌ها را با ۳۶ فرد سالم از همان منطقه که میانگین سنی حدود ۶۸ سال داشتند، مقایسه کردند.

آن‌ها از تمام شرکت‌کنندگان نمونه خون گرفته و برای پیدا کردن تفاوت ژن‌های بین دو گروه سنی پیر و جوان، فرآیند توالی‌یابی کل ژنوم را انجام دادند. آن‌ها سپس نتایج تحقیق خود را با داده‌های ژنتیکی مطالعه دیگری که قبلا منتشر شده بود، بررسی کردند.

آن‌ها موفق به کشف پنج تغییر ژنتیکی معمول برای گروه‌های سنی بیش از ۱۰۵ و ۱۱۰ سال شدند که بین دو ژن به نام‌ها COA1 و STK17A بیشتر دیده می‌شد. بیشتر تغییرات ژنتیکی مشاهده شده در این پژوهش به افزایش فعالیت ژن STK17A در برخی بافت‌ها مربوط می‌شود. این ژن برای سلامت سلول‌ها در سه زمینه مهم نقش دارد: هماهنگی پاسخ سلول نسبت به آسیب DNA، تشویق سلول‌های آسیب دیده به مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی و مدیریت مقدار خطرناک واکنش اکسیژن در سلول‌ها. این فرایند‌ها در شروع و رشد بسیاری بیماری‌ها مانند سرطان نقش مهمی دارند.

همچنین متعادل‌ترین تغییرات ژنتیکی با کاهش فعالیت ژن COA1 در برخی بافت‌ها مرتبط است. این ژن برای انسداد صحیح بین هسته سلول و میتوکندری مهم است. میتوکندری مهم‌ترین عامل تولید انرژی در سلول‌های انسان است که اختلال در عملکرد آن‌ها به عنوان عامل اصلی پیری شناخته می‌شود.

«کلودیو فرانچسکی»، استاد ایمونولوژی دانشگاه بولونیا و یکی از اعضای اصلی این تحقیق در نتیجه‌گیری خود عنوان می‌کند: «نتایج ما نشان می‌دهد که مکانسیم‌های ترمیم DNA و کم بودن جهش برخی ژن‌های خاص دو عامل اصلی محافظت از افرادی است که به عمر بیش از حد طولانی رسیده‌اند.»

با وجود چنین پژوهشی، برای اطمینان از چنین یافته‌هایی به تحقیقات بیشتری نیاز خواهد بود تا دانشمندان به دلایل بیشتری برای عمر بالای برخی افراد دست پیدا کنند.