دستاورد بزرگ دانشمندان استنفورد: بازیابی بینایی با ایمپلنت چشم و عینک مخصوص
ایمپلنت جدید می‌تواند بینایی را به بیماران مبتلا به آتروفی جغرافیایی چشم بازگرداند.
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
محققان استنفورد موفق شدند با استفاده از یک ایمپلنت بخشی از بینایی افراد مبتلا به یک بیماری شایع شبکیه چشم را بازیابی کنند. این دستاورد می‌تواند زندگی حدود یک میلیون نفر را بهبود دهد.
برخی افراد به دلیل بیماری «آتروفی جغرافیایی»، سلول‌های مرکز شبکیه چشم خود را از دست می‌دهند. در نتیجه، یک لکه سیاه بزرگ در مرکز دیدشان ظاهر می‌شود که فقط حاشیه‌ای باریک از بینایی در اطراف آن باقی می‌ماند. این افراد با وجود داشتن دید محیطی، قادر به خواندن، تشخیص چهره‌ها یا مسیریابی آسان نیستند.
ایمپلنت جدید محققان جایگزین سلول‌های مرده شبکیه چشم می‌شود. به گفته دانشمندان، بینایی ۲۷ نفر از ۳۲ شرکت‌کننده در این پژوهش پس از دریافت ایمپلنت به قدری بهبود یافت که توانستند با کمک شبکیه مصنوعی خود علائم مختلف را بخوانند.
ایمپلنت جدید چشم برای درمان مشکل بینایی
به گزارش نیویورک تایمز، بینایی بازیابی‌شده بیماران البته طبیعی نیست؛ سیاه و سفید، تار و با میدان دید محدود است. بااین‌حال، بیمارانی که پیش‌ازاین به سختی چیزی می‌دیدند، به‌طور میانگین توانستند پنج خط بیشتر را در نمودار استاندارد بینایی‌سنجی بخوانند. این ایمپلنت سیگنال‌ها را از یک دوربین متصل به عینک دریافت می‌کند که تصاویر فروسرخ را به شبکیه مصنوعی می‌تاباند. دوربین دارای قابلیت زوم است که به بیماران امکان می‌دهد حروف را بزرگ‌تر ببینند و بخوانند.
این ایمپلنت شبکیه که سیستم PRIMA نام دارد و توسط فیزیکدانی به نام «دنیل پالانکر» (Daniel Palanker) از دانشگاه استنفورد ابداع شده، یک تراشه فتوولتائیک بی‌سیم به اندازه سر سوزن و به نازکی یک ورق پلاستیکی است. این تراشه با جراحی در زیر شبکیه چشم قرار می‌گیرد و جایگزین سلول‌های مرده می‌شود.
تراشه به تنهایی کار نمی‌کند. بیماران باید عینکی بزنند که یک دوربین کوچک به آن متصل است. این دوربین تصاویر را ضبط، آنها را به سیگنال‌های نوری نزدیک به فروسرخ تبدیل می‌کند و سپس روی ایمپلنت می‌تاباند. پیکسل‌های پروتز شبکیه این نور را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل و نورون‌های باقی‌مانده شبکیه را تحریک می‌کنند و به این ترتیب، امکان دیدن فراهم می‌شود.
بااین‌حال، اکثر بیماران بلافاصله پس از جراحی دید بهتری پیدا نمی‌کنند و به ماه‌ها آموزش نیاز دارند تا به این روش جدید دیدن عادت کنند. همچنین این روش بدون عوارض هم نبوده است. در مجموع ۲۶ رویداد نامطلوب جدی در ۱۹ شرکت‌کننده رخ داد. شایع‌ترین عوارض شامل افزایش فشار چشم، پارگی شبکیه و خونریزی بود. به گفته محققان، این عوارض «عمدتاً قابل کنترل بوده و اکثر آنها ظرف دو ماه برطرف شده است.»
این مطالعه توسط شرکت فناوری پزشکی «Science Corporation» انجام شده که پس از ورشکستگی شرکت فرانسوی «Pixium Vision» (توسعه‌دهنده اولیه دستگاه) دارایی‌های آن را خریداری کرد. این شرکت اکنون برای فروش دستگاه خود در اروپا درخواست داده و درحال مذاکره با سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای عرضه در ایالات متحده است.
یافته‌های این پژوهش در The New England Journal of Medicine منتشر شده است.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.