تلسکوپ هابل تصویری خیره‌کننده از ابر نقره‌ای میان ستاره‌ای ثبت کرد

تلسکوپ فضایی هابل اخیرا تصویری از سحابی نشری NGC 2313 یا LDN 1653 تهیه کرده است که در صورت فلکی تک‌شاخ قرار گرفته و ۳۷۵۰ سال نوری با ما فاصله دارد. سحابی‌های نشری توده‌هایی از گرد و غبار میان ستاره‌ای هستند که با نور ستاره‌های نزدیک خود دیده می‌شود. وقتی نور ستاره‌ای به این ابرهای فضایی برخورد کند، این ذرات یونیزه می‌شوند و طول موج خاص خود را نشر می‌کنند و رنگ‌های متفاوتی به وجود می‌آورند.

در این سحابی نشری نور ستاره V565 که در مرکز تصویر است، این ذرات غبار را یونیزه می‌کند و رنگ خاص آن‌ها را به وجود می‌آورد. هابل این تصویر را با دوربین پیشرفته نقشه‌برداری (ACS) در طول موج مرئی و نزدیک به فروسرخ ثبت کرده است.

اطراف ستاره چهار انکسار نوری دیده می‌شود که به اثر ستاره‌زن (starburst) معروف است. در اطراف منابع نوری بسیار روشنی مانند ستاره‌ها، شعاع‌هایی دیده می‌شود که دلیل آن نحوه ثبت نور با تلسکوپ است. سمت راست تصویر تکه‌ای چگال‌تر از سحابی وجود دارد که نوری را منتشر نکرده و تصویر را تاریک‌تر کرده است.

در گذشته به این نوع سحابی‌ها به دلیل وجود یک ستاره و ابر اطراف آن و شباهت به دنباله‌دارها «سحابی دنباله‌دار» می‌گفتند. دنباله‌دارها اجرامی متشکل از یخ و سنگ هستند که از نواحی دوردست منظومه شمسی به دام جاذبه خورشید می‌افتند و با نزدیک شدن به آن ذوب می‌شوند و دنباله‌ای را در پشت سر خود به وجود می‌آورند. با این وجود، سحابی‌ها هیچ ربطی به دنباله‌دار‌ها ندارند و چنین نامی برای آن‌ها فقط گیج‌کننده و مبهم است، به همین دلیل بعد از مدتی این نام‌گذاری حذف شد.

کلماتی که ستاره‌شناسان برای توصیف پدیده‌های میان ستاره‌ای استفاده می‌کنند روزبه‌روز در حال تغییر است و هر چه بیشتر می‌آموزیم، این تغییر نیز بهبود می‌یابد. تاریخ ستاره‌شناسی پر از کلماتی است که برای توصیف پدیده‌ها استفاده می‌شدند و حالا منسوخ شده‌اند.