دانشمندان به دلیل احتمالی تاثیر منفی سفرهای فضایی روی سیستم ایمنی پی بردند

فیزیولوژی بدن انسان در ریزگرانش یا میکروگرانش (microgravity) فضا به هم می‌ریزد و سلامت فضانوردان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. چنین تاثیراتی در اولین ماموریت‌های آپولو به ماه مشخص شد؛ وقتی که فضانوردان دچار آریتمی قلب، فشار خون پایین، کم شدن آب بدن، اختلالاتی در گوش داخلی و از بین رفتن کلسیم استخوان‌هایشان پس از اتمام ماموریت شدند.

یکی از عجیب‌ترین پیامدهایی که در ماموریت‌های آپولو مشاهده شد این بود که یک هفته پس از بازگشت به زمین، نیمی از فضانوردان به سرماخوردگی و دیگر بیماری‌های عفونی مبتلا شدند. در بدن بعضی از آن‌ها حتی ویروس‌های خفته‌ای مانند آبله مرغان نیز فعال شد. در مطالعات بعدی ماموریت‌های فضایی مشخص شد که میکروگرانش روی سیستم ایمنی انسان تاثیر بسیار زیادی دارد و حالا در آزمایشگاه‌های روی زمین نیز در حال بررسی است.

در مطالعه اولیه نشان داده شده که ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن فضانورد در فضا به دلیل فعالیت نامعمول «سلول‌های تی تنظیمی» سیستم ایمنی است. این سلول‌ها موظفند پس از پایان عفونت یا یک خطر در بدن، واکنش‌های دفاعی سیستم ایمنی را کاهش دهند و آن را به تعادل برسانند.

محققان متوجه شدند که در شرایط میکروگرانش سلول‌های تی تنظیمی حتی بدون وجود هیچ مشکلی در بدن شروع به فعالیت می‌کنند. همچنین متذکر شدند در حالی که سفرهای فضایی به مرور زمان بیشتر می‌شود، نگرانی‌هایی درباره سلامت جسمی مسافران فضایی نیز به وجود می‌آید. آن‌ها در مطالعات بعدی متوجه شدند که «لنفوسیت‌های تی» به شدت ضعیف شدند و واکنش کمی از خود نشان می‌دهند. سلول‌های لنفوسیت تی وظیفه دارند تا مستقیما به عوامل بیماری‌زا حمله کنند و گروه دیگر به تنظیم سیستم ایمنی کمک می‌کنند.

این یک موضوع دو سر باخت است. از طرفی سلول‌های تی تنظیمی فعال می‌شوند و از طرف دیگر سلول‌های تی ضعیف‌تر می‌شوند. چنین موضوعی باید قبل از افزایش تعداد سفرهای فضایی مورد بررسی دقیق‌تر قرار بگیرد و درمانی برای آن مشخص شود.