توسعه ترانزیستوری با اندازه اتمی که می‌تواند دستیابی به پوست الکترونیکی را ممکن کند

پوست الکترونیکی تنها زمانی به کار می‌آید که به حد کافی نازک شده باشد و عملا دیگر به چشم نیاید. محققان به‌تازگی توانسته‌اند ترانزیستورهایی با اندازه کوچک‌تر از ۱۰۰ نانومتر بسازند. این ترانزیستورها چند برابر کوچک‌تر از بهترین نمونه‌های موجود در بازار هستند.

پژوهشگران دانشگاه استنفورد با تکنیک تازه‌ای توانسته‌اند یکی از قدیمی‌ترین موانع موجود در دنیای فناوری‌های انعطاف‌پذیر را پشت سر بگذارند. حالت ایده‌آل استفاده از نیمه‌رساناهای دو بعدی است، ولی ساخت آن‌ها به چنان دمای بالایی نیاز دارد که پلاستیک منعطف را ذوب می‌کند. در این روش سیلیکونی که پوشش شیشه‌ای دارد با نوار نیمه‌رسانای بسیار نازکی موسوم به «مولیبدن دی‌سولفید» پوشانده شده و روی آن الکترودهای طلا با الگوهای نانو قرار می‌گیرد.

این فرآیند با کمک دمایی نزدیک به ۸۱۵ درجه سلسیوس نواری می‌سازد که ضخامت آن فقط به اندازه سه اتم است. زمانی که قطعات خنک شدند، می‌توان نوار را روی سطح زیرین سوار کرد و با طی چند مرحله دیگر ساختاری با ضخامت پنج میکرون به وجود آورد. پنج میکرون معادل یک دهم ضخامت موی انسان است. این وسیله مصرف انرژی بسیار پایینی خواهد داشت و می‌تواند جریان‌های بالا را با ولتاژ پایین هدایت کند.

البته هنوز لازم است کارهای بیشتری صورت بگیرد تا این فناوری به مرحله بهره‌برداری برسد. محققان می‌خواهند فناوری منعطف خود را بهینه‌سازی کرده و قابلیت‌های ارتباط بی‌سیم را به آن اضافه کنند تا نیاز به سخت‌افزارهای بزرگ وجود نداشته باشد.

از سوی دیگر باید راهکاری برای تولید انبوه این فناوری با قیمت مطلوب پیدا شود. اگر محققان موفق به تکمیل و تجاری‌سازی این محصول شوند، حوزه پوست الکترونیکی متحول خواهد شد و بسترهای بسیاری را برای کاشت و استفاده از دستگاه‌های گوناگون فراهم خواهد کرد. این دستگاه‌ها به خاطر ضخامت باریک خود عملا نادیدنی خواهند بود و می‌توانند بزرگ‌ترین مشکل پوست‌های الکترونیکی فعلی را برطرف کنند. نظر شما درباره پتانسیل‌های این فناوری چیست؟