محققان با موفقیت استفاده از توالت را به گاوها آموزش دادند

محققان موفق شده‌اند به گروهی از گاوها آموزش بدهند در مکان خاصی ادرار کنند. آن‌ها با این کار امیدوارند از اثرات زیست محیطی نیترات و نیتروز اکسید که از ادرار گاوها به وجود می‌آید، بکاهند.

محققان بخش روانشناسی دانشگاه اوکلند با همکاری محققان موسسه تحقیقاتی سلامت حیوانات و موسسه تحقیقات بیولوژی حیوانات اهلی آلمان روی پروژه‌ای با بودجه بنیاد فولکس‌واگن برای آموزش استفاده از توالت به گاوها کار کرده‌اند.

آن‌ها ابتدا گوساله‌ها را در اتاقکی موسوم به محل توالت قرار دادند. سپس زمانی که گوساله‌ها ادرار کردند، به آن‌ها جایزه‌ای به منظور تشویق داده شد. هدف محققان این بود که به گوساله‌ها بفهمانند محل مناسب برای ادرار کردن این اتاقک است.

در ادامه گوساله‌ها به راهرویی خارج از محل توالت منتقل و تشویق شدند که برای ادرار به همان اتاقک برگردند. اگر گاوها در طول راهرو شروع به ادرار می‌کردند، اسپری آب به شکل نسبتا ناخوشایندی آن‌ها را از انجام این کار منع می‌کرد. در پایان کار، از ۸ گوساله ۷ مورد یاد گرفتند که در محل توالت ادرار کنند. سرعت یادگیری آن‌ها مشابه سرعت یادگیری کودکان بود.

گوساله‌ها در مجموع فقط ۱۵ روز تحت آموزش بودند و اکثر آن‌ها ظرف ۲۰ تا ۲۵ ادرار مهارت استفاده از توالت را یاد گرفتند. این وضعیت حتی از آموزش استفاده از توالت به کودکان سه تا چهار ساله هم سریع‌تر بود. پژوهشگران از این تحقیق دو نتیجه گرفتند. اول، گاوها هم می‌توانند متوجه نیاز به ادرار باشند و در صورت لزوم به توالت بروند. دوم، اگر به این حیوانات پاداش داده شود، قادرند ادرار خود را نگه دارند تا به توالت برسند.

اگرچه این مطالعه تاکنون موفق بوده اما اجرای آن در مقیاس بزرگ‌تر کار سختی است و حداقل دو چالش باید پشت سر گذاشته شود. ابتدا، باید راهی برای تشخیص ادرار در محل توالت وجود داشته باشد تا جایزه به‌صورت خودکار به گاوها داده شود.

افزون بر این، باید مشخص شود که بهترین محل برای ادرار گاوها کجاست و چه تعداد توالت لازم داریم. این مسئله به‌خصوص در کشورهایی مثل نیوزلند که گله‌ها به صورت آزادانه در چراگاه‌ها حضور دارند، چالش‌برانگیز است.

در تحقیقات آینده باید مشخص شود که گاوها حاضرند برای رسیدن به توالت چه مسافتی را طی کنند. در حال حاضر ادرار گاوهایی که در مراتع نیوزلند چرا می‌کنند، با تماس با خاک به نیترات و نیتروز اکسید تبدیل می‌شوند. این نیترات دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و برکه‌ها را آلوده می‌کند و موجب رشد بیش از حد علف و جلبک می‌شود.