ماموریت آرتمیس ناسا: هرآنچه باید در مورد بازگشت انسان به ماه بدانیم

ناسا درحال آماده شدن برای انجام ماموریت «آرتمیس 1» است تا انسان‌ها را به کره ماه بفرستد. پرواز آزمایشی و بدون خدمه موشک و فضاپیما به منظور اطمینان یافتن از امنیت پرواز برای سفرهای انسانی در اواخر دهه، امری بسیار مهم است.

در این ماموریت، ناسا قصد دارد انسان‌ها – و همچنین ربات‌های متعدد را – برای اهداف علمی و تبلیغاتی به سطح ماه بفرستد. به کمک این سیستم در دهه آینده شاهد پروازهای گردشگری در فضا و در سطح ماه خواهیم بود.

برای آشنایی با نحوه عملکرد آرتمیس 1 با ما همراه شوید.

ناسا بخش بزرگی از دهه پیش را صرف انجام پروژه آرتمیس 1 کرده است. در مراحل پایانی این پروژه، ناسا باید از نحوه کارکرد موشک و فضاپیما اطمینان حاصل کند. فضاپیمای آرتمیس 1، «اوریون» نام دارد. پیش از شروع رسمی آرتمیس، قرار است فضاپیمای اوریون و در سفری به ماه کپسولی را حمل کند و سپس آن را به سلامت به زمین بازگرداند. این سفر حدود یک ماه طول خواهد کشید.

اما اوریون چگونه بدون مسافران به ماه می‌رسد و پس از پایان این ماموریت، آرتمیس چه خواهد کرد؟

آرتمیس 1 اولین آزمایش فضایی ناسا در پرتاب فضاپیمایی است که در آینده می‌تواند انسان‌ها را به ماه ببرد. این موشک در حدود 320 فوت (97.5 متر) ارتفاع دارد. در مقایسه با موشک معروف «Saturn V» که در دهه 1960 و 1970 انسان را به ماه فرستاد، باید بگوییم که کمی کوتاه‌تر است. ارتفاع Saturn V حدود 110 متر بوده است.

در مرحله اول، سیستم موشک و فضاپیما باهم پرتاب می‌شوند. اما پس از دو دقیقه، موشک از فضاپیما جدا می‌شود تا اوریون به تنهایی به سمت مقصد حرکت کند.

اوریون تقریبا سه دقیقه پس از پرتاب از پوسته محافظ خود بیرون می‌آید و آن را در حدود سی ثانیه بعد درون فضا رها خواهد کرد. فضاپیمای اوریون هشت دقیقه پس از پرتاب، به مرز فضا خواهید رسید. سپس آرایه‌های خورشیدی خود را باز می‌کند تا نیروی لازم را تامین کند.

اوریون می‌تواند تا شش فضانورد را به ماه ببرد. فضاپیمای اوریون ظاهری شبیه به یک قطره دارد. درون این فضاپیمای قطره‌ای شکل، یک کپسول و یک ماژول قرار دارد که تمام تجهیزات لازم برای یک سفر فضایی را حمل می‌کنند. این فضاپیما 8 متر طول و 5 متر قطر دارد.

حدود دو ساعت پس از پرتاب، بخشی از این سیستم فضایی به نام «پیشرانه برودتی موقت» و یا «ICPS» به کار می‌افتد. این بخش با وارد کردن نیرویی به اوریون، آن را به سمت ماه می‌فرستد. درحالیکه ماموریت‌های «آپولو» در دهه‌های 1960 و 1970 سه روز طول می‌کشیدند، ماموریت آرتمیس حدودا دو هفته طول خواهد کشید.

اوریون درنهایت وارد یک مدار «تروگرادور» می‌شود. تروگرادور به این معنا است که فضاپیما خلاف جهت چرخش ماه می‌چرخد. زمانی که اوریون به ماه برسد، بین شش تا 19 روز در آن مدار خواهد بود.

در این مرحله مجددا ICPS به کار خواهد افتاد تا «فضاپیماهای معکبی» را به سمت ماه بفرستد. فضاپیماهای مکعبی، قطعات کوچکی هستند که با هدف انجام ماموریت‌های مختلف به ماه می‌روند.

ناسا در اکتبر 2021 در بیانیه‌ای گفت: « فضاپیماهای معکبی همه چیز را، از ماه گرفته تا سیارک‌ها و تشعشعات اعماق فضا را، مطالعه خواهند کرد. هر مکعب قادر است نیروی محرکه لازم برای رسیدن خود به مقصد را تامین کند.»

نمونه‌ای از ماموریت‌های مکعب‌ها عبارت است از: جستجوی صخره‌های فضایی بر روی سیارات نزدیک زمین و ماموریت «BioSentinel» با هدف بررسی تشعشعات اطراف ماه.

درحالیکه آرتمیس 1 بدون خدمه خواهد بود، چندین دستگاه که درون فضاپیما قرار دارند، بر روی مانکن‌ها آزمایشات لازم را انجام می‌دهند تا چگونگی تاثیر محیط ماه بر انسان را مطالعه کنند.

یکی از این مانکن‌ها، فرمانده «مونیکین کامپوس» نام دارد که به افتخار مهندس آپولو 13 «آرتور کامپوس» این نام را برای آن برگزیده‌اند. کامپوس روی صندلی خلبان پرواز می‌نشیند و لباس فضایی مخصوص اورین را به تن می‌کند. دانشمندان قصد دارند میزان کارایی این لباس را نیز بررسی کنند. این مانکن مجهز به تجهیزاتی است تا میزان ارتعاشات درون فضاپیما را ثبت کند.

براساس تحقیقات آژانس فضایی آلمان، دو فضانورد شبیه‌سازی شده دیگر بر صندلی‌های اوریون خواهند نشست. یکی از مانکن‌ها جلیقه محافظتی دربرابر تشعشعات می‌پوشد و دیگری بدون جلیقه است. دانشمندان قصد دارند اثرات تشعشعات را در هردو حالت بررسی کنند.

سیستم‌های اوریون مجهز به هوش مصنوعی هستند. «الکسای آمازون» دستیار مجازی است که در این پرواز به همراه اوریون خواهد بود. آمازون با پلتفرم کنفرانس ویدئویی «Webex» همکاری می‌کند تا یک فناوری صوتی جدید میدان دور به نام «Callisto» را مورد آزمایش قرار دهد.

«لیزا کالاهان» نایب رئیس و مدیر کل فضای تجاری این پلتفرم گفت: « کالیستو اولین فناوری در نوع خودش است که فضانوردان را قادر می‌سازد تا با کاوش در اعماق فضا، به خود متکی باشند.»

در ماموریت آرتمیس 1، سگ نمادین «بادام زمینی اسنوپی» بار دیگر به ماه خواهد رفت. در سال 1969، یک فضاپیمای سرنشین‌دار به نام اسنوپی به کار گرفته شده است.

این بار اسنوپی، به عنوان «نشانگر گرانش صفر» درون آرتمیس قرار خواهد گرفت. او همچنین یک لباس مینیاتوری از لباس خدمه مصنوعی پرواز را به تن خواهد کرد. لباس در ابعاد 25 در 18 سانتی‌متر است. این لباس از جنس لباس فضانوردان مصنوعی این پرواز است.

اوریون همچنین چهار مسافر کوچک دیگر نیز دارد. شرکت «Lego Education» قصد دارد چهار شخصیت اسباب‌بازی‌های لِگو را درون فضاپیما قرار دهد. این چهار شخصیت نقش نمادین آموزشی برای والدین، مربیان و دانش‌آموزان در پروازهای فضایی دارند.

فضاپیما بین 6 تا 19 روز در مدار رتروگراد باقی می‌ماند و سپس به سمت ماه حرکت می‌کند. ناسا به نظارت بر فضاپیما ادامه خواهد داد تا مطمئن شود با سرعت مناسبی در محیط بالایی جو زمین پرواز می‌کند.

آخرین مرحله اصلی ماموریت آرتمیس 1، سقوط ایمن در اقیانوس اطلس با سه چتر نجات است. خدمه بازیابی، فضاپیمای اوریون را از آن نقطه به ساحل فلوریدای شرقی باز می‌گردانند تا تجزیه و تحلیل‌های بیشتر را انجام دهند.

داده‌های آرتمیس 1 برای بهبودی طراحی اوریون و سیستم پرتاب فضایی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند تا ماموریت آرتمیس 2 برای فرستادن انسان به ماه آماده شود.