هابل تایید کرد: دنباله‌ دار برناردینلی-برنشتاین دارای بزرگترین هسته شناخته شده است

یک دنباله‌دار با هسته‌ای بزرگتر از رود «آیلند» بیش از یک میلیون سال است که در سفر به سمت خورشید است. محققان در ماه فوریه دریافتند که این دنباله‌دار بیش از 85 مایل عرض دارد و اکنون مشاهدات جدید تلسکوپ فضایی هابل ناسا تائید می‌کنند که دنباله دار برناردینلی-برنشتاین دارای بزرگترین هسته دنباله‌داری است که تاکنون مشاهده شده است.

دنباله‌دار مذکور که نام علمی آن «C/2014 UN271» می‌باشد، با سرعت 22000 مایل در ساعت، در سال 2031 نزدیک‌ترین فاصله به زمین را خواهد داشت. به احتمال زیاد، با چشم غیرمسلح قابل رویت نیست اما فرصت هیجان‌انگیزی برای ستاره‌شناسان خواهد بود. دنباله‌دارها اغلب به عنوان «گلوله‌های برفی کثیف» با دمی متشکل از گاز و غبار و یک هسته جامد در مرکز که از مخلوط یخ و غبار تشکیل شده، توصیف می‌شوند. قطر هسته بیشتر دنباله‌دارها در مقایسه با C/2014 UN271 بسیار کم است، به‌طوری که می‌توان گفت هسته C/2014 UN271 50 برابر بزرگتر از هسته‌هایی است که معمولا در بیشتر دنباله‌دارهای شناخته شده یافت می‌شود. ناسا همچنین گزارش داد که این دنباله‌دار حدود 500 تریلیون تن وزن دارد و صد هزار برابر بیشتر از جرم یک دنباله‌دار معمولی است.

این دنباله‌دار توسط اخترشناسان «پدرو برناردینلی» و «گری برنشتاین» در سال 2014 کشف شد و به افتخار کاشفان آن، به دنباله‌ دار برناردینلی-برنشتاین شناخته شد. این دنباله‌دار با نام علمی C/2014 UN271 در زمان کشف حدود 3 میلیارد مایل از خورشید فاصله داشت. این فاصله معادل فاصله نپتون از خورشید – دورترین سیاره منظومه شمسی – است.

از زمان کشف تاکنون، اخترشناسان این جرم را با تلسکوپ‌هایی زمینی و فضایی متعددی مورد مطالعه قرار داده‌اند. در ماه ژانویه، ستاره‌شناسان از هابل برای گرفتن پنج عکس از این دنباله‌دار استفاده کردند و سپس با استفاده از داده‌های ترکیبی موفق به تعیین اندازه آن شدند.

C/2014 UN271 از ابر اورت به سمت ما می‌آید – پوسته‌ای فرضی که خورشید را در فواصلی بسیار دورتر از مدارهای بیرونی سیارات احاطه کرده است.

دنباله‌ دار برناردینلی-برنشتاین بر روی یک مدار بیضوی سه میلیون ساله به دور خورشید حرکت می‌کند و اکنون بیش از یک میلیون سال است که به سمت این ستاره درحال سقوط است.