تصویر روز ناسا: ردپای سیارات منظومه شمسی در آسمان شب

این تصویر در نزدیکی شهر «Forbidden City» در پکن چین ثبت شده است و دوربین آن برای مدت مذکور بر روی یک سه پایه به صورت ثابت قرار گرفته بود.

تصویر روز ناسا تایم‌لپسی است که درنتیجه نوردهی متوالی به مدت سه ساعت در تاریخ 24 ژوئن بدست آمده است.

در این تاریخ، سیارات منظومه شمسی نیز در امتداد دایره‌البروج قرار گرفتند و پیش از طلوع خورشید، ردپای خود را در آسمان شب به جا گذاشتند.

زحل که در نزدیکی صبح در آسمان طلوع کرد، ردپای خود را در لبه سمت راست بالای تصویر برجای گذاشت.

سیاره عطارد - که درونی‌ترین سیاره منظومه راه شیری است - اندکی پیش از خورشید در آسمان ظاهر شد. همین امر سبب شد تا سیاره عطارد کوتاه‌ترین ردپا را از خود به جای بگذارد. ردپای این سیاره در نزدیکی افق در منتهی الیه سمت چپ قابل مشاهده است.

سیارات دیگر منظومه شمسی همانند اورانوس و نپتون، سیارات کم نوری هستند و به سختی می‌توان آن‌ها را در آسمان شب رصد و با دوربین ثبت کرد. اما همین نور کم آن‌ها با دنباله‌های ستاره‌ای درهم آمیخته می‌شوند و تصویری از ردپای سیارات منظومه شمسی را برای ما ایجاد می‌کنند.

همانطور که در تصویر روز ناسا مشاهده می‌کنید، ماه ردپای پر نورتری نسبت به سایر سیارات دارد. با توجه به توضیحاتی که درباره سیارات مختلف و ردپای آن‌ها داده شد، حتما حدس می‌زنید که چرا ردپای ماه به این صورت است. این سیاره از آغازین ساعات تاریکی شب در آسمان ظاهر می‌شود و به علت آنکه نزدیک‌ترین جرم سماوی نسبت به زمین است، در ظاهر پرنورتر به نظر می‌رسد.

به یاد داشته باشید سیارات به خودی خود نور و یا تابش ندارند و تنها منعکس کننده نور ستاره‌ها هستند. این نکته یکی از تفاوت‌های اصلی میان سیارات و ستارگان است.

از دیگر تفاوت‌های میان سیارات و ستارگان می‌توان به موقعیت آن‌ها در آسمان اشاره کرد. ستارگان موقعیت تقریبا ثابتی دارند - به عبارت دیگر موقعیت آن‌ها تنها در طی چند میلیون سال دچار تغییر می‌شود، درحالیکه سیارات همواره بر روی مدارهایی بیضوی به دور ستاره خود در حال چرخش هستند.

ستاره منظومه شمسی، خورشید است و مشاهده می‌کنیم که ردپای سیارات در این چرخش مداری چطور بر آسمان شب به جای مانده است.