مروری بر دو دهه حضور و پیشرفت سنسور اثر انگشت در دنیای موبایل

یکی از قابلیت‌های مهم گوشی‌های امروزی، حسگر اثر انگشت است که به شیوه‌های مختلفی استفاده می‌شود. تقریبا از دو دهه پیش، این فناوری در گوشی‌ها مورد استفاده قرار گرفته و به مرور زمان پیشرفت کرده است. در این مطلب ظهور و رشد سنسور امنیتی اثر انگشت را در گوشی‌های موبایل مرور خواهیم کرد.

اواخر سال 2000، توشیبا از لپ‌تاپ‌هایی با حسگر اثر انگشت رونمایی کرد که به کاربران اجازه می‌داد تا به جای حفظ کردن رمزهای عبور پیچیده، قفل دستگاه خود را با یک لمس انگشت باز کنند. اولین گوشی‌های دارای حسگر اثر انگشت نیز در همان زمان معرفی شدند و به‌نظر می‌رسد اولین گوشی با این قابلیت Sagem MC 959 ID بوده و زیمنس (Siemens) نیز در اوایل سال 1998 روی نمونه اولیه‌ای با حسگر اثر انگشت کار می‌کرده است.

این فناوری به سرعت در دستگاه‌های PDA (دستیار دیجیتال شخصی) نیز مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت، اپل آن را به یکی از ویژگی‌های اصلی گوشی‌های هوشمند تبدیل کرد.

ظهور حسگر اثر انگشت در گوشی‌های اپل

آیفون 5s سال 2013 با قابلیت جدیدی به نام «Touch ID» معرفی شد؛ حسگر اثر انگشتی که روی دکمه Home و بخش پایینی نمایشگر قرار داشت. در اوایل، این فناوری به عنوان یک جایگزین سریع‌تر برای باز کردن قفل دستگاه استفاده می‌شد، اما اپل با آیفون 6 و 6 پلاس و معرفی Apple Pay، استفاده جدیدی را برای آن معرفی کرد.

اپل با سری آیفون 6s از نسل دوم تاچ آی‌دی رونمایی کرد. هرچند Touch ID همچنان نیز در حال استفاده است و دستگاه‌های جدیدی مانند نسل سوم iPhone SE از آن بهره می‌برند، اما دیگر روش احراز هویت ترجیحی اپل محسوب نمی‌شود.

اپل ممکن است حسگر اثر انگشت را محبوب کرده باشد، اما در سال 2017 با آیفون X از این ایده دور شد و تکنیک جدیدی تحت عنوان Face ID را مورد استفاده قرار داد که در آن با استفاده از چهره کاربر، قفل صفحه باز می‌شود.

حضور فناوری امنیتی در گوشی‌های اندرویدی

تولیدکنندگان اندرویدی در استفاده از سنسور اثر انگشت شروع بسیار بدی داشتند. در برخی از اولین گوشی‌هایی که دارای این قابلیت بودند مانند Motorola Atrix (2011) و گلکسی S5 (2014)، کاربران باید انگشت خود را روی سنسور می‌کشیدند. رویکرد خازنی اپل بسیار بهتر بود و فقط به لمس دکمه نیاز داشت.

در نهایت، گوشی‌های اندرویدی نیز به سنسور خازنی روی آوردند و آن‌ را به صورت مختلفی روی پنل پشتی یا روی لبه دستگاه (کلید پاور) قرار می‌دهند.

در نمایشگاه MWC شانگهای 2017، شرکت ویوو از نمونه اولیه گوشی با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر رونمایی کرد که در آن زمان بسیار آینده‌نگرانه بود، اما همچنان به پیشرفت زیادی نیاز داشت. Vivo سپس اولین گوشی با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر را با نام Vivo X20 UD عرضه کرد و در آن سال بسیاری از تولیدکنندگان به این فناوری روی آوردند.

امروزه اکثر سنسورها یا خازنی هستند (آن‌هایی که روی سطح مانند پشت یا کنار قرار می‌گیرند) یا اپتیکال (زیر نمایشگر) اما نوع دیگری نیز وجود دارد.

سال 2019 سامسونگ سری گلکسی S10 را معرفی کرد و اولین گوشی‌هایی بودند که از سنسور اثر انگشت اولتراسونیک بهره می‌بردند. این سنسورها می‌توانستند انگشت کاربران را به صورت سه بعدی ببینند و علاوه بر دقت بسیار زیاد، فریب دادن آن‌ها بسیار سخت‌تر است.

کوالکام با نسل دوم سنسور 3D Sonic Sensor، قابلیتی را معرفی کرد که فضا بیشتری را پوشش می‌داد و سریع‌تر بود. نکته دیگر اینکه گوشی‌های تاشو نیز از آن پشتیبانی می‌کردند. این فناوری در گوشی تاشو ویوو ایکس فولد مورد استفاده قرار گرفت؛ محصولی که هم در نمایشگر داخلی تاشو و هم نمایشگر بیرونی خود دارای حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر است.

در چند سال گذشته نیز این فناوری حتی به گوشی‌های نسبتا ارزان قیمت راه پیدا کرد، اما هیچ پیشرفت فنی عمده‌ای در آن‌ها وجود نداشته است. سازندگان تلاش دارند تا آن‌ها را سریع‌تر و بزرگ‌تر کنند تا استفاده از آن‌ها راحت‌تر باشد.