امروز در فضا: شوروی فضاپیمای مریخ ۱ را به فضا پرتاب کرد

۱ نوامبر ۱۹۶۲، اتحاد جماهیر شوروی فضاپیمای مریخ ۱ را برای ماموریت و پرواز در کنار سیاره سرخ به فضا پرتاب کرد.

درباره فضاپیما

فضاپیمای مریخ ۱ اولین برنامه کاوشگر شوروی با هدف سیاره مریخ بود.این فضاپیما اصلاح شده کاوشگر ونرا بود که به زهره ارسال شد و عرض آن دارای صفحه‌های خورشیدی و رادیاتور بود. شکل آن استوانه‌ای بود و به دو محفظه تقسیم می‌شد.

ماژول مداری که در بالا قرار داشت، شامل سیستم‌های پیشران و هدایت می‌شد و ماژول آزمایش که در پایین قرار داشت، شامل ابزار علمی فضاپیما بود. از ابزارهای علمی فضاپیما علاوه بر فرستنده رادیویی می‌توان به مغناطیس‌سنج، تجهیزات عکاسی و تلویزیونی، سنسورهای تابش، طیف‌سنج و میکرومتوروئید اشاره کرد.

اهداف و دستاوردهای مریخ ۱

هدف مریخ ۱ پرواز به دور سیاره سرخ در فاصله حدود ۱۱ هزار کیلومتری و تصویربرداری از سطح آن بود. همچنین به‌ گونه‌ای طراحی شد تا اطلاعاتی مربوط به تشعشعات کیهانی، برخوردهای ریزشهاب‌واره‌ای، محیط تابشی، ساختار اتمسفر، ترکیبات آلی و میدان مغناطیسی مریخ جمع‌آوری کند.

پس از ترک مدار زمین، مریخ ۱ صفحه‌های خورشیدی‌اش را مستقر کرد و شروع به حرکت به‌سمت مریخ کرد. با وجود اینکه فضاپیما در نهایت به مدار مریخ رسید اما موفقیت‌آمیز محسوب نمی‌شود.

یکی از دریچه‌های گازی آن که در سیستم جهت‌گیری قرار داشت، دچار نشتی شد و بدون سیستم جهت‌گیری، مریخ ۱ به‌ سختی می‌توانست آنتن‌های خود را در جهت درستی قرار دهد. ارتباط آن با زمین نیز در نیمه راه به کلی قطع شد و احتمالا نزدیک‌ترین فاصله‌اش با مریخ در مسافت ۱۹۳ هزار کیلومتری رخ داده است.

با وجود تمام مشکلات، مریخ ۱ اطلاعاتی را قبل از نقص‌های فنی‌اش به زمین مخابره کرد. هرچند که این اطلاعات اهداف ماموریت از سیاره مریخ را برآورد نکرد.

این کاوشگر برخورد ریزشهاب‌سنگ‌ها از سطح زمین و فاصله ۶ تا ۴۰ هزار کیلومتری را ثبت کرد. همچنین شدت مغناطیسی در فضا بین سیاره‌ای را اندازه‌گیری و بادهای خورشیدی را ردیابی کرد.
علاوه بر این‌ها، مناطق تابشی در اطراف زمین را شناسایی و اندازه آن‌ها را تعیین کرد.