5 قابلیتی که می‌توانند گوشی‌های اقتصادی و میان‌رده را در 2023 جذاب‌تر کنند

گوشی های اقتصادی و میان‌رده در سال‌های قبل پیشرفت قابل‌توجهی داشته‌اند و نسبت به گذشته، فاصله خود را با گوشی‌های پریمیوم بازار کاهش داده‌اند. بااین‌حال هنوز این گوشی‌ها جای پیشرفت دارند و می‌خواهیم در این مطلب نگاهی به ویژگی‌هایی داشته باشیم که می‌توانند گوشی های اقتصادی را در سال جاری میلادی، جذاب‌تر کنند.

هر سال گوشی‌های پرچمدار بیشترین تیتر اخبار دنیای موبایل را به خود اختصاص می‌دهند، اما گوشی های میان‌رده و اقتصادی مشتریان بیشتری دارند. با وجود اینکه بازار موبایل 2022 نزولی بود، بازار گوشی های میان‌رده و ارزان‌قیمت رشد کرد. هر دو کلاس گوشی مثل همیشه بازار داغی دارند و دلیل اصلی حفظ رونق بازار آن‌ها، انجام اقداماتی به‌منظور نزدیک‌کردن خصوصیات و ویژگی‌های این گوشی‌ها به گوشی‌های پرچمدار است.

مثلاً گوگل در گوشی پیکسل 6a از تنسور، تراشه اختصاصی گوگل استفاده می‌کند. وان پلاس هم گوشی های اقتصادی خود را به فناوری شارژ سریع با سرعتی بالاتر اغلب شرکت‌ها مجهز کرده است. سامسونگ نیز تلاش می‌کند به تعهدات خود در مورد نرم‌افزار و انتشار به‌روزرسانی‌های بیشتر (اندروید و آپدیت‌های امنیتی) در تمام گوشی‌های خود پایبند بماند. بااین‌حال همچنان می‌توان آن‌ها را بهبود داد.

حذف جک هدفون دراِزای قابلیت‌های مدرن‌تر

چند سالی می‌شود که شاهد حذف جک هدفون از گوشی‌های مختلف هستیم، اما هنوز برخی موبایل‌ها این پورت را دارند. بااین‌حال تعداد گوشی‌های مجهز به آن سال‌به‌سال کمتر می‌شود.

به‌نظر می‌رسد در سال‌های آینده گوشی های میان‌رده بدون جک هدفون عرضه شوند. شاید دوست نداشته باشیم شاهد حذف این‌ پورت از گوشی‌ها باشیم، اما انتظار رخ‌دادن چنین اتفاقی در 2023 را داریم. البته برخی به حذف جک هدفون نگاه خوش‌بینانه‌ای دارند و امیدوارند فناوری‌های مدرن‌تری جایگزین آن شوند.

با توجه گسترش فناوری‌های انتقال بی‌سیم صدا، افزایش تولید هدفون‌های بی‌سیم و همچنین ارائه پلتفرم میان‌رده کوالکام S3 Gen 2 از سوی کوالکام به‌منظور کمک به طراحی نسل جدیدی از محصولات صوتی مدرن، استفاده از جک هدفون دیگر چندان ضروری به‌نظر می‌رسد. اگرچه همچنان می‌توانید از هدفون‌های سیمی موردعلاقه‌تان در دستگاه‌هایی مانند لپ‌تاپ‌ها استفاده کنید، اما خرید یک ایرباد بی‌سیم هرچند ارزان‌قیمت، کم‌کم ضروری به‌نظر می‌رسد.

حذف لنز ماکرو و عمق‌سنج

شرکت‌ها تنها برای اینکه بگویند گوشی‌شان چندین دوربین دارد، شروع به اضافه‌کردن لنزهای مختلف به پنل پشتی کردند، درحالی‌که با یکی از کم‌استقبال‌ترین ترندهای بازار روبه‌رو هستیم. سازندگان گوشی‌های هوشمند گویی به یک‌باره تصور کردند که هرچه تعداد لنزها بیشتر باشد، عملکرد محصولاتشان هم بهتر خواهد بود که البته در برخی موارد چنین موضوعی درست است.

اکثر گوشی‌های پرچمدار به دوربین عریض، فوق عریض و تله‌فوتو مجهز شده‌اند که عملکرد مناسبی هم دارند، اما این موضوع درباره گوشی های اقتصادی و میان‌رده چندان صادق نیست و شرکت‌ها توجهی به کیفیت آن‌ها ندارند.

گوشی های اقتصادی بعضاً به چهار دوربین اصلی هم مجهز شده‌اند، اما کیفیت آن‌ها تعریفی ندارد. برای مثال گلکسی A53 5G به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین گوشی های میان‌رده بازار، بدون دوربین 5 مگاپیکسلی ماکرو و تشخیص عمق هم عملکردش تفاوتی پیدا نمی‌کند و کاربر چیزی را از دست نمی‌دهد. این موضوع درباره موتو G 5G هم صادق است. این دستگاه یک دوربین 50 مگاپیکسلی قابل‌قبول دارد، اما به‌جای لنز فوق‌ عریض، به دوربین‌های 2 مگاپیکسلی ماکرو و تشخیص عمق بی‌کیفیت مجهز شده است.

اما آیا کاربران ترجیح می‌دهند دو دوربین باکیفیت داشته باشند یا چهار دوربینی که تنها دو عدد آن‌ها عملکرد مناسبی دارد؟

متأسفانه بسیاری از کاربران از عملکرد لنزهای ماکرو با هر رزولوشنی گله دارند؛ زیرا در اغلب موارد به‌سختی می‌توان با این لنزها یک عکس ماکروی عالی گرفت و استفاده از آن‌ها برای گرفتن تصاویری به‌غیراز تصاویر ماکرو امکان‌پذیر نیست. در‌ضمن سازندگان گوشی‌های پرچمدار درحال افزودن قابلیت گرفتن تصاویر ماکرو با لنز فوق عریض هستند.

معایب لنزهای ماکرو کاملاً به‌چشم می‌آیند. لنزهای تشخیص عمق هم وضعیت مشابهی دارند. اگرچه این لنزها در حالت پرتره اطلاعات بیشتری دریافت می‌کنند، اما یک دوربین باکیفیت تنها هم می‌تواند به چنین قابلیت دست یابد.

اگرچه تقریباً تمام کارشناسان معتقدند در آینده برخی از لنزها بازنشسته می‌شوند، اما درباره اینکه درنهایت با کدام از آن‌ها خداحافظی می‌کنیم، اتفاق نظری وجود ندارد. برخی به لنزهای فوق عریض علاقه دارند و برخی وجود دوربین‌های تله‌فوتو را ضروری می‌دانند. در این میان تعدادی هم وجود دوربین‌های کمتر، ولی باکیفیت‌تر را ترجیح می‌دهند. درنهایت نظر کارشناسان هرچه که باشد، مسلماً هیچ‌کدام از آن‌ها خواستار دوربین‌های زیاد اما بی‌کیفیت نیستند.

پشتیبانی از شارژ بی‌سیم یا شارژ سیمی سریع‌تر

شکی نیست که برخی گوشی های اقتصادی و میان‌رده شارژدهی باتری بالایی دارند. ترکیب باتری‌های پرظرفیت مانند باتری‌های 5000 میلی‌آمپرساعتی با پردازنده‌های کم‌مصرف، معمولاً منجر به شارژدهی یک‌روزه و حتی دوروزه می‌شود. به همین دلیل اغلب همین شارژدهی بالا یکی از دلایل خرید این نوع گوشی‌ها به‌حساب می‌آید؛ مخصوصاً اگر کاربر چندان حرفه‌ای نباشید. اما موضوع درباره سرعت شارژ، متفاوت است.

اغلب گوشی‌های ارزان‌قیمت مانند سری موتو G یا گلکسی A13 از سرعت شارژ 10 یا 15 واتی پشتیبانی می‌کنند. حتی گوشی میان‌رده پیکسل 6a از شارژ 18 واتی پشتیبانی می‌کند، اما گلکسی A53 سامسونگ قادر به پشتیبانی از سرعت شارژ 25 واتی است که توان قابل‌قبولی محسوب می‌شود.

البته برندهای چینی حداقل در گوشی‌های میان‌رده‌شان سرعت بالاتری را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. برای مثال درحالی‌که سرعت شارژ گلکسی A53 تنها به 25 وات می‌رسد، سرعت شارژ پوکو X4 GT با قیمت تقریباً مشابه، به 67 وات می‌رسد. یا گوشی وان پلاس نورد 2T هم سرعت شارژ 80 وات را ارائه می‌کند.

اگرچه به‌احتمال‌زیاد موتورولا، گوگل یا سامسونگ امسال سرعت شارژ مشابه گوشی‌های بالا را ارائه نخواهند کرد، اما نوبت آن رسیده است که دست‌به‌کار شوند؛ زیرا وصل‌بودن شارژر گوشی به پریز به مدت یک یا دو ساعت باعث افزایش هزینه برق می‌شود. کند‌بودن سرعت شارژ، زمانی که می‌خواهید جایی بروید نیز واقعاً آزاردهنده است.

توان شارژ 25 واتی گلکسی A53 باید به حداقل استاندارد لازم برای تمام گوشی‌ها تبدیل شود. اگر در آینده توان‌های بالای شارژ مورد استفاده در گوشی‌های وان پلاس، توسط گوشی‌های سایر برندها نیز قابل‌استفاده شوند، حوزه شارژ گوشی متحول خواهد شد.

نورد N300، گوشی اقتصادی وان پلاس از شارژ سیمی ۳۳ واتی پشتیبانی می‌کند. قیمت این گوشی با شارژر ۳۳ واتی تنها ۳۰۰ دلار است. امکان‌پذیرکردن پشتیبانی گوشی‌ها از فناوری‌های شارژ سریع با توان بالا، غیرممکن نیست و تنها کافیست شرکت‌های سازنده گوشی‌ها تنها آن‌ها را به‌کار گیرند؛ حتی به قیمت صرف کمی هزینه.

اکنون که صحبت از شارژ به میان آمده است، این‌ سؤال را می‌پرسیم که چرا یافتن فناوری شارژ بی‌سیم در گوشی‌های میان‌رده دشوار است؟ نباید انتظار وجود چنین قابلیتی در گوشی‌های اقتصادی را داشته باشیم؛ اما از سوی دیگر فقدان پشتیبانی از شارژ بی‌سیم در گوشی‌های میان‌رده مانند گلکسی A53 و پیکسل 6a به‌راحتی قابل‌چشم‌پوشی نیست.

البته آیفون SE 2022 از شارژ بی‌سیم پشتیبانی می‌کند. شاید در آینده شارژ سیمی و پورت شارژ منسوخ شود؛ اما اکنون تا آن زمان فاصله زیادی داریم؛ زیرا باید استفاده از فناوری شارژ بی‌سیم در گوشی‌های اندرویدی مقرون‌به‌صرفه شود.

تغییر جنس بدنه گوشی‌ها

پلاستیک ماده ارزان‌قیمتی برای ساخت بدنه گوشی است و استفاده از آن یکی از روش‌های کاهش هزینه تولید گوشی‌های میان‌رده و ارزان‌قیمت محسوب می‌شود. زمانی که شرکت‌های سازنده گوشی‌های اندرویدی موفق به کاهش هزینه ساخت بدنه گوشی‌های اقتصادی خود شوند، می‌توانند ویژگی‌های جذاب و مفیدی را که مشتریان گوشی‌های ارزان‌قیمت دوست دارند از آن‌ها بهره‌مند شوند، به گوشی‌های خود اضافه کنند.

افرادی که بدنه گوشی آن‌ها پلاستیکی است، همیشه هم از این موضوع گله نمی‌کنند. از سوی دیگر برخی از تولیدکنندگان گوشی‌های اندروید ارزان‌قیمت تلاش می‌کنند با روش‌های مختلف کاری کنند که ظاهر این‌گوشی‌ها بیشتر شبیه گوشی‌های رده‌بالا شود و بدنه آن‌ها حس بهتری را به کاربران القا کند؛ مثلاً موتورولا غالباً سعی می‌کند با دست‌کاری رنگ و بافت، ظاهر جذابی برای گوشی‌های ارزان‌قیمت خود ایجاد کند. معمولاً گوشی‌های ارزان‌قیمت موتو جی موتورولا از نظر ظاهری، شبیه به گوشی‌های گران‌قیمت هستند.

چند سال پیش گوشی ارزان‌قیمت پیکسل 5a با بدنه تحسین‌برانگیز آلومینیومی عرضه شد، اما پس از آن گوگل دوباره به‌سمت استفاده از پلاستیک رفت و در گوشی پیکسل 6a از کامپوزیت سه‌بعدی‌شده استفاده کرد. به‌نظر می‌رسد برای عرضه گوشی آلومینیومی جدیدی با اندازه و طراحی پیکسل 6a و مجهز به شارژ بی‌سیم، باید سال‌ها منتظر بمانیم.

به‌نظر می‌رسد نیازی نیست برای ساخت تمام گوشی‌ها از پوشش‌ها و مواد محافظتی درجه یک استفاده شود؛ مثلاً نباید انتظار استفاده از شیشه گوریلا گلس ویکتوس روی نمایشگر گوشی‌های ارزان‌قیمت را داشته باشیم. وان پلاس برای محافظت از نورد N300 به‌جای استفاده از گوریلا گلس، از پوشش محافظتی ارزان‌قیمت‌تر اما مقاوم به نام پاندا گلس استفاده کرده است.

پاندا گلس شناخته‌شده نیست؛ اما کارایی آن در مقایسه با یک پوشش محافظتی بسیار ابتدایی و بی‌نام‌ونشان، یک پله بالاتر است. درضمن نورد N300 از استاندارد پایه ضدآب IP52 نیز پشتیبانی می‌کند. قطعاً میزان محافظت IP52 با IP68 قابل‌مقایسه نیست، اما باز هم بهتر از فقدان استاندارد ضدآب در گوشی است.

انتشار به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری بیشتر

عملکرد سامسونگ و گوگل در زمینه تعهدات نرم‌افزاری مثال‌زدنی است. این دو شرکت متعهد به انتشار آپدیت اندروید تا چهار سال و ارائه پشتیبانی امنیتی تا پنج سال برای گوشی‌های پرچمدار خود هستند. حتی وان‌پلاس و موتورولا هم برای تعدادی از دستگاه‌های خود برای مدت مناسبی به‌روزرسانی منتشر می‌کنند. با وجود چنین عملکردی، معمولاً گوشی‌های اقتصادی و میان‌رده جایی میان آن‌ها ندارند.

موتورولا متعهد شده است برای موتورولا اج، پرچمدار ۲۰۲۲ خود سه سال آپدیت اندروید و چهار سال پشتیبانی امنیتی ارائه کند، اما گوشی‌های اقتصادی آن تنها یک سال آپدیت اندروید و سه سال آپدیت امنیتی دریافت خواهند کرد. به‌روزرسانی سیستم‌عامل گوشی‌های بی‌شمار دارای اندروید ۱۲، پس از ارتقا به اندروید ۱۳ دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود.

شاید مشکل بزرگ‌تر این باشد که موتورولا سعی می‌کند نشان دهد رویکرد درستی را انتخاب کرده است. این شرکت به‌جای تمرکز روی گوشی های اقتصادی موتو جی خود که فروش بیشتری نسبت به اج دارند، تنها روی پرچمدارش با مواد بازیافتی مانور می‌دهد و از گوشی‌های موتو جی تقریباً غافل شده است. فروش گوشی‌های موتو جی چند برابر اج بوده و به‌ازای هر دستگاه اج، تعداد زیادی موتو جی فروخته شده است. شاید موتورولا بتواند با پشتیبانی نرم‌افزاری قوی از اج، آن را از نابودی نجات دهد؛ اما تمرکز آن روی پرچمدار خود باعث می‌شود گوشی‌های موتو جی به پایان راه خود برسند. شمارش معکوس شکست این‌گوشی‌ها آغاز شده است.

نورد N300 هم وضعیت موتو جی‌ها را دارد. این‌ گوشی چند ماه پس از معرفی اندروید 13، با اندروید 12 معرفی شد. اگرچه این دستگاه و بسیاری از گوشی‌ها با این وضعیت، اندروید 13 را دریافت می‌کنند، اما تعهد سازنده به انتشار یک آپدیت اصلی، تنها محدود به همان اندروید 13 خواهد بود! درحقیقت کاربران معمولاً چند سال از یک گوشی استفاده می‌کنند، بنابراین تنها انتشار یک آپدیت اصلی، مسلماً برای آن‌ها خوشایند نیست.

گوشی‌های سری گلکسی A و گوگل پیکسل A از نظر به‌روزرسانی نرم‌افزاری وضعیت بهتری دارند و به نقطه‌ای رسیده‌اند که می‌توانید انتظار دریافت سه نسخه اصلی اندروید را داشته باشید. اما انتشار این تعداد آپدیت در بازار گوشی‌های میان‌رده یا حتی پایین‌رده باید به یک قاعده تبدیل شود و نه یک وجه تمایز.