امروز در فضا: فضاپیمای رزتا به‌سمت دنباله‌دار ۶۷پی پرتاب شد

۲ مارس ۲۰۰۴، آژانس فضایی اروپا مأموریت رزتا را برای مطالعه دنباله دار ۶۷پی پرتاب کرد. رزتا بعدها به اولین فضاپیمایی تبدیل شد که به‌دور یک دنباله‌دار می‌چرخد.

فضاپیمای رزتا

رزتا مأموریت خود را با پرتاب توسط موشک آریان ۵ از گویان فرانسه آغاز کرد. یک دهه طول کشید تا این فضاپیما به دنباله‌دار برسد.

رزتا در طول مأموریتش درصدد رمزگشایی از معمای منظومه‌ شمسی بود و اطلاعات زیادی را در این زمینه در اختیار دانشمندان قرار داد. رزتا پس از اینکه به هدف اولیه مأموریت خود، یعنی جمع‌آوری اطلاعات از منشأ منظومه‌ شمسی رسید، به خواب زمستانی در اعماق فضا فرو رفت.

فرایند نزدیکی این کاوشگر به دنباله‌دار ۶۷پی از سال ۲۰۱۴ آغاز شد. مرکز سازمان فضایی اروپا در آلمان که وظیفه هدایت کاوشگر را بر عهده داشت، اعلام کرد هدف از این مأموریت مشاهده و بررسی ۶۷پی از فاصله ۱۰۰ کیلومتری بود.

در نوامبر همان سال رزتا با ارسال سفینه فرودگر فیله به سطح دنباله‌دار، مأموریت بعدی خود را نیز با موفقیت به اتمام رساند. فیله پس از آنکه از فضاپیمای حامل خود جدا شد، به‌آرامی بر سطح ۶۷پی فرود آمد. سپس به مدت ۶۰ ساعت روی این جرم فضایی به پژوهش و نمونه‌برداری و ارسال اطلاعات پرداخت تا اینکه شارژ باتری آن تمام و خاموش شد.

کاوشگر در یک شکاف فرود آمده‌ بود. این پیشامد باعث شد نور کافی به صفحات سلول خورشیدی فیله نرسد و از کار بیفتد. فیله گه‌گاه تا ما‌ه‌ها پس از فرود داده‌هایی را به رزتا ارسال کرده و تا مدت‌ها پس از سقوط با آن تماس برقرار می‌کرد. رزتا نیز با پرواز در اطراف دنباله‌دار و گرفتن تصاویر به‌دنبال آن می‌گشت.

رزتا طوری طراحی شده‌ بود که به زمین بازگردد. این فضاپیما امکانات فرود روی دنباله‌دار را نداشت، بنابراین هدایت آن به‌سوی ۶۷پی به‌معنای پایان کار فضاپیما تلقی می‌شد. رزتا با ارسال آخرین سیگنال و اطلاعاتش، با سقوط عمدی روی دنباله‌دار و خاموش‌کردن تجهیزاتش، برای همیشه به کار خود پایان داد.

دستاوردهای مأموریت

کاوشگری که رزتا حامل آن بود، در عمر کوتاه خود اکتشافاتی باورنکردنی داشت. این مأموریت توانست ۸۰ درصد از انتظارات اولیه خود را برآورده کند.

فیله کشف کرد که برخلاف نظریات دانشمندان، سطح این دنباله‌دار هم نرم و هم سخت است‌. دمای آن نیز بسیار پایین و سرد ثبت شد. این فرودگر همچنین نشان داد سطح دنباله‌دار پر از منافذ است، به‌طوری که ۸۰ درصد آن را فضای خالی تشکیل داده‌.

یافته‌های فیله همچنین نظریه‌ای که ادعا می‌کرد دنباله‌دارها بذر حیات را در کره زمین کاشته‌اند، تقویت کرد.