در مسیر درمان ام‌اس؛ محققان پلتفرمی برای بررسی تعاملات بین‌سلولی توسعه دادند
دانشمندان پلتفرم جدیدی ساخته‌اند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تعاملات بین‌سلولی را ببینند و اختلالات آن‌ها را شناسایی کنند.
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
بیماری‌های التهابی عصبی ازجمله اسکلروز چندگانه (MS) ممکن است زمانی به‌وجود بیایند که تعاملات بین‌سلولی در میان سلول‌های سیستم عصبی مرکزی دچار اختلال می‌شود. بااین‌حال، محققان تاکنون نمی‌دانستند که این اختلال‌ها چگونه مولکول‌ها را به‌نحوی تغییر می‌دهند که باعث بیماری می‌شوند. حالا پژوهشگران پلتفرمی برای مشاهده این تغییرات ایجاد کرده‌اند که می‌تواند بسیار کاربردی باشد.
محققان بیمارستان Brigham and Women آمریکا برای بررسی دقیق‌تر آنچه احتمالاً باعث بروز بیماری‌هایی مثل ام‌اس می‌شود، پلتفرمی را توسعه داده‌اند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تعاملات سلولی را به‌لحاظ ژنتیکی مشاهده کنند و ژن‌هایی را بیابند که بر فرایندهای زیستی اثر می‌گذارند.
مطالعه تعاملات بین‌سلولی اهمیت دارد
این ابزار جدید که با نام SPEAC-seq شناخته می‌شود، فناوری CRISPR-Cas9 و تکنیک ریزسیال‌شناسی مبتنی بر قطرات را با هم ترکیب می‌کند. محققان با استفاده از این پلتفرم تعاملات میان دو نوع سلول CNS موسوم به میکروگلیا و استروسیت را تحت بررسی قرار دادند و در مدل‌های پیش‌بالینی ام‌اس و نمونه‌های بالینی، موفق به شناسایی سرکوب‌کننده‌ای برای یک استروسیت بیماری‌زا شدند.
این پلتفرم هنگام بررسی جفت‌های استروسیت-میکروگلیا، یک پروتئین آمفی‌رگولین مشتق از میکروگلیا را به‌عنوان یک رگولاتور فعال‌سازی هسته استروسیت ان‌اف-کاپا B شناسایی کرد. اینترلوکین-33 مشتق از استروسیت در نمونه‌های مربوط به بیماران ام‌اس، گیرنده‌ای را در میکروگلیا فعال می‌کند که باعث بروز آمفی‌رگولین می‌شود و واکنش‌های استروسیت بیماری‌زا را سرکوب می‌کند.
«فرانسیسکو کوئینتانا»، محقق ارشد این پروژه از مرکز بیماری‌های عصب‌شناسی «ان رامنی» در بیمارستان Brigham می‌گوید: «SPEAC-Seq اجازه شناسایی مکانیزم‌های ارتباطی میان‌سلولی با خروجی توان بالا و به‌صورت سیستماتیک را می‌دهد. این پلتفرم می‌تواند کاربردهای بسیاری داشته باشد، برای مثال می‌تواند با تحلیل‌های اپی‌ژنوم یا ترنسکریپتوم ترکیب شود تا درمان‌هایی را کشف کند که قادر به تغییر تعاملات بین‌سلولی هستند. برای آینده هیجان‌زده‌ایم تا این احتمالات را بررسی کنیم.»
حالا باید دید که دانشمندان در سال‌های پیش رو چگونه می‌توانند از این ابزار برای توسعه داروهای جدید استفاده کنند. نتایج پژوهش حاضر در مجله Science منتشر شده است.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.